امسال در شرایطی به اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگری نزدیک شدیم که پیامد بحران ساختاری ایران و بر متن آن، تشدید تحریم های اقتصادی و پیامدهای شیوع گسترده کرونا شرایط بسیار دشواری را به کار و زندگی زحمتکشان و اقشار فرودست جامعه تحمیل کرده است. وضعیت زندگی و معیشت مردم زیر سایه ترس از ابتلا به کرونا، هیولای بیکاری، افزایش قیمت‌ها، فقر و نابرابری، کمبود آب، خراب شدن محیط زیست و گرم شدن کره زمین، سقوط قدرت خرید زحمتکشان بسیار نگران کننده است. از طرف دیگر در اثر تشدید تحریم های بین‌المللی صادرات نفتی ایران بشدت کاهش پیدا کرده و این در حالی است که بیشتر بودجه دولتی از منبع درآمدهای نفتی تأمین می شود، کە دولت را در آستانه ورشکستگی مالی قرار داده است. حالا یک یادآوری جدید از چالش بزرگ دیگر – بیماری ها و بیماری های واگیر نمایان است که می توانند در دنیای به هم پیوسته ما با سرعت بی سابقه گسترش یابند. امروز می بینیم که پاندمی کرونا و عواقب آن بویژه برای فقرا سخت است و در عین حال مشکل نابرابری را تشدید می کند.
ظهور ویروس کوید ١٩ و شیوع جهانی آن بر وضعیت زیست محیطی و ضربەپذیری کرە زمین را به بشریت گوشزد می کند، بە صراحت میبینیم که شتاب باورنکردنی جهانی سازی و گلوبالیزم تا چه حد و اندازه‌ای تماسها، ارتباطات و مبادلات را تحت تاثیر قرار دادە که امروز هر فردی در خانه خود با چالش های ممکن روبرو شود. انسان ها در سراسر کره زمین بە همدیگر مرتبط هستند. ما به هم وابسته هستیم و فقط با هم هستیم که میتوانیم با چالش های مشترک روبرو شویم.
در آستانه اول ماه مەی روز همبستگی جهانی کارگران، رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی ایران، برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه با تشدید اعدامها و سرکوب بیشتر مردم فضای خفقان را بر جامعە تحمیل کردە بە خیال اینکە بتواند مانع اعتراض تودەهای مردم بە ستوە آمدە باشد تا در این اوضاع نابسامان علیە نظام فاسد و دیکتاتور، خیابانها را بە میدان مبارزە تبدیل ننمایند. اعدام و خفقان و دستگیریهای اخیر نشان دهنده میزان نگرانی و وحشت مقامات امنیتی رژیم از بروز اعتراضات توده‌ای و یک خیزش همگانی میلیونی مردمی است که رژیم با وحشت بە آن می نگرد، و هدف از ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه برای جلوگیری از چنین خیزش اعتراضی مردمی است. البته نگرانی رژیم در این مورد بی دلیل نیست، اوضاع معیشتی فلاکت باری که رژیم جمهوری اسلامی ایران به مردم زحمتکش تحمیل نموده است آنچنان دهشتناک است که هر آن در انتظار بروز یک انفجار عظیم اجتماعی می باشد. وجود اعتراض و اعتصابات کارگری و تودەهای مردم در تمام این مدت در مراکز تولیدی و خدماتی علیرغم اقدامات شدید امنیتی و سرکوبگرانه رژیم، نشانه آن است که ادامه این وضعیت برای کارگران و زحمتکشان دیگر ممکن نیست. لذا ترس از دورە بعد از کرونا برای دژخیمان رژیم کابوسی وحشتناک پدید آوردە است.
