رامین گارا، عضو پژاک
منبع: مجله آلترناتیو – شماره ۲۸
آموزش بی‌تردید در رشد و تعالی زندگی فردی و اجتماعی انسان و دگرگون نمودن وی و تحول حیاتیش جایگاهی بی‌بدیل دارد و می‌تواند نیروی محرکه سراسر زندگی انسان باشد. گنجینه‌های درونی هر انسان به‌مثابه آگاهی نیز می‌تواند به موتور محرکه اساسی برای یک حزب انقلابی مبدل شود تا در امر سازماندهی خلق و رسیدن به جامعه‌ای آماده جهت دست‌زدن به قیام و انقلاب، به موفقیت‌های لازم برسد. از این جهت، یک حزب بدون داشتن آکادمی سیاسی ـ ایدئولوژیک و درصورت فقدان آموزش و حوزه‌های آن، قطعا در نیمه‌های راه باز خواهد ماند و نخواهد توانست کادر لازم برای سازماندهی خلقی که یکی از دو ستون انقلاب است دست یازد. گریلا جهت مبارزه، یک ستون و خلق در کامل‌کردن قیام تا تحقق انقلاب و تحول بزرگ، ستون دیگر را تشکیل می‌دهد. این دو به خودسازی نیازدارند و خودسازی حزبی یکی از اهداف آکادمی‌ها و حوزه آموزش در پژاک می‌باشد. تمامی موفقیت‌ها در پژاک با خودسازی حزبی آغاز می‌شود که در تمامی جوانب آن به نیازهای خلق‌ها و خلق‌کورد توجه می‌شود.
کنگره هفتم جهت اینکه هر دو ستون بنیادین یک حزب آزادیخواه بر ریل مدرنیته دمکراتیک را بصورت روزآمد تقویت نماید، به مقوله گسترش کار آکادمی‌ها و اهمیت‌دادن به امر آموزش، نگاهی ویژه داشت. در این کنگره تصمیماتی جدی اخذ شد تا مدیریت پژاک بتواند مشکلات و نواقص موجود در حوزه آکادمی‌ها و آموزش را برطرف نماید و نیرومندتر از گذشته راهی بسوی اتحاد دانایی و عمل بگشاید.
بی‌شک آموزش معنابخش تمامیت و اصل حیات بشری از تولد تا مرگ است و زندگی انسان بطور رسمی، غیررسمی و یا ضمنی، بطور مستمر و مداوم با این منبع انرژی‌بخش پیوند خورده است. امروز جهانی که بسوی گلوبالیزاسیون گام برمی‌دارد، تمامی چرخ‌های آن در راستای تحقق سود و پول نمی‌چرخد، بلکه آنچه حتی در دنیای سرمایه‌داری بصورت هوسناک پول را از طریق سود کلان به چندین برابر هنگفت مبدل می‌سازد، استفاده منفعت‌پرستانه از حوزه دانشگاه، علم و عالم ـ دانشجو در راستای همان هدف است. لذا وجود استعدادها، مغزهای متفکر و شگفتی‌ساز و نخبگان برای آن سیستم در درجه نخست اهمیت قراردارد. امروزه دول هژمونی می‌کوشند که نخبگان و استعدادهای ملل مختلف جهان را بسوی مراکز دانشگاهی و صنعتی خود جذب نمایند تا با استفاده ابزاری از علم، بتوانند حوزه صنعت و تکنولوژی را فراتر از سایر کشورها و دول پیشرفت دهند و بنابراین اقتصاد خود را به یکی از اقتصادهای برتر مبدل سازند. چرا که تنها از این راه می‌توانند دنیای تجارت و اقتصاد و تولید کالا و فروش آن را و یا بعبارت دیگر بازارهای بزرگ جهانی را تسخیر نماید و سود بیشتری بعنوان ارزش افزوده حاصل کنند. با این اوصاف، نتیجه می‌گیریم که دنیای سرمایه‌داری و دولت – ملت‌ها بدون علم و دانش و انحصار آن هیچگاه نمی‌توانند به این اهداف مزورانه خویش دست یابند. دانش و مهارت‌ها در دنیای اقتصاد آنها امروز حرف اول را می‌زند. با انحصار این دو می‌توانند جایگاهی برتر در آن حوزه بیابند و بازارها را از آن خود کنند.
