نگاه حاکم بر سیاست داخلی جمهوری اسلامی بر این مبنا استوار بوده که می‌توان از تهدیدها به مثابه فرصت استفاده نمود. شایان ذکر است که دراین نگاه حاکمیتی تنها مصالح و منافع یک‌سویه دولت و حاکمیت گنجانده شده و منافع مردم در آن هیچ‌گونه جای‌گاهی ندارد. البته که بر همگان روشن است که شکاف‌های عظیمی بین حاکمیت و جامعه به‌وجود آمده است که مدام توسط نظام با شعارهای خشک و توخالی سعی بر پر و پنهان نمودن این شکاف‌ها و معضلات متعاقب آن دارند. بحران کورونا در کشورمان بدون شک نتیجه‌ی سو مدیریت‌ها و تلاش برای بازگرداندن مشروعیت از دست‌رفته‌ی نظام است. همواره نظام مسائل را تنها از بعد سیاسی و امنیتی نگریسته و در همین چارچوب به ارائه‌ی راه‌کار می‌پردازد. وجود نگاه همیشگی سیاسی و امنیتی به مسائل جهت شانه خالی کردن و رفع تکلیف از نظام است. در این اواخر شاهدیم که خلاف تمام پیمان‌نامه‌ها و موازین بین‌المللی و بشردوستانه حقوق ابتدایی زندانیان سیاسی نه تنها رعایت نمی‌شود بلکه به مرحله‌ی بحرانی و خطرناکی رسیده است. با توجه به وضعیت وخیم و فلاکت‌بار زندان‌های رژیم به‌خصوص از لحاظ بهداشت و سلامت این امر باعث نگرانی عمیقی دربین آحاد جامعه، خانواده های زندانیان سیاسی و فعالان حقوق بشر در سطح ملی و بین‌المللی گردیده است.
در این راستا نظام حاکم در ایران مسئول سلامت جسمی و روانی تمامی زندانیان سیاسی بوده و هست. لازم است جهت احقاق حقوق زندانیان سیاسی براساس پیمان‌نامه‌ها و موازین بین‌المللی (که خود نیز در این کنوانسیون‌ها عضو است)، مسئولانه و به دور از منافع حاکمیتی برخورد نماید. حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک هرگونه سستی و اهمال در این رابطه که موجبات تهدید جسمی و روانی زندانیان سیاسی را فراهم آورد اقدام عامدانه از طرف نظام قلمداد نموده و به‌صورت روی‌دادی طبیعی به‌آن نمی‌نگرد.
پژاک مسئولیت هرگونه روی‌دادی که به سلامت و حیات زندانیان سیاسی لطمه وارد نماید را متوجه رژیم دانسته وآن را مورد اغماض قرار نخواهد داد. همچنین از تمامی جناح‌ها، کنش‌گران مدنی و حقوق بشری و خانواده‌های زندانیان سیاسی می‌خواهیم که دراین مورد هوشیارانه و انسانی عمل نمایند.
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک
٣٠\٠٣\٢٠٢٠