قبل از هر چیز نوروز 2714 کوردی مصادف با 1393 ه.ش را به رهبر آپو، شهیدان راه آزادی، تمامی خلق‌های کوردستان، خلق‌های ایران و بخصوص خانواده‌ی شهیدان تبریک و میمنت می‌گوییم.
جشن نوروز، جشنی ملی و تاریخی‌ای‌ست که مردمان زاگروس‌نشین با مقاومت خویش آن را آفریده‌اند. روزیست که مردمان این سرزمین در برابر ظلم ضحاکان زمانه، کاوه‌آسا از ارزشهای دموکراتیک جامعه‌ی خویش دفاع نمودند و به مبارزه پرداختند. آزادزیستن و قبول نکردن ظلم و ستم از جمله فرهنگ‌های تاریخی این جامعه بوده است. هر بار که در راستای شکستن اراده و مقاومت خلق، جامعه را بیشتر مورد تهاجم قرار داده‌اند، جهت گرم نگه‌داشتن اجاق حیات، آتش نوروز را بیشتر شعله‌ور ساخته‌اند. هم اعتراضات و سرهلدان‌ها و هم پیروزی خویش را از این طریق اعلام داشته‌اند. نوروز و جشن گرفتنش در حال حاضر نیز دال بر پایبندی خلق‌های آریایی و بخصوص خلق‌های ایران بر فرهنگ و هویت خویش است. خلقی که هیچ‌گاه نتوانسته‌اند نیرویی فرادست و فراجامعه را بپذیرند و چنین موردی با سرشت مردمان این سرزمین در تضاد و درگیری بوده است.
امروزه در ایران اگرچه نظام جمهوری اسلامی ایران با اِعمال فشار و سرکوب، انواع خشونت و شکنجه، ایجاد رعب و ترس، پیشبرد سیاست زندان، اعدام و… سعی دارد جامعه و بخصوص زنان و جوانان را از جوهره و تاریخ آنها دور ساخته و مجبور به تسلیمیت سازد، اما مقاومت‌های مستمر و روزافزون جامعه هنوز در لابلای تاریخ و اکنون جامعه موج می‌زند. اگر در زندان‌های ایران هنوز اعدام بیشترین آمارها را به خود اختصاص می‌دهد، اگر هنوز هم از ترس اعتراضات دموکراتیک، سیاست امحا و انکار بارز و چشمگیر می‌باشد، برای اینکه هنوز هم جامعه در برابر ذهنیت سرکوبگر و مردسالار در حال مقاومت و با روحی عصیانگر از موجودیت خویش دفاع می‌کنند.
بعنوان اتحادیه‌ی زنان شرق کوردستان (YJRK)، بر این باوریم که برای صیانت از این میراث تاریخی بایستی تمامی خلق‌های ایران اعم از کورد، فارس، آذری، عرب، بلوچ و… نوروز را در معنای واقعی آن درک و بشناسند. نوروز تنها روز جشن و سرور نبوده، بلکه جشن مقاومت، اراده، آزادی و پیروزیست. اما نظام جمهوری اسلامی ایران همیشه سعی بر آن داشته که نوروز را تنها در چارچوب جشنی عادی به جامعه قبولانده و بدین‌گونه خلق را از ارزشهای تاریخی جامعه دور و بیگانه سازد، خلقها را بدون فرهنگ و هویت ساخته و مبدل به جامعه‌ای بی‌اراده و رمه‌وارانه نماید. در حالیکه در وضعیت امروزه‌ی جامعه‌ی ایران بخصوص با مدنظر داشتن وضعیتی که قشر زن و جوان در آن قرار دارد، باید بتوان هر روز را به نوروز مبدل ساخت و چنین ادعایی، مبارزه و مقاومتی روزانه و مستمر می‌طلبد. آنچنان که کاوه در برابر ضحاک توانست آتش نوروز را شعله‌ور سازد و نوید آزادی به جامعه بدهد، امروزه نیز زنان و جوانان که پیشاهنگ جامعه‌ی دموکراتیک و آزاد هستند، جهت ریشه‌کن ساختن سیاست موجود در ایران باید کاوه‌آسا، ضحاک زمانه را شکست و مغلوب سازند. خلق‌های ایران هیچ‌گاه نمی‌توانند بدور از فرهنگی دموکراتیک و متنوع زیسته و تسلیم سیاست تک‌رنگ و یکدست نظام جمهوری اسلامی ایران شوند. جامعه‌ای خودگردان و آزاد با نظامی دموکراتیک و کنفدرال همان جامعه‌ایست که کاوه‌ی آهنگر برای حفظ ارزشهای آن نوروز را همچون فرهنگ مقاومت آفرید. جامعه‌ای همراه با تنوعات فرهنگی و اجتماعی تنها با ارتقای فرهنگ مقاومت و مبارزه خواهد توانست موجودیت خویش را حفظ نماید. نوروز امسال متفاوت‌تر از هر نوروز دیگر، باید مبدل به فرهنگی ملی شود. همچنین با درست نمودن اتحاد مابین خلقها در شهر، بخش، محله و روستا برای جشن گرفتن این روز در کنار همدیگر بتوان زمینه‌ی جامعه‌ای آزاد و دموکراتیک را آفرید. در این راستا قبل از هر کس زنان و جوانان در ایران و بخصوص شرق کوردستان در برابر آن مسئولند. قوی ساختن آتش نوروز برای ایجاد زمینه‌ی حیاتی آزاد و یکپارچه مابین خلقها و حذف هرگونه شکاف و فاصله‌ای که نظام حاکم و جنسیت‌گرا مابین خلقها و بخصوص زنان ایجاد ساخته، مهم و دارای نقشی تاریخی‌ست. در آنصورت است که می‌توان هر گونه سیاست انکار و حذف، آسمیلاسیون، اعدام، بی‌فرهنگی، فساداخلاقی و… نظام جمهوری اسلامی ایران را که مقاومت جامعه را تضعیف می‌سازد، بکلی از میان برداشت.
کوردیناسیون اتحادیه‌ی زنان شرق کوردستان — YJRK
29.12.2713 / 20.03.2014