۱۹ اردیبهشت برای جنبش آزادی‌خواهی شرق کوردستان روز تقابل تاریک‌اندیشی و آزادگی است. رژیم استبدادی ایران در این روز چهار مبارز و انقلابی کورد را بدون حکمی عادلانه و پس از سال‌ها شکنجه‌های طاقت‌فرسا و دشوار به دار اعدام آویخت. فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامی به نماد استبدادستیزی و مبارزه برای انسان آزاد بودن مبدل گشتند و مقاومت و مبارزات آن در حافظه‌ی تاریخی کوردها باقی خواهد ماند و یاد و نام آنان همواره جاودانه خواهد بود. بار دیگر یاد شهدای زندان و تمامی شهدای ماه مَی را گرامی داشته و عهد تداوم مبارزات خود در راستای آرمان‌های شهدا را تجدید می‌نمائیم.
یکی از سازوکارهای نظام‌های هیرارشیک و قدرت‌محور ایجاد سازوکارهایی برای کنترل و مجازات بر جامعه است تا این‌گونه انسان‌ها و به‌طور کلی جامعه را به اطاعت بی‌چون‌وچرا از قوانین و قواعدی ملزم و مجبور نمایند که خود وضع نموده‌اند. یکی از این سازوکارها شکنجه است. رژیم استبدادمنش ایران نیز در زمره‌ی حکومت‌هایی قرار دارد که به شیوه‌ای غیرانسانی و خارج از نرم‌های اخلاقی و حقوقی از شکنجه و اعدام برای قلع‌و‌قمع و حذف مخالفین و منتقدین خود مورد استفاده قرار می‌دهد و پرونده‌ی اعدام، شکنجه و سرکوب همواره در رژیم دیکتاتوری ولایت‌فقیه باز بوده و هست. رژیمی که مخالفت با قوانین آن به‌معنای مجرم بودن و در نهایت برای تادیب و ترعیب از اعدام و شکنجه به‌عنوان سازوکاری در راستای سیطره و چیرگی بر جامعه استفاده می‌کند. حکومت ایران در مورد حق آزاد خلق‌ها در ایران هیچ‌گاه تلاشی برای حل مسئله ننموده و بالعکس صورت مسئله را به شیوه‌ای خشونت‌آمیز و انکارگرایانه پاک نموده است. تاریخ نظام خسروانی گواه کشتار وسیع انقلابیون و مبارزین راه آزادی بوده است.
ایران یکی از کشورهایی است که بیشترین آمار زندانیان سیاسی را داراست و بیش از نیمی از این زندانیان، کورد هستند. هر چند تعریف جامعی در مورد زندانی سیاسی در ایران وجود ندارد و ایران همواره منکر وجود زندانی سیاسی گشته و مخالفین و منتقدین را به عنوان برهم زنندگان امنیت ملی خود قلمداد نموده و تحت عناوینی همچون محارب، تجزیه‌طلب، شرور و ده‌ها عنوان دیگر مبارزین سیاسی را به دار اعدام می‌آویزد. سیستم جزایی ایران ابزاری برای ایجاد فضای وحشت و هراس‌افکنی است و در آن حق حیات آزاد نفی می‌گردد.
رویکرد رژیم ایران در برابر مخالفان همواره اعدام و شکنجه بوده و در برابر کوردها رویکرد به مراتب خشونت‌آمیزی داشته و دشمنی خود با کوردها را به هر انحایی نشان داده است. خلق كورد در ایران با سركـوب‌هایی چندجانبه مواجه است. این رویکرد، محدود به رژیم اشغالگر ایران نبوده و در تاریخ معاصر با چنین سیاستی روبه‌رو شده است. اما این خلق در تمام این دوران برای نیل به آزادی و برابری به مبارزه ادامه داده است. از اعدام وشکنجه‌ی فرزندان انقلابی کورد تا کشتار کولبران کورد همگی روی یک سکه‌ی عداوت حکومت ولایت‌فقیه با کوردها است و جنایات این رژیم در قبال کوردها جهت مسکوت نمودن نوای آزادی‌خواهی آنان بی‌پایان است. با وجود تلاش‌های رژیم برای گرفتن اعترافات اجباری و در هم‌شکستن روحیه و شخصیت زندانیان سیاسی، عرصه‌ی زندان همواره به عرصه‌ی پایداری و برگزیدن خط مشی مقاومت بوده است. چنین ایستاری را همواره در بندهای مخوف زندان‌های رژیم ایران در نمود مبارزین راه آزادی مشاهده نمودیم. بی‌گمان در پس این اراده‌مندی و عدم تسلیمیت آگاهی و شناختی عمیق نسبت به آزادی و حقیقت وجود دارد. پس از گذشت بیش از سه دهه از شکل جدید قدرت وحشیانه‌ی دولت-ملت، مقاومت مبارزین و فعالین سیاسی بی‌نظیر بوده و نظام قضایی ایران از درهم شکستن مقاومت زندانیان سیاسی درمانده شده و آنان را به طناب اعدام می‌آویزد. زندان در کوردستان و در میان جنبش آزادی‌خواهی کورد به مرکز مبارزه مبدل شده و به جلوه‌ی حقیقی حیات راستین و شرافتمندانه مبدل گشته‌اند.
حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک در حالی به استقبال دهمین سالروز اعدام رفقای مبارز خود می‌رود که بار دیگر ضدیت رژیم ایران با کوردها تشدید یافته و موج دیگری از اعدام زندانیان سیاسی کورد آغاز گشته و از سرنوشت تعدادی از آنان خبری در دست نیست. رژیم ایران که همواره کمر به قتل فرزندان آزاده‌ی کوردها بسته و در این مورد از هیچ جنایت و خشونتی فروگذار نمی‌کند. از دیدگاه پژاک، ایران با انکار وجود زندانیان سیاسی و اعدام آن‌ها هیچ‌گاه قادر به حل مسائل نخواهد بود. برخورد خشونت‌آمیز با تنوعات هویتی و نادیده گرفتن عقاید آنان نمی‌تواند دموکراسی و آزادی را در ایران برقرار نماید. پژاک بار دیگر اعدام و حذف انقلابیون ایران بخصوص کوردها را محکوم نموده و در نمود شهدای ۱۹ اردیبهشت پیمان خود را برای استمرار مبارزات و رسیدن به آرمان‌های انقلابی شهدا تا آخرین لحظه تجدید نموده و اعلام می‌دارد که اعدام و سرکوب خللی در استمرار و پایداری مبارزه آن در برابر بیدادگری ایجاد نخواهد نمود.
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک
۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