سرهلدان چیا، عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان- پژاک در مورد همایش گفتگوی ملی روژهلات کوردستان که در روزهای اخیر در شهر استکهلم – سوئد برگزار شد، مصاحبه ای را با برنامه (لاپه‌ره) که از رادیو (ده‌نگی وه‌لات) پخش می‌گردد، صورت داد، در این راستا چکیده‌ای از مصاحبه یاد شده را جهت اطلاع مخاطبان تنظیم و ارائه می‌دهیم.
عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان – پژاک، سرهلدان چیا در ابتدای سخنانش با اشاره به اینکه: آغاز به کار چنین همایشی در سطح ملی در مورد مسئله کورد در شرق کوردستان و ایران امری بجا و حتی ضروری است. رژیم استبدادی اسلامی ایران از داخل و خارج دچار بحران شدید شده و قادر به حل مشکلات بنیادین و نهادینه‌ی خود نیست. رژیم به لحاظ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و حتی ایدئولوژیک دچار مشکل و بحران ساختاری عمیق است و حتی دخالت‌های سیاسی و نظامی رژیم در کشورهای منطقه باعث عمیق‌تر شدن مشکلات شده است. یکی از دلایل سرپا ماندن رژیم در قدرت، خارج از مولفه‌های خارجی، ضعیف بودن اپوزیسیون ایرانی است. اگر اپوزیسیونی منسجم و کارا وجود داشته باشد، رژیم استبدادی اسلامی ایران نمی‌تواند همچنان بر سیاست‌های اشتباه و بحران‌آفرین خود اصرار کند. در مورد شرق کوردستان و در سال‌های گذشته اپوزیسیون کوردی به دلیل دوری از یکدیگر و واگرایی شدید حوزه‌های سیاسی و تفکری نتوانسته بودند، دور یک میز جمع شوند و همین مسئله باعث قوی‌تر شدن رژیم استبدادی اسلامی ایران و ضربه زدن به منافع خلق کورد در شرق کوردستان می‌گردید. برای همین برگزاری چنین همایشی در مورد مسئله کورد در روژهلات کوردستان از اهمیت خاصی برخوردار است و توان آن را دارد اپوزیسیون کوردی را بار دیگر دور یک میز جمع کرده و موجبات همگرایی و اتخاذ تصمیمات سیاسی مشترک در برابر رژیم اشغالگر اسلامی ایران را به وجود آورد.
عضو مجلس حزب حیات آزاد کوردستان در ادامه گفت که: ما اکنون در شرق کوردستان دارای چندین حزب با حوزه‌ی تفکری و ایدئولوژی‌های متفاوت هستیم و البته ما با نگاهی مثبت به این موضوع می‌نگریم. وجود احزاب با افکار و گرایش‌ها و دیدگاه‌های متفاوت از نمود‌های ملت‌های مدرن است و باعث می‌شود که مردم با گرایش‌ها و افکار متفاوت خود در دموکراتیک کردن شرق کوردستان نقش خود را ایفا کنند. در این راستا مکانیسمی که می‌تواند راهگشا باشد این است که احزاب یا اپوزیسیون کوردی حول مسائل مشترک یک جبهه مشترک را تشکیل دهند. این جبهه می‌تواند در چارچوب یک کنگره و یا در حد یک پلاتفرم باشد. این همگرایی در مورد مسائل مشترک در مرحله گذار امری اجتناب‌ناپذیر است. در وضعیت فعلی اگر ما نتوانیم در مورد مسائل مشترک، سیستمی مشترک که همه گروه‌ها خود را در آن ببینند به تفاهم برسیم، در ایران و به‌ویژه در شرق کوردستان به مشکل و بحران بر خواهیم خورد.
