جنگ و درگیری در منطقه و ترافیك دیپلماتیک میان نیروهای هژمونگرای جهانی و منطقه ای وارد فاز جدید و خطرناکی شده است. هرکدام از نیروها برای توازن قدرت و حفظ منافعشان با برنامه‌ای تازه، در توزانات سیاسی تغییر ایجاد می کنند و هر دولتی با توسل به زور می‌خواهد در آینده‌ی منطقه دارای نقش بوده و به هژمونی خود بر خلقهای منطقه ادامه دهد. بازیگران اصلی این برنامه برای تقسیم كردن كیك قدرت، حفظ تعادل میان نیروها و توازن سیاسی برمبنای منافع خودشان را در نظر دارند. در مرحله بعد داعش، دورانی جدید از رقابت برای حفظ توازن قدرت میان آمریکا ـ روسیه و همپیمانانشان در منطقه به وجود آمده است. این مرحله نیز با قربانی نمودن مسئله‌ی کوردها كە در جنگ ضد ترور نقش اساسی ایفا نموده اند آغاز شد. آمریکا برای رسیدن به اهدافش در خاورمیانه، تضعیف هلال شیعی در منطقه را هدف خود قرار داده و به عنوان آخرین مانع پیش روی پروژەهایش می خواهد بە هژمونی ایران در منطقه خاتمه دهد. شروع دور دوم تحریمهای آمریکا علیه ایران، در چارچوب این برنامه عملی شده است. آمریکا برای رسیدن به اهدافش با کارت دیپلماسی با کشورهای عربی بازی می کند و می خواهد همپیمانی علیه ایران را قدرتمند کرده و با توسل به نیروی ناتوی عربی و با مداخله‌ای تازه، حکومت ایران را در بحران کامل فرو ببرد.
گسترش و تعمیق اختلاف میان آمریکا و ایران، جبهه‌های جدید جنگ در منطقه را خواهد گشود و این امر احتمال ظهور دوباره‌ی داعش و امثال آن را افزایش می‌دهد. ایران برای مقابله با هر نوع احتمالی با ضدحمله‌ی دیپلماتیک می خواهد دیوار مقاومت فاشیزم مذهبی را محکم‌تر كند. هریک از این جریانات برای پیروزی در میدان جنگ جهانی سوم، مثل مهرەی شطرنج با تعدادی از دولتها و نیروهای منطقه‌‌ای بازی می کنند. سفر وزیر امور خارجه ی آمریکا و ایران و تعدادی از دیگر کشورهای جهان به عراق و اقلیم جنوب کوردستان درچارچوب حفظ توازن نیروها و تعریف نقش جدید اقلیم جنوب کوردستان بعد از شكست رفراندوم بارزانی انجام شده است. عدم تشکیل حكومت تازه در عراق و كابینەی جدید اقلیم جنوب کوردستان درنتیجه ی منافع اقتصادی تعدادی سرمایەدار اقلیم و عراق و رقابت سیاسی آمریکا و ایران است.
وضعیتی که اکنون در منطقه جریان دارد، به نوعی جنگ قدرت و منافع است. ایران و آمریكا، عراق و اقلیم کوردستان را به عنوان عرصه‌ای جهت اجرای سیاستهایشان بە كار می برند و برای تحمیل هژمونی در عراق در رقابتی ناسالم قرار دارند. به این دلیل که عراق و اقلیم کوردستان سیاستی مستقل و دموكراتیك در پیش نگرفته‌اند، به عنوان ابزاری جهت اهداف دیگران به کار گرفته می‌شوند. ترافیك دیپلماسی كە تحت عنوان سیاست در اقلیم جنوب کوردستان در جریان است، غیر از برجسته نمودن خط خیانت و حراج کردن ارزشها و دستاوردهای دموكراتیك خلق كورد هیچ تعریف دیگری ندارد. آمریکا برای مداخله در ایران بدون درنظر گرفتن هیچ جایگاه سیاسی برای کوردها می خواهد کوردها را به كارگیرد و ایران نیز با همان منطق می خواهد از کوردها به عنوان مجرای تنفس در این وضعیت بحرانی استفاده کند.
حاکمان جنوب کوردستان به این خاطر که یک بار دیگر از طرف دولتهای همسایه و نیروهای جهانی نقشی به آنان داده شود، بە جای اینکه در جبهەی خلق جای گیرند، اراده‌ی خود را به ترکیه و ایران واگذار کرده‌اند. برای رضایت این نیروها با افتخار به ضدیت با دستاوردهای کوردها در دیگر بخشهای كوردستان می پردازند. ترکیه تحت عنوان کم کردن فشارهای خود علیه حزب اتحاد میهنی، می خواهد این حزب را از جبهه ی ملی کوردها دور گرداند و از راه فشار جهت ممنوع کردن فعالیتهای جنبش آزادی و دستگیری فعالان سیاسی و مدنی اتوریته‌ی یکتی را از میان بردارد. پارتی برای کسب اعتمادایران فرش قرمز برای مقامات آن کشور پهن کرده و وعده‌ی گسترش مبادلات اقتصادی، دیپلماسی و امنیتی بە رژیم می دهد. احزاب حاکم بدون اینکه موضع تركیه و ایران در قبال رفراندوم جنوب کوردستان و سیاستهایشان در سوریه، ترکیه و ایران درقبال کوردها را به یاد بیاورند، این دو دولت اشغالگر را به عنوان دوست قدیمی و همپیمان استراتژیک کوردها قلمداد می کنند. موضع مقامات اقلیم جنوب کوردستان در برابر ترکیه و ایران موضعی تسلیم كارانە بوده و با مشارکت در توطئه ی بین المللی در جبهه ی اشغالگران کوردستان، دستاوردهای ملی کوردها را در معرض تهدید قرار می دهند. دیدارهای دو حزب حاکم به پیش‌قراولی حزب دموکرات با مقامات ترکیه، ایران و همپیمانانشان درحالی است كە ترکیه تهدید به اشغال شمال سوریه را بیشتر كردە، نسل‌کشی سیاسی در شمال کوردستان را به اوج رسانده و در ایران نیز موج دەستگیری فعالین سیاسی، محیط زیستی و مدنی و سركوب خلق كورد ادامە دارد. در چنین شرایطی در آغوش گرفتن نماینده رژیمی که دەستش بە خون هزاران جوان انقلابی کورد آلوده است، توسط سران حکومت جنوب کوردستان مایه ی ننگ کوردها است.
امیدواریم كە حزب اتحاد میهنی با تجدید نظر در مواضع گذشته خویش در دام برنامه‌های ترکیه و ایران نیفتد و در برابر سیاستهای انکارگرانه و سركوبگرانەی این نیروها واکنش نشان دهد. لازم است حزب دموکرات نیز برای اقتدار ـ سود، بە سیاست قربانی كردن جنوب و دیگر بخشهای كوردستان خاتمه دهد. در پایان از آحاد خلق كورد در شرق کوردستان و بویژە جنوب کوردستان به پیشاهنگی احزاب و سازمانهای مدنی، روشنفکران، سیاستمداران، روزنامه نگاران، پیشکوستان پیشمرگ، جوانان و زنان می خواهیم كە با ابراز نارضایتی خویش، این برنامه‌های متضاد با اراده ی آزاد کوردها را ناکام بگذارند.
مجلس حزب حیات آزاد كوردستان (پژاک)
٢٠١٩–٠١–١۸
