تحلیل سیاسی پژاک
اوضاع امروز خاورمیانه بویژه در کشورهای عراق، سوریه، ترکیه و ایران به طرز بسیار وخیمی رو به کائوس بزرگ و تاریخی می‌رود و از هم‌اکنون یک وضعیت جنگی در مقدمات اولیه خود علیه ایران جریان دارد. چه‌بسا عراق نیز پس از استعفای دسته‌جمعی نمایندگان جریان صدر، با خطر تشدید منازعات نظامی و درگیری احتمالی میان گروه‌های کُرد، شیعه و سنی روبرو است. باتوجه به اوضاع وخیم عراق، پس از هشت ماه تلاش برای تشکیل دولت جدید و ناکامی کامل، خطر جنگ داخلی و کمبود منابع غذایی همه طرف‌های رقیب را نگران ساخته است. اگرچه وضعیت جنگی کنونی، جهانی است و اروپا هم در قالب ناتو درصدد فربه‌ساختن ارتش‌هایشان هستند، ولی نوک پیکان جنگ احتمالی بیشتر ایران را نشانه رفته. شروع یک سلسله جنگ و درگیری دیگر در ترکیه، سوریه، عراق و ایران می‌تواند خاورمیانه را در وضعیتی مشابه جنگ جهانی دوم از حیث ویرانی‌ها و بی‌نتیجه‌بودن جنگ‌ها قراردهد.
بی‌شک پیش‌بینی‌های سیاسی جنبش آپوئیستی در سال ۲۰۱۸ امروز به وضوح عینیت یافته. در آن سال پس از آزادسازی رقه و پایان‌دادن به حکومت خودخوانده داعش بدست مبارزان روژاوا، جنبش آپوئیستی پیش‌بینی کرد که از آن پس مرحله رقابت و تشدید منازعات سیاسی و نظامی میان دولت‌ها شروع خواهد شد و دولت‌های ایران و ترکیه دفاع داخلی از خود را به خارج از مرزهایشان منتقل خواهندکرد که در هر دو مورد پیش‌بینی‌ها درست از آب در آمده. از سوریه تا اکراین و احتمالا در آینده نزدیک در ایران، نبرد میان دولت‌ها تشدید شده. ایران و اسرائیل در وضعیت جنگی اولیه قراردارند و ممکن است وارد فاز دوم و شدید نیز بشود، ولی وضعیت کنونی را نمی‌توان جنگی ننامید. اگر ابرقدرت‌های جهانی بخواهند جنگی علیه ایران شروع کنند، از موضع اسرائیل آن را آغاز خواهندکرد. امروز تنش‌زایی‌های سیاسی و نظامی ایران در منطقه خاورمیانه در کنار سیاست خارجی پرمخاطره و افراطی، می‌رود جنگی را آغاز کند که محدود به خود ایران نخواهد بود و قطعا چند کشور همجوار را نیز دربرخواهد گرفت. مشخص‌شدن تکلیف جنگ اوکراین می‌تواند فاز جنگ علیه ایران را تغییر دهد و تسریع‌نماید زیرا مقاصد ایران و قدرت‌های جهانی، پیروزی قاطعانه بریکدیگر است. بنا به پیش‌بینی‌ها، همه بحران‌های جهانی تا پائیز امسال به حد دهشتناکی خواهدرسید. این درحالی است که اوضاع وخیم اقتصادی و معیشتی با تورم فزاینده و بیکاری و گرسنگی از هم‌اکنون یک وضعیت جنگی داخلی و قیام در ایران را خلق‌نموده. در این کشور، نبرد میان نئولیبرالیست‌ها و اقتصاددانان طرفدار خصوصی‌سازی با نواصولگرایان که عوامفریبی را پیشه کرده‌اند، بصورت فاجعه‌بار در جریان است. بی‌شک با به میدان آمدن معلمان، کارگران، بازنشستگان و بازاریان، این نشانه‌ها که جامعه تصمیم به تغییر و تحول ریشه‌ای گرفته، کاملا مشخص است. تعیین‌کننده اصلی قیام در ایران و شرق کردستان، اپوزیسیون منفعل ایرانی نیست، خود اقشار و توده‌های حاضر در خیابان هستند که الان معلمان و کارگران می‌باشند. تنها ارزش اپوزیسیون، فدرال‌خواهی است که می‌تواند به کنفدرالیسم دمکراتیک ارتقاء یابد. بالارفتن آمار اعدام‌ها بویژه در مناطق بلوچستان، خوزستان و شرق کردستان و افزایش موج خشن بازداشت‌ها، تصمیم قطعی نظام ایران برای سرکوب خشونت‌طلبانه را نشان می‌دهد. هم فشارهای خارجی و ترور عوامل نظامی – سیاسی افزایش یافته و هم اینکه دستگاه سرکوب داخلی بخاطر فساد افسارگسیخته ضعیف‌گشته و دیگر همانند سابق منسجم و یکدست‌نیست. اختلافات داخلی میان جریان‌های نظام ایران به درجه تنازعی رسیده ولی رژیم می‌کوشد همه‌چیز را عادی جلوه دهد.
