توار کرماشان
اخیرا پیشنهاد بیش از ۱۵۰ نمایندهی مجلس ایران طی نامهای به رئیس قوهی قضاییه خواستند تا در برابر «پوشش اختیاری» برخوردی سختگیرانه داشته باشند و آنها را به «کوتاهی» و «انفعال» در اجرای قوانین متهم کردند. و بیتوجهی برخی مدیران و قضات را موجب برهنگی و بیعفتی در جامعه دانسته و خواستار اجرای قوانین «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» شدهاند. این در حالیست که مشکلات و مسائل جامعه و زنان فراتر از پوشش و حجاب میباشد. تحمیل حجاب اجباری تنها سر کردن یک روسری نیست، بلکه طرز تفکر مردسالارانهایست که از هر لحاظ خواهان تحت کنترل گرفتن زن میباشد و با پوشاندن موهای زن، تفکر آزادی و استقلال ارادهی زنان را سرکوب میکنند. تا بدین طریق فضای خانواده را بیشتر مقدس ساخته و تنها مکان امن برای زنان را فضای خانه و خانواده میدانند. با مطرح ساختن حجاب زنان میخواهند که دیگر مسائلی همچون اقتصاد و گرسنگی، بیکاری، آلودگی هوا و تخریب محیط زیست، افزایش خشونتهای خانگی و اجتماعی، خودکشی، اعتیاد، افسردگی و … را از یاد جامعه ببرند تا بر اساس فشارهای مستمر و گرفتن حقوق روزانهی جامعه و زنان و جامعه را بر آنها تنگ ساختن به جزییترین حقوق خود نیز راضی باشند و نتوانند بر دیگر مشکلات متمرکز و برای آن مبارزه کنند.
بدون شک مبارزهی زنان برای برداشتن روسری یک اعتراض بزرگ به ذهنیت مردسالار و زنستیز و نظام آخوندی ایران بوده که پایههای اقتدار خود را بر بردگی زن بنا کردهاند. جمهوری اسلامی ایران عفت و حیا را در پشت روسری و چادر میبیند، در حالیکه خود نظام جمهوری اسلامی ایران بیشترین فساد اخلاقی را تحت عناوین صیغه، کودکهمسری، قتلهای ناموسی و … پشت همین عباهایشان انجام میدهند، اما اگر مُهر شریعتی بخورد، میتواند روا باشد. هر جنایتی که بر علیه زن انجام گیرد، نظام ایران آن را از چشم زن میبیند. پس اگر بهتر تحت کنترل قرار گیرد، کمتر از خانه خارج شود، چادرش را بهتر و پوشیدهتر بپوشد فساد و بیاخلاقی در جامعه کاهش پیدا میکند.
پس باید با صدایی بلند و رسا به سران و قضات جمهوری اسلامی بگوییم: ای مردانی که خود را نمایندهی جامعه میدانید و شریعت، قانون، آموزش، رسانه، خانواده، اقتصاد، سیاست و … همگی با ذهنیت مردسالارانهی شما آراسته شده؛ عامل پیشرفت فساد در جامعه خود شما هستید. شما هستید که با افزایش بیکاری و گرسنگی زنان را مجبور به تنفروشی میکنید تا شکم بچهها و خانوادهشان را سیر نگه دارند؛ شما هستید که دختران خردسال را تشویق به ازدواج با پیرمردی در سن و سال پدر و پدربزرگ کرده تا دردی از دردهای سنگین گرسنگی خانواده را معالجه و سبک کرده و یا اینکه بدین طریق از همان اوان کودکی سعی بر اهلی کردن وی دارند. شما هستید که با قوانین زنستیزتان از مردان قاتل، جانی، خشن، ضارب و متجاوز دفاع کرده و دامنهی خشونت و تجاوز بر علیه زنان را گستردهتر میکنید. آنچه باعث شده تا دشمن بیشتر بتواند از داخل قلعههای ایران را فتح کند، سیاست اشتباه، مرکزی، اقتدارگرا و غیرمردمی شماست که زمینهساز دخالتهای خارجی شده و تمام این سیاستگزاریها بر بدن زن انجام میگیرد. با هر دستی که توسط مردان نظام در مجالس سیاسی و اجتماعی بالا میرود، چندین زن قربانی میشوند.
در واقع میتوان به این نتیجه رسید در جامعهای که سرکوب، فشار، خشونت، تحمیل ظلم و ستم بیشتر باشد، آن جامعه بیشتر با فساد اخلاقی روبرو و همیشه برای فروپاشی آمادهست. زنان ایران دهههاست در مقابله با چنین ذهنیتی که تحت لوای حجاب اجباری بر آنان تحمیل میشود، مقابله نموده و هزینههای گزافی دادهاند. البته بدین معنا نیست زنانی که اگر پوشش اختیاری داشته باشند، تمام مسائل و مشکلاتشان حل خواهد شد. زیرا در میان این زنان هستند زنانی که در تمام عرصههای جامعه هنوز با انواع خشونت روبرو و قربانی میشوند. پس بر ماست که بعنوان زن مبارزات خویش را در تمام عرصهها در مقابل این ذهنیت زنستیز و مردسالار گسترش دهیم و با علم بر تاریخ آزادی زن و مراحل تدریجی بردگیای که بر زنان تحمیل گشته، به شیوهای سازماندهی، هماهنگ و همصدا نه فردی، مبارزاتمان را تعمق و به نتیجه برسانیم. مسلما بدین طریق بهتر خواهیم توانست صدای تمام زنان از هر قشر و نژاد و ملیتی باشیم. زنانی که روزانه با فقر و گرسنگی دست و پنجه نرم میکنند چنان برایشان اهمیتی ندارد که روسری سر داشته باشند یا نه. تمام دغدغهی وی سیر نمودن شکم خود و بچههایش میباشد. در این صورت با تلاش و مبارزهای فراگیر و همهجانبه میتوان پاسخگوی نیازهای زنان باشیم و همزمان نظام جمهوری اسلامی ایران نیز نمیتواند حجاب یا پوشش اختیاری زنان را تبدیل به پردهای برای سرپوش گذاشتن سیاستهای غیراخلاقی و زنستیز و جامعهستیز خود کند.