مقوله آموزش اما در یک حزب انقلابی، مبتني بر معرفت شناختي است با جنبه معنوی، انسانی و منطبق با خواست و اراده آزادیخواهانه. خلقی چون کورد که با نسل‌کشی‌های فیزیکی و فرهنگی روبرو است، به امر آموزش بعنوان یکی از پایه‌های رشد سازماندهی جهت داشتن برنامه نیرومند نیاز دارد. برنامه‌ای که بتواند رهنمودهای لازم جهت نیروی انقلابی حزبی را ارایه نماید و مسیر انقلاب را بسوی اهداف صحیح ریل‌گذاری کند.
قطعا یکی از موضوعاتی اساسی و نقطه قوت پژاک امر آموزش و آکادمی‌ها است. از همان اوان تأسیس جنبش آزادیخواهی آپویی با رهبریت رهبر آپو، آموزش فراتر از همه مقولات است. بی شک زمینه‌های مادی در ایجاد ساخت و سازهای امر سازماندهی نقش موثری دارند، ولی بدون آموزش امکان انباشت دانش و مهارت وجود ندارد،که به نوبه خود در ایجاد زمینه‌های مادی و سازماندهی موثر می‌باشند. به همین دلیل، رهبر آپو گذشته از اهمیت دادن به جنبه‌های مادی و معنوی و شیوه‌ها و متدهای تکوین یک حزب، در درجه نخست اهمیت به مقوله آموزش و رشد آکادمی‌ها جایگاهی خاص داده است. کنگره هفتم پژاک به این موضوع پرداخته که به این سنت دیرینه جنبش آپویی که شرط موفقیت برای یک خلق انقلابی چون خلق کورد است، نگاهی استراتژیک داشته باشد. حیاتی‌دانستن مقوله آموزش می‌تواند نیازهای پژاک در همه حوزه‌ها را مشخص سازد و راه‌های رفع آن نیازها را نیز بنمایاند. فرهنگ‌سازی آموزش در جنبش‌های آپویی امروزه دیگر به جایی رسیده که حتی یک مدت کوتاه دست برداشتن از آن، مایه بزرگ‌ترین شکست‌ها و پس‌رفت‌ها خواهد شد. پژاک هم واقف است که بدون آموزش نمی‌توان ابعاد مادی و معنوی جنبش را کنارهم متحد ساخت و برای طی طریق در مسیر آزادی گام برداشت. به همین دلیل آکادمی‌هایی از قبیل «آکادمی شهید عاکف» و «آکادمی شهید سیروان» جزو همان آکادمی‌ها هستند که بصورت اصولی همه کارها و فعالیت‌های سازمانی نخستین‌بار از آموزش در آنها شروع می‌شود. این آکادمی‌ها لازمه رشد حزبی و تکوین هستند. کادری که نیاز به علم و آگاهی و شناخت نیاز دارد و می‌باید همه متدهای صحیح را برگزیند، بدون آموزش به انواع و شیوه‌های صحیح دست نخواهد یافت. رمز موفقیت پژاک و جنبش‌های آپویی در آموزش است. زیرا خلق کورد در مسیر هویت‌خواهی به بیداری نیاز دارد، این بیداری در راستای دست‌زدن به یک رنسانس بنیادین، نیاز به شناخت کافی از موجودیت خلق از حیث تاریخ، اوضاع امروزی و موقعیت‌های آن دارد. لذا از طریق آموزش پژاک می‌تواند فرد کورد را نسبت به هویت خود آگاه سازد، سپس برای برآوردن نیازها جهت طی مسیرهای انقلابی، متدهای لازم را ارایه می‌دهد.
