تحلیل سیاسی – مرکز پژوهش‌های استراتژیک پژاک
اینکه حمله هسته‌های مخفی داعش به زندان غویران در حسکه یک توطئه با حمایت کامل ترکیه است، کاملا واضح و آشکار می‌باشد، اما موضوع اساسی، در رابطه با خطراتی که خلق کورد را تهدید می‌کند، فقدان موضع‌گیری احزاب سیاسی کورد در قبال این حملات است. احزاب حاکم در جنوب کردستان در مقابل این حملات داعش سکوت کرده و محکوم نکردند. این موضع‌گیری خطرناک‌تر از حملات داعش است.
به اندازه‌ای که ترکیه و داعش برای چهاربخش کوردستان و منطقه خطرناک هستند، به همان میزان وجود خودمددیریتی دمکراتیک روژاوای کوردستان نویددهنده آزادی برای خلق کورد و خلق‌های منطقه می‌باشد. گویا ترکیه می‌خواست پس از نشست آستانا، باب میل ایران، ترکیه و عراق مرحله گسترده‌تری علیه روژاوا و شنگال در جنوب کوردستان را آغاز کند که استارت آن را با حمله داعشیان خود به زندان غویران حسکه زد. افزایش حملات ترکیه و داعش همزمان بود و امری تصادفی نیست، حساب‌شده است. هسته‌های داعشی وابسته به او با تجهیز تسلیحاتی کامل و بصورت حساب‌شده در چهارمین سالروز اشغال عفرین به زندان غویران حسکه حمله کنند تا با آزادسازی قریب پنج‌هزار زندانی خطرناک، کل مناطق ایالت جزیر در خودمدیریتی روژاوا را به آشوب بکشانند. خود ترکیه و گروه‌های تبهکار وابسته به او در سالروز اشغال عفرین باردیگر عفرین را توپباران کرده و در مناطقی از جمله عین‌عیسی و تل‌تمر نیز حملاتی علیه مناطق خودمدیریتی روژاوا انجام دادند. چون ترکیه در عفرین، باب، جرابلس، و سریکانی حضور دارد و آن مناطق را اشغال نموده، به آسانی می‌تواند گروه‌های تبهکار داعشی و شبه‌داعشی وابسته به خود را تسلیح و به چنان حملاتی دست بزند. در حمله به زندان حسکه هم مشخص است که در پشت‌پرده قضیه چندین نیروی خارجی مشابه ترکیه دست داشته باشند، به همین خاطر یک توطئه بود که با هوشیاری نیروهای سوریه دمکراتیک به شکست انجامید، ولی ترکیه و داعش از یک تجربه سابق خود استفاده کردند و خواستند با تکرار تجربه آزادسازی زندانیان شبیه حمله به زندان ابوغریب، موصل و تکریت در عراق که طی آن ۵۰۰ داعشی خطرناک فرارکردند، روژاوا و شمال سوریه را به جهنم مبدل سازند. داعش پس از حمله به ابوغریب که موفقیت‌آمیز بود، به حملات گسترده‌تر دست زد، اما در حمله به حسکه شکست خورد. بنابراین مبارزان روژاوا توطئه بزرگی را مهار کردند.
سکوت در قبال توطئه علیه روژاوا و شمال سوریه خسران‌بار است. جنبه خطرناک قضیه اما این است که چرا برخی احزاب اقلیم جنوب کردستان بویژه حزب دموکرات کردستان عراق آن را محکوم نکرده و سکوت کردند درحالی که ۱۱ سرباز عراقی هم بدست داعشیان کشته شدند. ترکیه، سوریه و عراق ـ اقلیم کردستان در همسایگی و چهارسوی روژاوای کردستان درواقع یک دیوار بزرگ محاصره تشکیل داده‌اند. ترکیه با سوریه روابط دیپلماتیک برقرار ساخته و حمله داعش به حسکه به مذاق هردو خوش آمد. بنابراین در این سوی قضیه سکوت هولیر برای خلق کورد نگران‌کننده است و بازتاب این نگرانی را به راحتی می‌توان بصورت نارضایتی در شبکه‌های اجتماعی دید. کاربران نسبت به سکوت عراق و بویژه احزاب اقلیم جنوب کردستان ناراضی هستند. این نگرانی‌ها برحق است، زیرا آنچه علیه روژاوا و حسکه صورت گرفت، خطری علیه همه ملت کورد محسوب گشت. حتی تهدید شنگال در همین روزها تصادفی نبود. هم ترکیه حمله هوایی علیه مبارزان شنگال انجام داد که به شهادت چند مبارز انجامید و هم ارتش عراق به تهدیدات آشکار در علیه خودمدیریتی شنگال دست زد. بنابراین از عفرین گرفته تا حسکه و شنگال یک خطر بزرگ که شمای واقعی جنگ نسل‌کشی را نشان داد، خود را نمایاند. حتی در منطقه پردی در بیخ گوش هولیر هم داعش یک انفجار انجام داد. همه اینها اثبات می‌کند که سکوت برخی احزاب همچو حزب دموکرات کردستان عراق و هولیر نگران‌کننده است.
بعلاوه این نگرانی، حزب دموکرات(پ.د.ک) بجای ائتلاف با احزاب اقلیم کردستان با احزاب عراقی ائتلاف کرده و صف کوردها را در رویارویی با نبرد قدرت با بغداد برهم زده. نزدیکی آن حزب به ترکیه هم کاملا بر افکار عمومی آشکار است. با چیدن قطعات این پازل توطئه و خطر، مشخص است که اگر یک موضع‌گیری صریح از جانب خلقمان، محافل سیاسی آگاه، روشنفکران و فعالان سیاسی و مدنی هر چهار بخش کوردستان اتخاذ نگردد، توطئه بزرگ‌تر خواهد گشت.
در سایه هوشیاری خلقمان و پشتیبانی توده‌ها و اقشار آزادیخواه، دموکراسی‌طلب و حامی مبارزات جنبش کوردی، که نمونه آن را بصورت حمایت همه‌جانبه خلقمان در سالروز اشغال عفرین دیدیم، ترکیه، سوریه و احزاب مزدورشان تا اینجای کار با ناکامی روبرو شده‌اند. مبارزان روژاوا با کنترل اوضاع حسکه خطر را از سر خلق کورد و حتی مناطق کوردستان کم کردند و این خدمتی بزرگ به اقلیم جنوب کردستان هم هست. در عراق و اقلیم کوردستان، گذشته از داعش، خطر حشدشعبی هم درمیان است بنابراین اوضاع، مخاطره‌آمیزتر از آن است که فکرش را می‌کنند. تنها راه، اتحاد خلقمان و هوشیاری فعالان و محافل سیاسی و مدنی آگاه با پشتیبانی اقشار و توده‌های هرچهاربخش کوردستان است. بنابراین ضمن اینکه بطور دقیق رویدادهای منطقه و کوردستان را رصد می‌کنیم، نسبت به هرگونه توطئه و جنگی که کماکان خلقمان را تهدید می‌کند، موضع رادیکال داریم و به خلقمان پشت می‌بندیم. خطرات کماکان علیه خلقمان ادامه دارد و هرگونه سکوت محافل، جریان‌ها و برخی احزاب کورد را دامن‌زدن به خطر موجود تلقی می‌نماییم. اتحاد خلقمان در کنار سیاست دمکراتیک مدبرانه و مبارزات خوددفاعی در راستای آزادی و دموکراسی ضامن پیروزی جنبش آزادیخواهی خلقمان است.
تحلیل سیاسی – مرکز پژوهش‌های استراتژیک پژاک
۲۰۲۲-۰۱-۲۵