در بحرانی‌ترین وضعیت خاورمیانه، بن‌بستِ سیاسی نیروهای فاشیسم دولتی و شکستِ بنیاد‌گرایی لجام‌گسیخته به سردمداری نظام هژمونیک سرمایه‌داری جهانی، اثبات‌گر این حقیقت انکار‌ناپذیر است که استقرارِ دموکراسی رادیکال در بحرانی‌ترین منطقه‌ی جهان، تمامی معادلات و توازنات پلید این نیروهای اشغالگر را برهم زده‌است. شکوه و تجلیِ مقاومت خلقی در روژآوای کوردستان، الگوی نوینِ حیاتی سیاسی‌ست. حیاتی که در آن همبستگی نیروهای دموکراتیک و آزادیخواه، شیوه‌های مرسوم سیاست را که همواره در پی مشروعیت‌بخشی به سرکوب، اشغال و تجاوز است را به چالش کشانیده‌است. کوردستان که به درازای تاریخِ پلشتیِ ظهور پدیده‌ی نامشروعِ فاشیسم و نژاد‌پرستی دولتی، تا به امروز همواره میدان‌گاه تاخت‌و‌تاز و قربانی اصلی قلمروگشایی آن بوده‌است، اینک به عنوان یگانه روحِ بیدار مقاومت، خردِجمعی آزادی‌خواهی و شکوهِ انقلاب دموکراتیک خاورمیانه، نه تنها مظلوم و قربانی همیشگی نخواهد بود، بلکه تاریخ نوینی از مقاومت و مبارزه‌ای دموکراتیک را نیز رقم زده‌است. ورود متجاوزانه‌ی نیروهای نظامی ترکیه و اشغال نظامی شهر جرابلس در روژآوای کوردستان به بهانه‌ی مقابله با تروریسم، هم نمونه‌ای بارز از شکست سیاسی و برهم خوردن معادلات و توازناتی‌ست که نه تنها ترکیه بلکه بیشتر نیروهای فاشیسم منطقه‌ای را دچار سردرگمی سیاسی نموده و هم تداوم سیاستِ توحش ترکیه‌ی داعش‌محور است. نمودِ بارزِ تروریسم دولتی به بهانه‌ی مقابله با تروریسمِ خود‌ساخته در پی سرکوب و اشغال سرزمینی‌ست که انقلاب دموکراتیک آن حاصل جانفشانی فرزندانِ انقلابی تمامی بخش‌های کوردستان است. در این میان مداخلات و تجارت سیاسی آمریکا در منطقه که همواره تحقق منافع خویش را در تعمیق بحران و فرسایش نیروهای درگیر دانسته و در تایید و مشروعیت‌بخشی به این تجاوزِ آشکار، نقشی موثر ایفا می‌نماید، گویای این واقعیت است که خشونت، اصرار بر سرکوب و گسترشِ تجاوز دولتی، یگانه سلاح و بخشی از موجودیت و خصلتِ غیردموکراتیک این نظام سیری‌ناپذیرِ بازار سود و سرمایه‌ی جهانی‌ست. هر یک از کشورهای اشغالگر کوردستان و در رأس آن ترکیه نیز از پیروان بی‌چون و چرای نظامی گشته‌اند که در آن کوردستان و تضعیف مقاومت خلقی آن، نقطه‌ی مشترک تمامی سیاست‌ورزی‌های متجاوزانه‌ی آنها‌ست. از بارزترین نشانه‌ی این درماندگی سیاسی ترکیه‌ی کودتازده، شتاب‌زدگی در سیاست‌های داخلی و خارجی، مجبوریت در برقراری هم‌پیمانی‌های شکننده با فاشیسم منطقه‌ای، تداوم تحمیل انزوای رهبر ملت کورد عبدالله اوجالان و ممانعت از هرگونه ارتباط و اطلاع از وضعیت وی و نیز حمله به دستاوردهای خلقی در سوریه را می‌توان برشمرد. تجاوزِ آشکار ترکیه به شهر جرابلس، تجاوز به پیروزی‌ها و دستاوردهای نیروهای دموکراتیک شمال سوریه و نیز تمامی کوردستان است. اینک صیانت از مقاومت روژآوا به ویژه مقابله‌ی عملی نه تنها یک تعهد و رسالت اجتماعی و میهن‌دوستانه‌ی تمامی هم‌وطنان کوردستانی به شمار می‌رود، بلکه اثباتی راستین بر حیات و هویت ملتی‌ست که در آن با برخورداری از وجدان بشری و خردِ سیاسی، حاضر به پذیرش متجاوز و اشغالگر در سرزمین شهیدان و پیکار‌گران راه آزادی و دموکراسی نخواهد بود.
بر همین مبنا ما نظام جامعه‌ی دموکراتیک و آزاد شرق کوردستان KODAR، ضمن محکومیت این تجاوزِ دولت فاشیست ترکیه به شهر جرابلس، حمایت عملی خویش را از مقاومت نیروهای دموکراتیک شمال سوریه اعلام داشته، از تمامی نیروهای دموکراتیک و آزادیخواه، احزاب سیاسی، آحاد جامعه‌ی شرق کوردستان، فعالین اجتماعی و سیاسی ایران و شرق کوردستان، روشنفکران، وکلا، حقوق‌دانان، روزنامه‌نگاران، هنرمندان، نویسندگان به ویژه زنان و جوانان خواستاریم که ضمن اتخاذ موضعی انقلابی در راستای محکومیت این تجاوز و حمایت از مقاومت دموکراتیک، به شیوه‌ای انقلابی، حمایت و ایستار عملی خویش را نشان دهند.
ریاست مشترک شورای رهبری جامعه‌ی دموکراتیک و آزاد شرق کوردستان ــ کودار
پنجم شهریورماه 1395
- 8. 2016