به افکار عمومی و تمامی زنان آزادی‌خواه
سیر تغییر و تحولات یکی از اساسی‌ترین فاکتورهایی‌ست که تمامی نیروهای هژمونیک و موجود چه در منطقه و چه در جهان بدون چشم‌پوشی از آن قادر به حفظ موجودیت خود نخواهند گشت. بر این مبنا باید گفت مرحله‌ایی که در آن بسر می‌بریم از این جهت از اهمیت تاریخی والایی برخوردار می‌باشد. یکی از دولی هم که با چنین موقعیت تاریخی بسیار ظریفی مواجه است دولت ایران است. قرار گرفتن ایران بر سر دو راهی‌ای که یا باید با برداشتن گام‌های چاره‌ساز به حل دموکراتیک مسائلی نظیر اعتراف به اراده‌ی ذاتی خلق‌ها و ملت‌ها در ایران و شرق کوردستان و از همه مهمتر مسائل زنان بپردازد یا اینکه با در پیش‌گرفتن راهکارهایی نظیر نرمش قهرمانانه‌ی دولت حسن روحانی اراده‌ی سیاسی و اجتماعی جامعه‌ی ایرانی را زیر منگنه‌ی سیاست نفی و امحا قرار داده و از سرکوب خلق‌ها جام قدرت‌گرایی را سرکشد. طی یک سال اخیر که دولت حسن روحانی با وعده و وعیدهای فراوانی که به خلق‌های ایرانی و به‌ویژه زنان داده بود، بر سر کار آمد و اظهارداشت که وی از جو خفقان‌انگیزی که رژیم آن را ایجاد نموده کاملا مطلع بوده و جهت پایان‌دهی بدان‌ها از هر گونه تلاشی و خدمت به جامعه و به ویژه شناساندن اراده‌ی سیاسی خلق‌های ایرانی دریغ نخواهد ورزید. دولت حسن روحانی همه‌روزه با گوش‌زدنمودن و تکرارکردن بیان این وعده و وعیدها در رسانه‌ها نه تنها اعتبار سیاسی خود را از دست داده بلکه کاملا مبدل به دولتی ضدجامعه و ضدزن گردیده و مسؤل تمامی این اعمال ارگان‌های رسمی دولت و خود دولت می‌باشند. در حالی که دولت حسن روحانی دم از عملی‌نمودن وعده و عیدهای خود می‌زند و از سوی دیگر نیز هرروزه بر اعمال غیرانسانی و به دور از اخلاق برعلیه انسانیت و جوامع می‌افزاید. همچنین بالارفتن سیل دستگیری فعالان حقوق بشر، فعالان حقوق زن، فعالان سیاسی، فعالان نهادهای مدنی، انجمن‌ها و…. همچنین بالارفتن آمار اعدام‌ها و در پیش گرفتن هرگونه برخورد و معامله‌ای با زندانیان، همه و همه از جمله موارد عملی‌ای هستند که گویای پروژه‌ی سرکوب اراده‌ی خلق‌ها و زنان آزادی‌خواه این مرزوبوم است. برخوردهای غیرانسانی و اعمال شکنجه‌ی دولت حسن روحانی با زندانیان سیاسی و به ویژه زندانی سیاسی کورد زینب جلالیان موجب وخیم‌گشتن وضعیت جسمانی وی گشته است. همچنین بنا به معلوماتی که هم‌بندان وی به دلیل اعمال مذکور نخواسته‌اند نام خود را آشکار نمایند، رفیق و همرزمان زینب جلالیان بینایی خویش را از دست داده و در وضعیت جسمانی بسیار وخیمی به سر می‌برد. بنابر معلومات موجودی که در دست داریم رفیق‌مان زینب جلالیان مدت یکسال است با خانواده‌اش هیچ دیدار حضوری‌ای انجام نداده و از هیچ گونه امکانات بهداشتی و تندرستی جهت بهبود وضعیت سلامتی خویش برخوردار نیست. این مورد گویای صحیح‌بودن معلوماتی که اخذ گردیده می‌باشد.
اتحادیه‌ی زنان شرق کوردستان YJRK مستقیما دولت ایران را در برابر وضعیت تندرستی رفیق‌مان زینب جلالیان و دیگر زندانیان سیاسی مسئول می‌داند. لذا بایستی جهت معالجه‌ی رفیق زینب جلالیان اقدامات لازمه صورت بگیرد. همچنین تنها در صورتی این نگرانی‌ها پایان خواهد یافت که ایشان با موکل و خانواده‌اش دیدار حضوری داشته و افکار عمومی را از وضعیت خویش مطلع سازد. در غیر اینصورت هیچ‌گونه اقداماتی نگرانی موجود را رفع نخواهد کرد و ما پی‌گیر این وضعیت خواهیم بود.
در این راستا اتحادیه‌ی زنان شرق کوردستان YJRK از تمامی زنان آزادی‌خواه جهان، ایران، زنان کورد در چهار بخش کوردستان و به ویژه زنان در شرق کوردستان می‌خواهد که با ارتقاءدادن و گسترش‌دهی عملیات دموکراتیک صیانت خود را از زندانیان سیاسی و بخصوص زینب جلالیان نشان دهند. بدین‌گونه همدلی، همبستگی و همرزمی خود را به جای آورده و به وظایف تاریخی خود جامه‌ی عمل بپوشانیم.
کوردیناسیون اتحادیه‌ی زنان شرق کوردستان — YJRK
11.05.2014