بیانیه مجلس پژاک
رژیم ایران در ۱۸ دسامبر سال ۲۰۰۷ در اقدامی فاشیستی و ضدانسانی رفیق گرانقدرمان «حسن حکمت دمیر» با نام سازمانی «عگید» را از طریق چوبه دار به شهادت رساند. رفیق عگید تن به اعدام داد اما هرگز تسلیم دشمنی نشد که روزانه سیاست‌های نسل‌کشی در شرق کردستان را گسترش می‌‌دهد. اعدام رفیق عگید بی‌شک نشانه استیصال نظام فاشیست ایران در مقابل تسلیم‌ناپذیری وی بود.
توسل نظام نسل‌کش ایران به حربه اعدام به دلیل خصومت تاریخی این نظام علیه خلق کُرد در شرق کردستان است و از این طریق می‌کوشد با ارعاب‌گری ضدبشری، خلقمان را در مسیر مبارزات آزادیخواهانه‌اش دچار یأس و ناامیدی سازد. مسلما در شیوه مبارزه‌گری رفیق عگید حتی یک ذره ناامیدی و درماندگی در راه شرافتمندانه آزادیخواهی دیده نشد به همین دلیل حاکمیت ظالم ایران با اعدام وی به خیال خود دست به انتقام زد. قطعا مقاومت و مبارزه‌گری رفیق عگید نه شخصی بلکه برای خلقش و فدایی‌گری در راه آزادی خلق بود. همین اعتقاد راسخ، وی را در مسیر دشوار آزادی مصمم ساخت و تا پای چوبه‌دار نیز پیشمانی به دل راه نداد. این شیوه مبارزه‌گری جنبش آپوئیستی به دلیل ظلم مضاعف دشمنان علیه خلقمان، شیوه فداکارانه و فدایی‌گری است که قدرمسلم گشایشگر راه آزادی است. اثباتگر این راه آپویی هم فرزندان خلقمان چون عگیدها هستند. رفیق عگید با تمام وجود، بی‌رحمی و ظالم‌بودن دشمن را درک نمود و با باور راسخ به شرافتمندی و لیاقت خلق کُرد پا در آن راه صعب گذاشت. وی واقف بود که خلق‌کُرد که ستم‌های بی‌شماری از سوی نظام‌های فاشیست ایران علیه آن رواداشته شده، به دلیل رنجدیدگی و آزادگی، لایق هرگونه فدایی‌گری است. همین اعتقاد راسخ وی را نستوه ساخت و به مبارز راستین و فرزند برحق زمان خود مبدل نمود.
رفیق عگید نخستین گریلا در طول مبارزات آپویی بود که از طریق چوبه اعدام به شهادت رسانده شد. مصربودن این رفیق گرانقدرمان بر تداوم مبارزه، یک تاریخ عظیم از امید به آزادی را به تحریردرآورده که امروز بر بنیان حقایق آن می‌توان به راه آزادی ادامه داد. همین شیوه مقاومت‌گری رفیق عگید آنقدر استوارانه و قاطع بود که به شیوه‌ای عظیم برای سایر زندانیان مبارزی مبدل شد که بعدها شخصیت فرزاد کمانگرها و شیرین‌علم‌هولی‌ها و حسین خضری‌ها و فصیح یاسمنی‌ها را آفرید.
چنین مبارزاتی از سوی فرزندانی غیور چون رفیق عگید امروز موجی عظیم از خروش جنبش آپویی را برخروشانده که سهم بزرگی در خنثی‌سازی سیاست‌های نسل‌کشانه و انکار و امحای نظام فاشیست ایران داشته است. آنچه خلقمان به دنبال آن است، کسب هویت و حیاتی آزاد است که هزینه آن را عگیدها با فدانمودن جان گرانبهای خویش پرداخت نموده‌اند. این راه غیرممکن است پررهرو نگردد. قطعا امروز این مسیر مبارزاتی به تجدیدپیمان همه ما با عگیدها و همه شهیدان خلقمان نیاز دارد.
«مجلس حزب حیات آزاد کردستان(پژاک)» یاد و خاطره رفیق عگید، فرزند جسور راه آزادی را گرامی‌می‌دارد و در پیشگاه خلقمان سوگند یاد می‌کند که با تجدیدپیمان با آرمان‌های رفیق عگید که جز حصول آزادی برای خلق‌کُرد نبود، راه ایشان را پررهرو سازد. از همه جوانان خلقمان دعوت به‌عمل می‌آوریم که مبارزات رفیق عگید را به مانیفست راه آزادیخواهی و دمکراسی‌طلبی خویش مبدل سازند و در همه عرصه‌ها به اوج برسانند. مبارزه، شیوه خلق‌کُرد برای رسیدن به آزادی است و این راه به فداکاری‌های بزرگ مشابه فداکاری‌های رفیق عگید نیاز دارد. قطعا با ادامه این راه، پیروزی و آزادی را کسب کرده و بدینگونه یاد و خاطره‌ی رفیق عگید و تمامی شهدا در حیاتی آزاد و دموکراتیک زنده خواهد ماند. یاد شهدای جسور و عگید گرامی‌باد.
مجلس حزب حیات آزاد کردستان(پژاک)
۱۷ دسامبر ۲۰۲۳