در حالی هفتمین ماه ریاست جمهوری روحانی به پایان می‌رسد که بر خلاف وعده‌های اولیه، فشار بر خلق‌ها و فرهنگ‌های متنوع ایران رو به فزونی نهاده است. آمارهای منتشر شده از سوی سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی در مورد ایران نیز گویای افزایش اعدام‌ها، دستگیری‌ها و شکنجه‌هاست.
آزادی زندانیان سیاسی یکی از اساسی‌ترین مطالبات تمامی خلق‌های ایران می‌باشد. مطالبه‌ای که به شعار انتخاباتی حسن روحانی نیز مبدل شد. اگرچه در جمهوری اسلامی ایران هیچگاه تعریفی رسمی از زندانی سیاسی به عمل نیامده است و مسئولان حکومتی به دلایلی که بر همگان مشخص است از کنار مساله گذار نموده‌اند اما بخش بزرگی از زندانیان را سیاسیونی تشکیل می‌دهند که با اعدام، شکنجه و مجازاتهایی سنگین مواجه شده‌اند.
روحانی در اولین بیانیه‌های خود در انتخابات ریاست جمهوری، وعده‌ی پی‌گیری و آزاد نمودن زندانیان سیاسی را داده بود. در طول این مدت نه تنها وضعیت زندانیان سیاسی بهتر نشد بلکه بر شدت فشارها بر زندانیان سیاسی نیز افزوده شد و حتی شدت فشارها به حدی رسید که در آخرین مورد گارد ویژه به بند 350 زندان اوین یورش برد و با ضرب‌وشتم زندانیان سیاسی تعدادی از آنها زخمی شدند. شدت فشارها به زندانیان سیاسی محدود نمانده و خانواده‌ی زندانیان سیاسی که برای پی‌گیری وضعیت زندانیان خود به مراکز دولتی مراجعه نمودند نیز با ضرب‌وشتم، تحقیر و توهین مواجه شدند. در طی دو روز گذشته نیز ماموران امنیتی با یورش به منزل خانواده‌ی زندانیان سیاسی تعدادی از بستگان این زندانیان را دستگیر نموده‌اند.
شکنجه، اهانت و فشار به خانواده‌های زندانیان سیاسی و همچنین دستگیری تعدادی از این خانواده‌ها را محکوم می‌نماییم. همان گونه که در بیانیه‌ی چند روز پیش خود هشدار داده بودیم خطر تکرار دوباره‌ی قتل‌عام دهه‌ی 60 در ایران وجود دارد، لذا لازم است که در مقطع کنونی تمام خلق‌های ایران و به ویژه خلق‌مان در شرق کوردستان بیش از هر زمان دیگری هوشیار بوده و نسبت به چنین اقداماتی واکنش نشان دهند.
کوردیناسیون حزب حیات آزاد کوردستان — PJAK
27.04.2014