سرهلدان چیا، عضو مجلس پژاک در ادامه به چگونگی اتخاذ استراتژی مشترک و برساخت نیروی دفاعی مشترک پرداخت و گفت: در چنین همایش مشورتی، باید نقاط مشترک سیاسی و استراتژیک مشخص باشد، به‌طور مثال یکی از آن‌ها استراتژی مشترک درباره اینکه ما پس از نابودی رژیم چه نوع سیستم سیاسی و اجتماعی می‌خواهیم و اینکه بتوانیم نیروهای نظامی خود را زیر چتری مشترک جمع کنیم، برای اینکه این نیروها در آینده وسیله‌ای در جهت جنگ داخلی نشوند چه راهکارهای را باید اتخاذ نماییم. چیزی که ما امروز در جنوب کوردستان همچنان شاهد آن هستیم و در حال تکرار شدن است. در صورت هرگونه تغییری در شرق کوردستان نیروهای نظامی مشترک باید در چارچوبی ملی و نه حزبی و با دیالوگ میان احزاب باید سازماندهی گردد. از نقاط دیگری که بتوان به آن اشاره کرد، دیپلماسی مشترک است که باعث تحکیم جایگاه و پایگاه سیاسی و اجتماعی، خلق کورد نه‌تنها در شرق کوردستان بلکه در سراسر ایران می‌گردد و اگر ما به‌عنوان احزاب دارای همگرایی معنامندی باشیم می‌توانیم در فضای سیاسی داخل ایران با قدرت هرچه‌تمام‌تر از مواضع خلقمان دفاع کنیم. برای حل مسائل و گفتگو با دیگر ملت‌های ایرانی و حتی ارتباط با خارج احتیاج به دیپلماسی همگن و همگرا داریم. از دیگر وسایلی که به آن نیاز داریم ایجاد یک خبرگزاری مشترک است چون خبرگزاری‌های حزبی، جوابگویی نیازهای ما را ندارند و گهگاه خبرهای مندرج در خبرگزاری‌ها به این دلیل که مشترک و منسجم نیستند، موجبات تخریب و سوءاستفاده‌ی رژیم را فراهم نماید. برای همین ایجاد یک خبرگزاری مشترک در آینده، مهم و ضروری است.
عضو مجلس پژاک سرهلدان چیا در پایان صحبت‌هایش با اشاره به اینکه: پژاک هنگامی‌که بحث از استراتژی «خط سوم» می‌نماید درواقع صحبت از دفاع همه‌جانبه از منافع خلق کورد است. اکنون در شرایطی بسر می‌بریم که رژیم استبدادی اسلامی، توانایی پاسخگویی به نیازهای سیاسی-اقتصادی جوامع ایرانی را ندارد و حتی نمی‌تواند مشکلات و فساد نهادمند موجود درون ارکان نظام را ریشه‌کن کند و هم‌راستا با آن نیروهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای نیز قادر به حل این مشکلات نتنها نیستند بلکه عمق و گستره‌ی بحران را هر چه بیشتر گسترده‌تر می‌کنند. ما در اوایل انقلاب خلق‌های ایران، شاهد هضم شدن بعضی جریانات در داخل رژیم استبدادی اسلامی ایران بودیم و حتی بعضی از آن‌ها با همکاری دول خارجی مشغول جنگ مسلحانه با رژیم شدند و درنهایت با پایان جنگ هشت‌ساله و کمتر شدن فاصله نیروهای منطقه‌ای با رژیم، کلیه نیروهای که مشغول درگیری با رژیم بودند به‌نوعی از میدان خارج شدند و حتی از لحاظ سیاسی و نظامی تصفیه و بی‌تأثیر شدند. در حال حاضر جنگ میان نیروهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای و حکومت استبدادی حاکم بر ایران در بیرون و درون مرزهای ایران در جریان است در این چارچوب، نه تغییر و مداخلات که نیروهای منطقه‌ای و فرا منطقه‌ی در ذهن دارند به نفع جوامع ایرانی است و نه ماندن و موجودیت رژیم استبدادی اسلامی ایران به این شکل پاسخگوی خواسته‌های به‌حق مردم ایران و خلق کورد است. پژاک بازیگری کارا، کارآزموده و توانمند در میدان مبارزات انقلابی است و خود را دارای جایگزین‌‌های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی تحت نام «خودمدیریتی دموکراتیک» می‌باشد و بر آن نیز اصراری معنامند و راهبردی دارد. این مشکلی با گفتگوی ما با دیگر احزاب کوردی در حل مسئله کورد در ایران ایجاد نمی‌کند و به‌عکس می‌تواند ما را در دست یافتن به توافقی برای ایجاد یک سیستم هماهنگ یاری رساند. سیستمی در مورد آن بحث می‌کنیم باید موردتوافق همه طرفین و احزاب کوردی باشد، مشکلات خلق ما را حل کند و موازین حقوق بشری را رعایت کند و بتواند چارچوبی مدرن و دموکراتیک را برای خلق کورد و خلق‌های ایران به همراه بیاورد.
