آرمانج ساریا
عضو شورای مدیریت کژار
 
کژار، جامعه زنان شرق کردستان در روز 25 آگوست، پروژه ای پیشنهادی خود در راستای حل مسئله زنان در ایران و شرق کردستان را منتشر نمود. در این پروژه علاوه بر آنالیز مسائل اجتماعی و سیاسی موجود در ایران، به پیشاهنگی زنان برای حل مسائل به شیوه ای دمکراتیک و ارتقای مبارزات تاکید شده است.
بحرانهای اقتصادی و سیاسی هم اکنون جهانی شده و مختص به خاورمیانه نیست. تمامی کشورهای دنیا به شکلی متفاوت از یکدیگر درون این بحران ساختاری قرار دارند و بهای گزاف آن را بیش از همه خلقها و ملتهای خاورمیانه پرداخت می کنند. آشکار است که جنگهای تشدید شده بر اساس دیزاینی نو بر روی غنا و اندوخته های جغرافیایی، اجتماعی، تاریخی، اقتصادی و فرهنگی این جغرافیا پیش برده می شود. این جنگهای اقتدار به صورت کائوسهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در خاورمیانه انعکاس می یابد.
یکی از دولتهایی که درون بحران ساختاری محصور گشته، ایران است و بیش از همه جامعه ی ایران به ویژه طبقه فقیر از رکود اقتصادی و آسیبهای اجتماعی متضرر شده اند. زنان هم به دلیل حاکمیت نگرش تبعیض آمیز و جنس دوم محسوب شدن وضعیت شکننده ای دارند و در مقابل چنین بحرانهایی، در شرایط دشواری قرار می گیرند. مسئله زنان یکی از مسائل بنیادین اجتماعی است که با مسائل سیاسی و اخلاقی جامعه ارتباط مستقیم و تنگاتنگی دارد. زن ستیزی ریشه ای تاریخی دارد و نشات گرفته از تفکر مردسالاری و محصول نگرش تبعیض آمیز اجتماعی است. تعمیق بردگی زنان یکی از دلایل اصلی جوامع و کشورهای مسئله دار است. در چنین سیستمهایی به حقوق زنان به عنوان بخشی از حقوق انسانی نگریسته نمی شود. ایران مصداق بارزی در این مورد است.
استفاده ی ابزاری از دین و توسل به خشونت و سرکوب رویه همیشگی ایران در مقابل زنان بوده است. در ایران زنان همچون موجودیتی که هر گونه اعمال قدرت و بی عدالتی در حق آنان مشروع است، تعریف و سیستم اجتماعی ضد زنی ایجاد شده است. زنان در مقابل این سیاستهای تبعیض آمیز گاهی مجبور به ترک وطن و گاهی زندانی و دستگیر شده اند اما هیچ گاه عقب نشینی ننموده اند. در رژیم ایران عاقبت تمامی مخالفین رژیم این گونه است. خیزش علیه سیاستهای رژیم در یکسال اخیر گسترش یافته و پاسخ رژیم به مطالبات و خواسته های مردم، دادن وعده های توخالی، سرکوب و خشونت است.
کژار برای پایان دادن به چنین سیاستهای آنتی دمکراتیک، پروژه ی چاره یابی خود را در چارچوب دمکراتیزاسیون ایران ارائه نموده است.
پژاک و کودار نیز پیش از این پروژه ای جامع در مورد حل مسائل در ایران منتشر نموده بود و می توان گفت پروژه کژار مکمل پروژه پژاک و کوداراست. کژار استراتژی مبارزه ای با پیشاهنگی زنان پیشنهاد و به ریشه یابی مسئله زنان اهمیت داده است. به اعتقاد کژار مبارزات اجتماعی در چنین مقطعی مهم و ضروری است. تا زمانی که مسئله آزادی زنان بر پایه ای صحیح تفسیر نگردد و زمینه های مبارزه فراهم نشود مسائل اجتماعی نیز عمیق تر خواهند شد. بنابراین بایستی جامعه ایران به این واقعیت آگاه بوده و بر این اساس در راستای کسب آزادی گام بردارند. سیستمی که زنان و مردان هر یک به شکلی متفاوت به بردگی کشیده شده، جامعه ای امن، وجدانی و اخلاقی نخواهد بود. هر چند نمی توان گفت کل جامعه این گونه است اما دولت به شکلی کاملا آگاهانه جامعه را به این تفکر و شیوه سوق داده و مجبور به پذیرفتن چنین وضعیتی می کند. جامعه ایران دیگر کنش مند بوده و در یکسال اخیر موضع خود در قبال چنین رویکردی را نشان داده است. اما اعتراضات و واکنش در این سطح کافی نبوده و بایستی مبارزات زنان و تمامی طیفهای جامعه به شکلی مشترک و رادیکال استمرار یابد. حضور و مشارکت فعال و هشیاری و آگاهی زنان از فاکتورهای مهم این مبارزات است. زنان با پیشاهنگی خود تمامی اقشار را به این مبارزه خواهند کشاند. با تداوم این مبارزات و اتحاد می توان دنیایی را که هر روز زنان در آن مورد خشونت قرار می گیرند را به دنیایی مملو از آزادی و برابری مبدل نمود. پروژه کژار به این دلیل مهم است. زنان ایرانی و شرق کردستان با آگاهی از این واقعیت و صیانت از دستاوردهای آزادی، عملی نمودن پروژه کژار، گفتگو، سازماندهی جامعه و ایجاد بسترهای مبارزات مشترک می توانند پیشاهنگ تغییرات بزرگ در ایران باشند.