رژیم حاکم بخوبی می‌داند که اکنون زحمتکشان و اکثر اقشار مردم، در زیر خط فقر زندگی میکنند. اما ثروتهای افسانه‌ای نهادها و بنیادهای تحت کنترل ولی‌فقیه و سپاه پاسدارانش، سر به فلک می‌کشد. ثروت بنیادهای ارتجاع بدون مالیات بودە در حالیکە زحمتکشان برای یک لقمە نان باید روزانە در تکاپو باشند. این ثروت کلان علاوه بر درآمدهای نجومی نفت و پتروشیمی و غارت دریاها و جنگلها و معادن ایران است. ثروتهای غارت شده مردم و دسترنج زحمتکشان در دست یک عدە جانی جمع شدە و قسمی صرف سرکوب و تروریسم و جنگ افروزی و برنامه های اتمی و موشکی میشود در حالیکە اکثر مردم امیدی بە فردا ندارند. بیشترین قربانیان و آسیب دیدگان شیوع ویروس کرونا، مانند هر فاجعه دیگری از قبیل جنگ، سیل، زلزله و غیره، در کشور، کارگران و اقشار فقیر جامعه هستند که از کمترین امکانات بهداشتی و درمانی و آموزشی بهرەمندند. پدیدار شدن ویروس کرونا و پیامدهای فاجعه بار آن از یک طرف، ناکار آمدی و بی کفایتی دولت هائی که همه ساله صدها میلیارد دلار از ثروت مردم را به جای اینکه صرف امور بهداشتی و درمانی و آموزشی کنند، صرف هزینه های نظامی و جنگ افروزی و آدمکشی می کنند، برملا ساخته است.
کارنامە اعمال جنایتکارانە جمهوری اسلامی ایران تنها بە فشار بر کارگران بسندە ننمودە، روزانە شاهد کشتار کولبران کورد هستیم و زندانیان سیاسی در وضعیتی غیر انسانی در زندانها روبروی بی حرمتی زندانبانان و مامورین دولتی میشوند. جمهوری اسلامی حکومتی کارگر ستیز و ناقض تمام مواد اعلامیه جهانی حقوق بشر است و همزمان جنایات ۴۱ ساله اش از مصادیق جنایت علیه بشریت می باشد. ازهدف گرفتن و سرنگون کردن هواپیمای مسافربری خطوط هوائی اوکراین با ۱۷۶ مسافر گرفتە تا دروغپردازی و پنهانکاری در مورد شیوع ویروس کوید١٩ و به تعویق انداختن اعلان رسمی این ویروس در ایران به بعد از اجرای انتخابات مجلس شورای اسلامی ایران در دوم اسفندماه ۹۸ و راهپیمائی حکومتی ۲۲ بهمن که این اقدام حکومت اسلامی ایران تاکنون منجر به مرگ چند هزار شهروند و ابتلای به بیماری کشنده دەها هزار تن دیگر شده است.
پاندمی کورونا این واقعیت تاریخی را دوباره در چشم جهانیان برجسته نموده که چرخ های حیات اقتصادی و اجتماعی جوامع بشری به دست کارگران، زحمتکشان و مزد بگیران و طبقات محروم جامعه به حرکت در می آید و توقف این چرخ های تولیدی، بیکاری و فقر و گرسنگی صدها میلیون کارگر و خانواده های آنان را در سراسر جهان به دنبال می آورد. بدون شک در دنیای پس از غلبه بر بحران کنونی ویروس کرونا، بازبینی سیستم جهانی بە روشهای نوین بر مدیریت جامعە ملزوم است و دیگر سیستم سرمایەداری بە شکل چند صدە اخیر توان ادامە حیات را نخواهد داشت و استثمار وحشیانە دیگر بە شکل کلاسیک در روابط تولیدی و اجتماعی کارایی خود را از دست خواهد داد، لذا تغییر و دگرگونی در روابط تولیدی و روابط سیاسی اجتماعی بر مبنای دنیای پساکرونا برنامەریزی خواهد شد. یکبار دیگر لزوم تغییر نظم ناعادلانه اقتصادی موجود در جهان و مبارزه با دولت های فاسد و ناکار آمد بایست در اولویت قرار گیرد و ضرورت هم پیمانی و مبارزه مشترک ملل تحت ستم با کارگران و زحمتکشان برای ایجاد نظمی عادلانه حیاتی خواهد بود. بستر جامعەای دموکراتیک ملزم تغییراتی بنیادین در این روابط است کە پایەهای جامعە نوین و دموکراتیک را با نرمهای مدرنیتە دموکراتیک همراستا خواهد کرد.
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک
٢٠٢٠-٠٤-٢٧
منبع: آلترناتیو شماره ۸۳