زنان در بخش عمده‌ای ازهزاره‌های گذشته‌ی دنیائی که ما در آن زندگی می‌کنیم، به عرصه‌ی تاخت و تاز مرد اقتدارگرا تبدیل شده و بارها با نسل‌کشی، غارت و استیلا روبرو گشته است. در میدان‌های جنگ و رقابت تمدن‌های دولت‌گرا و نیروهای هژمونیک، زنان همیشه جایگاه بی‌همتاترین قربانی را داشته و دارند. وخامت این اوضاع به حدی است که سایه‌ی مرگبار غارت و استثمار، هرگز بر روی جسم، روح و روان زن کم نگشته و به طور کلی دچار زیان و صدمات بسیاری شده است. با هر اشغال و تاراجی، بدن زن و تمامی هویت و موجودیتش، در عمق دردناکترین تراژدیهای تاریخ، دفن شده است. علی‌رغم تمامی سیاست‌های یورشگرانه و فروپاشانه‌ی مردان غارتگر در طول تاریخ، زنان دردها و تراژدیهائی که با آن رودررو مانده‌اند را به داستان‌های مقاومت متحول ساخته و موجودیت و هویت ذاتی خویش را تا به امروز زنده نگه داشته‌اند. آنچه در این راه به عنوان طبیعی‌ترین حقوق خویش، با رنج و دشواریهای فراوان به دست آورده، از طرف صاحبان ذهنیت اقتدارگرای مردسالار مورد حمله و یورش قرار گرفته است. زنان در سالهای اخیر بیش از هر کسی تحت ستمِ فاشیسم، عِرق‌گرائی و جنسیت‌گرائی قرار گرفته‌اند. قداست بخشی به مردانگی در سایه‌ی پست نمودن زنانگی، نه تنها رد برابری زنان – مردان است، بلکه به معنای عدم قبول و هضم برابری زنان با مردان تحت هیچ شرایطی است.
به سبب عدم وجود جامعه‌ای که مرد – زن بتوانند حیاتی همزیستانه با تکیه بر اخلاق، حقوق و عقل انسانی داشته باشند، به یک تئولوژی مبتنی بر برابری زن و مرد نیاز داریم. برای همین رهبر آپو مباحث زندگی مشترک آزاد و ژنئولوژی را مطرح نمود. حاکمیت دیدگاه مردسالار بر دین، فرهنگ و موقعیت اجتماعی کنونی چشمگیر است. تمامی برخوردها و اعمال ناشی از ذهنیت مردسالار زندگی را به گورستان زنان مبدل نموده و همراه با زن، به انکار انسانیت، عقل، اخلاق و عدالت می‌پردازد. واقعیت آفرینش زن و مرد در نهایت برابری و زیبائی خویش شکل گرفته و هیچ‌گونه کم و کاستی در آفرینش زن را در برنمی‌گیرد. با تعبیری دینی می‌توان از میان برداشتن و انکار تفاوتمندیهای مختص زن و شبیه نمودنش به خود، توسط مرد جهت برقراری تسلط و اقتدار خویش بر او را گناهی بزرگ محسوب نمود. جامعه بایستی هیچ‌گونه برخوردی که با شرف انسانی و آزادی زن و مرد همخوانی نداشته باشد را نپسندد.
خشونت‌های اعمال شده بر زن در عرصه‌های خصوصی و عمومی جامعه، عامل اصلی بازدارنده‌ی دست‌یابی زن به شخصیت انسانی آزاد و با شرف می‌باشند. چاره‌یابی مسائل اجتماعی‌ای که توسط انسان ایجاد گشته‌اند، در گذار به حیاتی مبتنی بر برابری زن – مرد عملی خواهد گشت. اِعمال هرگونه فشار و خشونت، شرّ و تجاوز، در واقع به معنای اِعمال خشونت، شرّ و تجاوز بر ارزشهای اجتماعی‌ست. ارزشهای مشترک انسانی ما شامل، عقل، عدالت، اخلاق، دمکراسی، آزادی و رفاه می‌باشد. پس بر این اساس نمی‌توان استفاده‌ی ابزاری اخلاق، جهت تحکم بر زن را پذیرفت. آنچه تحت عنوان اخلاق، بر مبنای انحصار بر بدن و جنسیت زن ایجاد گشته، چیزی جز بی‌اخلاقی نیست. تحت فشار قرار دادن و سرکوب زن به سبب جنسیت او، تحت عنوان اخلاق، فریب و انحراف بزرگی‌ست در دیدگاه و ذهنیت جامعه. می‌توان گفت اخلاقمداری و عادل بودن، به معنای مسئولیت‌پذیری مشترک زن و مرد در برابر جامعه است.
ذهنیت مردسالاری به مرد جایگاهی الهی بخشیده و اقتدارگرائی خویش را نهادینه می‌سازد. این مردِ الهی شده در درون و خارج از خانه به موجودی وحشی و حریص، که هر گونه خشونت و تجاوزی را بر زنان و کودکان روا می‌دارد، مبدل گشته است. مردی که به اِعمال خشونت بر علیه زن می‌پردازد، تنها جایگاه انسانی زن را پست و او را بیارزش نمی‌نماید، بلکه همزمان با این کار، انسانیت خویش را نیز دچار تزلزل و بی‌ارزشی می‌نماید
خشونت، انسان را بیارزش نموده و تمامی آنچه درون مایه‌ی زندگی انسانی اوست را پست می‌نماید. برابری زن – مرد با برخورد مسئولانه و در نظر گرفتن تفاوتمندی‌ها و حفظ ارزشهای یکدیگر شکل می‌گیرد.
در این مرحله از تاریخ با رشد فزاینده‌ی خشونت علیه زنان در سراسر دنیا به ویژه ایران و کوردستان قرار گرفته‌ایم. خشونت‌هائی که در تمامی تاریخ بشریت، نمونه‌های آن کم‌پیدا و حتی ناپیداست. ما به عنوان جامعه‌ی آزاد شرق کوردستان؛ بر این باوریم که بایستی تمامی جامعه بر علیه هرگونه خشونت علیه زنان بسیج گردند. بر این مسیر، مردان نیز باید عهده دار مسئولیت اخلاقی و انسانی خویش باشند. زنان و مردان لازم است به این سطح از آگاهی و شعوراجتماعی دست یابند؛ تا زمانی که زنان از زیرچنگال تبعیض، فشار و خشونت خارج گردانیده نشوند، جامعه از این راه رو به زوال و فروپاشی که بر آن قرار داده شده، بازگردانده نمی شود. بر این اساس به مناسبت 25 نوامبر برابر با 5 آذر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، کارزاری که کژار با شعار” در برابر نسل‌کشی زنان، صیانت از حیات آزاد ” را سلام نموده و بر این باوریم که مشارکت تمامی مردان و زنان آزادیخواه در این کارزار وظیفه‌ای سیاسی – اخلاقی است. در برابر روح تمامی مبارزان به ویژه خواهران میرابل که در این روز جان خود را فدا کرده و به سمبل مبارزه در راه آزادی و برابری مبدل گشتند، سوگند یاد خواهیم نمود که بیش از گذشته شیوه‌‌های مبارزاتیمان، در برابر ذهنیت جنسیت‌گرای مردسالار را ژرفا بخشیده و ارتقا خواهیم داد.
جامعه‌ی دیموکراتیک و آزاد شرق کوردستان ( کودار)
۲۵.۱۱.۲۰۲۰