در هفتمین سالگرد شهادت رفقایمان فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و فعال سیاسی به نام مهدی اسلامیان یاد شهدای این ماه و همه‌ی شهدای راه آزادی را گرامی می‌داریم. ما با همان اعتقادات، شور انقلابی و پایداری، خط مبارزاتی را که توسط رفقایمان به اوج رسید تا حصول به پیروزی تداوم خواهیم بخشید، این کمترین وظیفهی ما جهت گرامیداشت یاد و راه شهیدان است.
این ماه از شروع تا پایان آن تبدیل به برهه‌ای مهم برای مبارزه در برابر اشغالگری، سلطه و فاشیسم شده است و در این ماه قهرمانان زیادی به شهادت رسیدند. انقلابیون اینترناسیونال-سوسیالیست و مبارزان کورد با خون پاکشان این ماه را رنگین کرده‌اند. چه‌گوارا، دنیز گزمیش، یوسف اصلان، حسین اینان، خسرو گلسرخی، حقی‌قرار، محمد قرسنگور، ابراهیم بلگین، خلیل چاوگون، هنرمند مزگین و صدها مبارز راه حقیقت و آزادی این ماه را با دستاورها و ارزش‌هایی که خلق کرده‌اند آراستند و خلق‌های ستمدیده و فرودست را دوباره زنده کردند. آن‌ها در زمان و مکان‌های مختلف، مخالفت آشکار و عملی خویش را در برابر ذهنیت و ساختار‌های فاشیستی به شیوه‌ای انقلابی نمایان نمودند. جان‌فشانی و ازخودگذشتگی این شهیدان راه را برای نسل‌های آینده روشن و همواره نموده است.
حکومت مستبد ایران با قانون‌های غیرانسانی خود جهت سرکوب مبارزات آزادی‌خواهی جوامع ایران سعی در از میان بردن هرگونه مقاومت در گستره‌ی ایران کرده است. اعدام یکی از شیوه‌های مورد استفاده‌ی جمهوری اسلامی است که در راستای حذف فیزیکی انسان‌ها، سازمان‌ها و جنبش‌هایی که برای آزادی و برابری مبارزه می‌کنند به کار گرفته می‌شود. جهت پیاده‌سازی این سیاست هم در 19 اردیبهشت سال 1389 با اعدام فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی و رفقایشان درصدد برآمدند که این سیاست را در کورستان تداوم ببخشند. با آن اعدام‌ها تلاش کردند که در میان خلق کورد و تمام خلق‌های دموکراسی خواه ایران هراس و واهمه ایجاد کنند.
شهید فرزاد کمانگر با دلسوزی برای سرزمین، کودکان و خلق خود در هر شرایطی و در هر کجا بدون وقفه مبارزه کرد. او با اراده‌ای وصف ناپذیر و تکیه بر اندیشه‌های آزادی‌خواهانه، هیچ مرز و مانعی را نمی‌شناخت. معلم شهید، در دبستان‌های روستایی کامیاران و زندان‌های جمهوری اسلامی با گفته‌ها و نامه‌هایش روح، احساس و افکار پاک انسانی را زنده نگاه داشت. بدین خاطر تبدیل به پیام‌آور صلح، برابری و آزادی در میان خلق‌های آزادی‌خواه گردید.
شیرین علم هولی با تداوم راه مبارزانی همانند لیلا قاسم، بیریتان، زیلان و زنان قهرمان بیشمار دیگر، با مقاومت خستگی ناپذیر خویش، پاسخی رسا علیه زن‌ستیزترین نظام مردسالار منطقه داد. علی حیدریان با مسئولیت‌پذیری و درک وظیفهی اخلاقی‌اش، در برابر ذهنیت و ساختار فاشیست جمهوری اسلامی ایران دست به مقاومتی تاریخی زد. فرهاد وکیلی صدای انقلابی طبقه‌ی کارگر و خلق‌های ستمدیده بود. این چهار قهرمان به تصویر خدشه ناپذیر مقاومت و اراده‌‌ی معطوف به آزادی بدل شدند. با مقاومت بی‌مانند خود، زندان‌های ایران را درهم شکستند و یک‌بار دیگر نقاب از چهره‌ی رژیم فاشیست جمهوری اسلامی برداشتند و به جهانیان نشان دادند.
شهدای 19 اردیبهشت اثبات کردند که هیچ گونه فشار، شکنجه و حتی اعدام توان آن را دارا نیست که در برابر مبارزان راه آزادی مانع ایجاد کند. باید دریافت که همان فرهنگِ مقاومتی که توسط شهید مظلوم دوغان در زندان شهر آمد(دیاربکر) سیاست‌هایی با محور تسلیم نمودن زندانیان را شکست داد، این روح مقاومت خود را در مقاومت زندان اِوین تهران زنده و نمایان نمود و فرهنگ مقاومت را در سرتاسر شرق کوردستان و ایران گسترش داد.
رژیم جمهوری اسلامی ایران با اقدامات ضد-دموکراتیک خود علیه خلق‌ها و اقشار مختلف اجتماعی، فشارهای همه‌جانبه‌ای به جامعه‌ی وارد می‌کند. تاکنون هیچ نیرو و عملکرد مستبدانه‌ای در طول تاریخ، توان آن را دارا نبوده که مانع مبارزات آزادی‌خواهانه‌‌ی خلق‌ها شود. استمرار مقاومت و مبارزه‌ی مشروع خلق‌های ایران پایان این رژیم حاکم را رقم خواهد زد و موجبات زندگی برابر و دموکراتیک در گستره‌ی ایران را پایه‌گذاری خواهد کرد. این قدردانی درخوری برای شهدایی است که ارزش‌های بزرگ و گران‌بهایی برای ما خلق کرده‌اند. براین اساس ما در سالگرد شهادت شهدای 19 اردیبهشت از خلقمان و افکار عمومی می‌خواهیم که در برابر حملات رژیم مستبدانه‌ی جمهوری اسلامی ایران سکوت نکنند و باید تمامی مناطق را بدل به میدان مقاومت و مبارزه نموده و انتقام شهدایشان را بگیرند.
زنده‌باد شهدای 19 اردیبهشت
زنده‌باد مقاومت زندان
زنده‌باد آزادی و برابری خلق‌ها
مجلس حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک) 2017-05-08