گذشته از مسایل فوق‌الذکر، پژاک بخوبی واقف است که هر حزب دارای سه‌گانه «استراتژی، برنامه و تاکتیک» است. هیچ حزبی نمی‌تواند بدون‌حساب و کتاب و یا فارغ از علم و آگاهی برای این سه‌گانه بکوشد. علم و آگاهی بصورت صحیح متدهای کار و فعالیت در همه زمینه‌ها را ارایه می‌دهند. بدون شناخت و علم و آگاهی و بدون متد درست نمی‌توان استراتژی را مشخص ساخت و برنامه‌های مدون آن را طرحریزی نمود و تاکتیک‌های عملی‌سازی آنها را تشخیص داد. یکی از علل شکست احزاب متعدد کورد در جریان مبارزاتشان عدم وقوف بر اهمیت آموزش در جریان انتخاب استراتژی، برنامه و تاکتیک صحیح بوده و هست. پژاک از این حیث بر مسئله اشراف دارد و این را مدیون رنج‌های بی‌شائبه رهبر آپو و شهداست. رهبر آپو ساختاری از تحزب را ارایه داده که مقوله آموزش در رأس امور آن قراردارد و هر کار و فعالیتی نخست با آموزش آغاز می‌گردد. تنها از طریق آموزش صحیح می‌توان به عرصه عمل صحیح پاگذاشت و این امر به درازای عمر جنبش آزادیخواهی آپویی اثبات شده است. این آزمون دهها ساله بر بنیان اندیشه‌های رهبر آپو، آموزه‌هایی بی‌بدیل ارایه داده که مراحلی از ترقی مادی و معنوی را طی نموده و امروز در مرحله تکوین آکادمی‌ها و شیوه‌های آموزش نیاز هست نواقص موجود به کم‌ترین میزان رسانده شوند. تلاش پژاک هم در هیمن راستا می‌باشد. به همین دلیل نیز کنگره هفتم پژاک با تشخیص نقاط قوت و ضعیف حوزه آموزش و سازماندهی، در راستای رفع هرگونه نقصی و ارتقای سطوح پیشرفته آموزش، آسیب‌شناسی‌های جدی را انجام داده و حاصل‌رنج رصدهای چهارسال گذشته خود پس از کنگره ششم را در کنگره هفتم بعنوان برنامه مدون‌تر و جامع‌تر تدوین نموده است.
یکی از تشخیص‌های کنگره این است که پس از دودهه از عمر حزبی پژاک، تجارب و آزمون‌هایی ارزشمند ایجاد شده و تکوین حزبی و تحزب به درجه‌ای والاتر ارتقاء یافته که نیازهایی جدید خلق نموده است. این نیازها بایستی برآورده شوند تا مراحل مترقی‌تری در حوزه آموزش و آکادمی‌ها طی گردند. لذا پروژه‌ای نوین جهت اصلاح نقایص ارایه شده. به این دلیل که تجارب زیادی بصورت کمی و کیفی حاصل شده، لازم است بر بنیان دستورالعمل کنگره هفتم در عرصه عمل آن را به اجرا درآورد. گسترش شاخه‌های سازمانی پژاک از جوانان و زنان گرفته تا حوزه‌های مختلف آموزش و سازماندهی توده‌های خلقی، این ضرورت را به میان آورده که حوزه آموزش پژاک گسترش بیشتری یابد تا پاسخگوی نیازها باشد. به این دلیل که شرق کردستان و ایران دارای خلق‌ها و ملل متکثر است، دارای تنوعات فرهنگی و مادی متعدد نیز می‌باشد. همه اینها نیازمند داشتن برنامه‌ای جامع‌تر و گسترده‌تر جهت پاسخگویی می‌باشند. لذا پژاک همه شاخه‌های سازمانی زیرمجموعه خود را موظف و مکلف ساخته که همه امکانات را برای ارتقای امر آموزش در درون‌سازمانی بکار گیرند تا بتوانند ابزارهای مادی و معنوی نیرومندتری برای آموزش خلقی مهیا سازند. هر کادر پژاک بنا به دستورالعمل کنگره هفتم موظف است در این راستا کوشا باشد و همه مکان‌ها و زمان‌ها را به فرصتی برای آموزش خلقی و گسترش سازمانی مبدل سازد. روند آموزش از درون سازمانی با آموزش صیحیح کادر حزبی شروع می‌شود و آخرسر با رفتن این کادرها به عرصه عمل و سازماندهی میان خلق، وظیفه خطیر آموزش خلقی را بجای می‌آورند و همه اندوخته‌های خویش را به خلقمان انتقال می‌دهند. تنها در این صورت می توان جوابگوی فرهنگ وسیع و غنی ایران و شرق کردستان شد. این فرهنگ به دلیل قدمت و غنا نیازمند یک اندوخته علمی و شناختی بسیار عظیمی است که بی‌شک هر حزبی از عهده آن برنمی‌آید مگر اینکه تمامی فعالیت‌های سازمانی و تکوینی خویش را با آموزش آغاز نماید و به علم و شناخت و متدهای صحیح اهمیت وافر بدهد.