عیان است که امروز گفتمان سریع اتحاد خلق‌ها و ملیت‌های ایران همه توده‌ها و محافل روشنفکری و سیاسی را به خود آورده،اما اپوزیسیون ایرانی توان پاسخگوبودن به آن را ندارد. وضعیت اپوزیسیونی در شرق کردستان از سایر خلق‌های ایران بهتر است ولی برخی رقابت‌های قدرت‌مدار و شوونیستی حزبی آن را به خطر انداخته. البته پژاک می‌کوشد خارج از دایره آن رقابت‌های فروپاشاننده باقی‌بماند و قویا به راه خود ادامه دهد. تلاش ما، پژاک در مرحله کنونی تمرکز بر سازماندهی خلق است نه رقابت با اپوزیسیون کُردی. مسلما با توجه به تهدیدات جنگی ترکیه و ایران علیه هرچهاربخش کردستان، ایجاد تعادل میان هنر سیاست‌ورزی و نظامی‌گری در شرق کردستان، از اولویت‌های مرحله کنونی پژاک است. زیرا خورشید قیام هرچهاربخش کردستان در شرق کردستان طلوع خواهدکرد و نتایج نهایی را این بخش از کردستان تعیین‌خواهدنمود، لذا هیچ حزبی با سیاست و نظامی‌گری بی‌موقع و نادرست حق به خطرانداختن آن را ندارد. پژاک نیز متعهد به آن است. اینکه برخی جریان‌ها بخواهند اراده سیاست‌ورزی و قیام را از جغرافیای کردستان خارج ساخته و با توهم قدرت و رقابت شکست‌خورده به پایتخت‌های دشمنان منتقل کنند و از دست خلق قیام‌خواه‌مان خارج سازند، می‌تواند تهدیدی برای قیام کُردی باشد.
امروز هر جنگ، سیاست، دیپلماسی، قیام مردمی و حرکت انقلابی در هر کشور خاورمیانه، تمامی کشورها و خلق‌های این منطقه را مستقیما تحت تأثیر قرارمی‌دهد. بنابراین جنگ و سازش احتمالی در همه خاورمیانه را شدیدا متحول خواهدساخت. چهاربخش کردستان هم شبیه خاورمیانه است و هیچ بخشی نمی‌تواند بدون احتساب اوضاع بخش‌های دیگر آن و با بی‌مبالاتی کامل و توهمی به سیاست و نظامی‌گری دست‌زند. چه‌بسا سیاست دشمنان کُرد از قبیل ترکیه و ایران خصومت کامل علیه همه بخش‌های کردستان است و هنوز هم خطر جنگ و نسل‌کشی، دو بخش جنوب و روژاوای کردستان را تهدید می‌کند. به همان اندازه، سرنوشت رهبر اوجالان و آزادی ایشان با سرنوشت و آزادی خلقمان در هر چهاربخش کردستان گره‌خورده و دیگر گریزی از این حقیقت و واقعیت عیان نیست. ترکیه، ایران، عراق و سوریه بصورت یکجا جوامع انسانی و محیط‌زیست در کردستان و خاورمیانه را در اوج بی‌رحمی تهدید به نابودی کرده‌اند که اگر جلوی آنها گرفته نشود، فاجعه‌ای بدتر از جنگ‌های جهانی اول و دوم رخ خواهدداد. بنابراین نتایج جنگ جهانی سوم جاری در چهاربخش کردستان تعیین‌خواهد شد. آزادی خلق کُرد هم با سیاست جنبش آزادیخواهی آن حاصل خواهد گشت.
حزب حیات آزاد کردستان(پژاک)
۱۴-۰۵-۲۰۲۲