عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان–پژاک «باران بریتان» طی مصاحبه ای با برنامه «خط سوم» تلویزیون آرین تی وی نکاتی قابل تاملی را بر زبان راند. او در این گفتگو به مسائلی از قبیل حملات سپاه پاسداران به نیروهای مخالف نظام، جنگ قدرت بر سر کابینه دولت دوازدهم همچنین سایه مداخلات خارجی بر روی ایران پرداخت.
اختلاف میان جناح های سیاسی ایران زیاد جدی نیست. آنان نمی توانند از خطوط قرمز عبور کنند
در پاسخ به این سوال که آیا تنش و اختلاف میان جناح های درگیر در حاکمیت ایران آن هم بعد از انتخابات ۹۶ شکلی و ظاهری است یا وجود خارجی دارد باران بریتان گفت: البته اختلافاتی بین جناح های سیاسی داخل حاکمیت در جریان است ولی اینکه آن اختلافات تا مرز عبور از خطوط قرمز پیش رود دور از واقعیت است. بیشتر درگیریها در حوزه لفاظی و جناحی پیش می رود اگرچه خصوصا بعد از انتخابات و پیروزی روحانی فشارهای از طرف جناح تندرو و نظامیان و نزدیکان بیت خامنه ای بر اطرافیان و خانواده روحانی صورت گرفته است. باید گفت بیشتر این اختلافات نیز ناشی از سهم خواهی است. پیش کشیدن پرونده های فساد اقتصادی بیشتر به عنوان اهرم فشار برای ماندن در کابینه دوازدهم به کار گرفته شده است. لذا نباید این اختلافات درون حاکمیت رژیم را جدی تلقی کرد.
نباید دچار این توهم شد که دولت روحانی تغییرات اساسی در اصل نظام صورت خواهد داد
عضو مجلس پژاک در خصوص این سوال که انتظارات خلق های ایران از روحانی برآورده شده است یا نه عنوان می دارد: با توجه به کارنامه چهارسال اخیر روحانی این انتظارات نه تنها برآورده نشده است بلکه این سخنان بیشتر در حالت شعار مانده است. البته می توان گفت موانعی نیز پیش روی دولت او وجود داشته است. برای همین نمی توان از روحانی انتظار معجزه در حل مشکلات را داشت. کسانی که فکر می کنند روحانی و یا هر دولت دیگری در جمهوری اسلامی می تواند تغییرات اساسی را در نظام ولایت فقیه بدهند دچار توهم شده اند. اگر دقت کنید در چهارچوب مناظرات انتخاباتی کاندیداهای به ظاهر رادیکالی نیز آمدند ولی هیچ کدام از آنها نتوانستند یا نخواستند خطوط قرمز نظام را بشکنند. ذهنیت اقتدارطلبی و نگاه از بالا به پایین همیشه با مطالبات برحق مردم در تضاد بوده است.مردم ایران نیز این سیاست ها را کهنه شده می دانند و وقعی به آن نمی نهند.
ایران نمی تواند جزیره ای باثبات در آبهای پرتلاطم مداخلات خارجی باشد
بریتان در ارتباط با احتمال مداخله خارجی بر روی ایران اشاره می دارد: البته مداخلات خارجی از سالهای ۹۰ میلادی به آن سو و با شروع جنگ خلیج انجام شد. این پروژه را بانیان آن «ترسیم خاورمیانه بزرگ» می نامند. پروژه ای که مناطق وسیعی از افغانستان، عراق، سوریه، دولتهای عربیی و شمال آفریقا را شامل می شود. بدون هیچ تردیدی مقامات ایرانی این موضوع را به خوبی می دانند برای همین سعی خواهند کرد جنگ به آنسوی مرزهای خود بکشانند. اگرچه طی هفته های اخیر وزیر امور خارجه آمریکا سخن از تغییر رژیم ایران به شیوه دموکراتیک می راند اما در مرحله کنونی و در مورد مداخله نظامی نمی تواند مرزهای سخن را درنوردد. من می گویم بله ایران برای هر احتمال و مداخله ای بر روی خود آماده است برای همین خامنه ای عنوان کرده بود اگر ما در قفقاز، بالکان، لبنان، افغانستان، عراق، سوریه و یمن به حالت آماده باش درنمی آمدیم حال جنگ پشت در خانه ما بود. البته این را هم باید بگویم اینکه مدام مقامات ایرانی بحث از جزیره ای باثبات به نام ایران در خاورمیانه پرالتهاب می کنند دیگر نمی تواند موضوعیت داشته باشد. ایران به مانند قبل نمی تواند خود را جزیره ای با ثبات و آرام و بدون تنش تلقی کند. برای همین رژیم ایران باید هرچه زودتر برای چاره یابی دموکراتیک مسایل خلق های ایران به ویژه ملت کورد قدمهای جدی و با جسارت بردارد.