کنگره هفتم پژاک اشراف دارد که پژاک در شرق کردستان و ایران دارای یکی از قوی‌ترین گفتمان‌های ارزشمند است و ریشه علمی ومعنوی انقلاب ژن، ژیان، آزادی به جنبش آزادیخواهی آپویی برمی‌گردد. لذا یک گفتمان که برمحوریت مدرنیته دمکراتیک جهت تحقق و برساخت تمدن دمکراتیک قرار دارد و همچنین تمامی سیستم آن بصورت کنفدرالیسم دمکراتیک دارای یک هدف عظیم تحت عنوان ملت دمکراتیک است، علم برساخت خویش را بصورت پارادایم «جامعه دمکراتیک و اکولوژیک مبتنی بر آزادی زن» تبیین نموده است. گفتمان پژاک بر بنیان این پارادایم امروز در معانی کثیر ژن، ژیان، آزادی از آن سراسر ایران و شرق کردستان شده و یک جنبش اجتماعی بر پایه‌های آن شکل گرفته که نیازمند شناخت کافی و وافی از جانب تک‌تک انسان‌های اجتماع ایران دارد. بدون آموزش صحیح و علم تبیینی درست نمی‌توان به شناخت از این گفتمان دست یافت.
لذا کنگره هفتم واقف است که پژاک لازم است باتوجه به موفقیت‌هایی که از امر آموزش کسب کرده، آن حوزه را در مرحله‌ای گسترده‌تر آغاز نماید تا جوابگوی مرحله سیاسی در ایران و شرق کردستان شود. یکی از دستورالعمل‌ها این است که آکادمی‌های سیاسی در درون پژاک در مرحله‌ای ارتقاءیافته‌تر به کار خود ادامه دهند و در میان توده‌ها به شیوه‌های متفاوت و با ابتکارات جدیدی در خدمت امر سازماندهی خلقی درآید. تمامی موجودیت پژاک بر بستر آموزش صحیح آپویی قراردارد و منطق درست‌فکر‌کردن سازمانی نیز بر پایه‌های آن شکل می‌گیرد. از این جهت، آکادمی‌های موجود درپژاک و شاخه‌های سازمانی آن دارای اهمیتی حیاتی هستند که نتایج آن بصورت سازماندهی خلق و آماده‌ساختن توده‌ها برای قیام و انقلاب و خودسازی بازخورد خواهد داشت. خودسازی پژاک نخست از خود اعضای آن آغاز می‌شود سپس بصورت سازماندهی خلقی نتایج خویش را مشخص خواهد ساخت. خودسازی حزبی شرط بنیادین در پژاک است که امروزه در کمتر حزبی دیده می‌شود. این وجه‌تفاوت میان جنبش آپویی با سایر جنبش‌های ایران و کردستان و خاورمیانه است. بنابراین همه‌چیز پژاک با شناخت و علم و آگاهی آغاز و نهایتا بصورت عمل انقلابی در میان خلقمان ثمره می‌دهد. داشتن ایدئولوژی انسان‌ساز و پارادایم جهان‌شمول متکی بر آزادی نوع بشر، مشخصه بارز جنبش آپویی است که در سطح جهان هم نام و جایگاهی خاص یافته است. یک فلسفه است و این فلسفه در آکادمی‌های جنبشمان آغاز و در محافل بین‌المللی بصورت سازماندهی آزادیخواهان نتایج مثبتی دربرداشته. همین روند توانسته دوستان زیادی برای جنبشمان جذب نماید و آزادیخواهان و دمکراسی‌طلبان را به حرکت درآورد. پژاک بخشی از این روند عظیم جهان‌شمولی است که با ایده‌ها و روش‌های انسان‌سازی خویش، سهمی بسزا در پیشبرد رنسانس جدید دارد و بی‌شک آزادی انسان در اتحاد دانش و عمل نهفته است که این مهم بدون وجود آکادمی‌ها و امر آموزش، ممکن نمی‌گردد. امید است که برنامه‌های کنگره هفتم پژاک در راستای پیشبرد اهداف آکادمی‌ها و برنامه‌های آموزشی نیرومند، امکانات کسب پیروزی بیشتری را حاصل نماید و قطعا با عمل به رهنمون‌های برنامه‌ای خواهیم توانست به موفقیت‌های بی‌بدیل بیشتری دست یازیم.