ملت اقلیم کوردستان حق تعیین سرنوشت خود را دارد اما هنوز ضمینه رفراندوم مهیا نشده است
در پاسخ این سوال که علارغم مخالفت طرف های اروپایی، آمریکا، و کشورهای همسایه اقلیم کوردستان عراق چرا بارزانی بر روی برگزاری رفراندم تاکید می کند بریتان می افزاید: هر ملتی حق تعیین سرنوشت خود را دارد. این حقی طبیعی و قانونی است. ملت کورد نیز با توجه به سابقه تاریخی و سیاسی خود مدام دنبال استقلال بوده است. ولی باید اشاره داشت برگزاری رفراندم استقلال اقلیم کوردستان از بغداد را می توان در چهارچوب کنگره ملی کوردستان و در کنار هم قرار گرفتن همه احزاب و سازمان های کوردی به پیش برد. نهاد کنگره ملی کوردستان در این خصوص می تواند ابزاری نیرومند و قانونی باشد ولی متاسفانه همان های که بر طبل رفراندم و استقلال می کوبند حاضر نشدند در نشست های اخیر کنگره موسوم به «نشست مشاوره ملی» آماده شوند. این خود پارادکس و تضاد است. جدای از این باید قبل از برگزاری رفراندوم به این سوال جواب داده شود که آیا ضمینه های سیاسی، اقتصادی، نظامی و قانونی برای این امر مهیا است یا نه که به عقیده من در حال حاضر هیچ آمادگی از سوی پیشبرندگان رفراندم دیده نشده است.
مسئله کورد، چشم اسفندیار جمهوری اسلامی است، بدون کوردها هیچ پروژه ای موفق نخواهد شد
عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان– پژاک بر سر حرکات نظامی سپاه پاسداران در مرزهای شرق کوردستان (مابین ایران و عراق)و تاسیس پایگاه های نظامی، کشتن کولبران و سوزاندن جنگل های کوردستان به «خط سوم» گفت: مقامات ایرانی به خصوص شخص رئیسجمهور مدام در سخنان خود بحث از برادری و مساوات و فراهم نمودن فرصت های شغای و آزادی های اجتماعی می کنند و اینکه باید خلق های ایران و ملت کورد به طور آزادانه زندگی کند ولی آن چیزی که در عمل اتفاق می افتد مغایر با این حرف هاست. ما همیشه عنوان نموده ایم نگریستن به کوردستان با دید امنیتی هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد. این دید قدمتی تاریخی و برای مقاصد سیاسی از آن استفاده می شود. استفاده از ترور اقتصادی و سیاست های بیواقتدار توسط سپاه در کوردستان مردم را به واکنش تند سوق خواهد داد. باید هر کسی بداند هیچ پروژه ای در ایران و خاورمیانه بدون مشارکت کوردها عملی نخواهد شد. نمونه های بین المللی عدم حضور کوردها در جنگ سوریه را در اجلاس ژنو و آستانه مشاهده کردیم. دیگر زمان لحاظ قرارندادن کوردها به سر آمده و کوردستان و ملت کورد از بازیگران اصلی و پرقدرت منطقه به شمار می آیند. مسئله کورد در ایران به چشم اسفندیار و پاشته آشیل رژیم مبدل شده، آنان اگر بخواهند طرح و برنامه های کلان خود را در ایران اجرایی کنند اول در کوردستان به آزمایش می گذارند. به معنایی دیگر تحقق یا عدم تحقق سیاست های جمهوری اسلامی در ایران به موفقیت این طرح ها در کوردستان بستگی دارد. برای همین باید سردمداران حکومت ایران عاقلانه به این مسئله بنگرند و بر سر آن حساب اشتباه نکنند.
اگر حاکمیت ایران می خواهد کوردها را از دست ندهد باید مسئله کوردها را حل کند
در پایان گفتگو نیز، باران بریتان ضمن گرامیداشت ششمین سالیاد حماسه قندیل و شهدای این نبرد و قصد نیروهای اشغالگر جهت بی حقوق کردن ملت کورد می گوید: جنگی که در کوهستان های قندیل بر علیه کوردها انجام شد هدفش اشغال کوردستان و عدم احقاق حقوق آنان بود. حماسه قندیل درس بزرگی را به نیروهای سلطه گر داد. این وضعیت بحرانی در شرایطی صورت می پذیرد که ۹۶مین سالگرد معاهده لوزان که بر علیه آزادی و استقلال کوردستان و کوردها انجام شد دیگر چیزی به نام مرز و خط کشی های ساختگی را برنمی تابد. نمی توان با زور اسلحه ملت ها را از هم جدا کرد و تحت عنوان جعلی اقدام علیه امنیت ملی به محاکمه کشاند. ایران نیز این موضوع را به خوبی می داند برای همین باید اقدامات جدی جهت چاره یابی مسئله کورد انجام دهد. اگر حاکمیت نمی خواهد کوردها را از دست بدهد باید فورا گشایش دموکراتیک آن هم در عمل انجام دهد.