بیستون مختاری، عضو بخش رسانه پژاک
نهم اکتبر ۱۹۹۸ آغاز توطئه‌ای است که در ادبیات سیاسی خلق کورد “روز سیاه” نام گرفته است.
در ماهیت قضیه به کارگردانی نیروهای سرمایه‌داری بین المللی و منطقه‌ای و بە بازیگری دولت ترکیه انجام پذیرفت. باید دانست که این توطئه نمود بیرونی پروژەای با ریشه‌های عمیق و لزوما تاریخی است.
ساختار و سازمان مدرن سوسیالیستی و هم‌راستا با آن نظرگاه جهان‌شمولی که رهبر اوجالان در فضای دوران پسا اردوگاە شوروی در خاورمیانه برساخت، گستره‌ای از تهدیدات را برای ماهیت وجودی دولت‌های واپس‌گرای خاورمیانه به‌صورت عام و سیستم سیاسی فاشیستی ترکیه به شکل خاص و از همه مهتر نظم نوینی که بستر آن از مدتها پیش پایه‌ریزی شده بود پدید می‌آورد. پس از فروپاشی بلوک شرق در ۱۹۹۱، جهان وارد مرحله‌ای جدید گردید. سرمایه‌داری غرب مغرور و مسرور از به ظاهر پیروزی خویش، به نظر می‌رسید، سرمایه‌داری بین‌الدولی استراتژی راهبردی خود را بر آن بنیان نهاد که تمامی حرکت‌ها و جنبش‌های سوسیالیستی و دموکراتیک را جدای از کوچک و بزرگ بودن آنها یا از میان بردارد و یا در خود استحاله نماید. در این راستا ترکیه به عنوان عضوی از ناتو و گلادیو بین‌المللی، پروژە‌ی پاکسازی حزب کارگران کوردستان را به شکل همه‌جانبه‌ای در برنامه‌ی کاری ناتو قرار داد.
این طرح در سه حوزه و گستره‌ی سیاسی ـ اجتماعی، کوردستان، خاورمیانه و اروپا خود را تعریف و به فعلیت می‌رساند. می‌توان با توجه به عمق و جهان‌شمول بودن همکاری‌های بین‌الدولی، ادعا کرد که قدرت‌های منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای از پتانسیل‌ها و فعالیت‌های روبه گسترش و انترناسیونالیستی حزب کارگران کوردستان به رهبری عبداله اوجالان نگران بودند و نظریات و پراکتیک رو به گسترش او مانعی اساسی بر سر راه خویش می‌دیدند.
اینک با گذشت بیست و شش سال از زندانی شدن فیزیکی رهبر آپـــــو هر سال جنبه‌های تاریک این توطئه روز به روز برای مخاطبِ آگاه روشن می‌گردد. شاید بتوان گفت و به کوتاهی نیز نتیجه گرفت که دلیل وجودی این اتحاد نامیمون و نامتجانس برای دستگیری و از میان برداشتن رهبر آپــــو چیزی جز این نبود که ایشان نه نظم جهان سرمایه‌داری و سودمحوری غربی را می‌پسندید و نه در مقابل استبداد کور و خشن و غیر انسانی خاورمیانه‌ای که هیولاوار همه چیز را در دایره‌ی خودخواهانه‌ی خویش می‌بلعید تسلیمیت را قبول نمود.
ایشان همان‌طور که خود می‌گوید خود را با سوسیالیسم یکی نمود. رهبر آپـــو تنها سوسیالیست بودن را کافی نمی‌دانست بلکه تمامی وجود خود را در راستای اجتماع‌محوری و آزادی‌خواهی برای همه‌ی انسان‌های جهان به دور از رنگ، جنسیت و ملیت به اشتراک گذارد. این نمود کمونالیته تا فرای متافیزیک وجودی یک فرد ـ انسان است.
اما ما اکنون و با گذشت بیش از دو دهه و نیم از زندانی و به اسارت گرفته شدن جسم رهبر خلق‌های به حاشیه رانده شده و ستمدیده و انقلابی، اندیشە ـ ساختاری که نظرگاه بزرگ و سوسیالیستی او در خاورمیانه و جهان پدید آورده، به عمق آینده‌نگری یا بهتر بگوییم آینده‌هراسی نظام سرمایه‌داری پی می‌بریم.
این آیندە‌نگری از همان ابتدای توطئە بین‌المللی در روژهلات میهن نیز دیدگاە اندیشە – عمل را در میان کسانی کە بە عدم پاسخگویی گفتمانهای سیاسی و منظومەهای فکری موجود بە نیازهای مترقی جامعە پراکندە شد سبب گردید تا جستجویی تازە و البتە دیگرگونە جهت گذار از وضعیتی کە جمهوری ولایی ـ اعدامی حاکم بر جغرافیای ایران بوجود آوردە بود را پایە نهادە، با حیرت و شگفتی جنبشی نوین و بانشاط را در روژهلات و ایران ریشە بدواند. جنبشی کە بە مرور زمان اینک بە مطرح‌ترین و مترقی‌ترین گفتمان سیاسی ـ ایدئولوژیک سپهر سیاسی در ایران و روژهلات بدل گشتە و بی‌گمان افق‌های روشن و وسیعی را فراروی خلق‌های آزادی‌خواە گشودە است. همەی اینها تنها در سایەی نثار جانهایی گرانبها بە وجود آمدە و زمینەساز انقلابی شگفت‌انگیز گردید.
انقلاب ژن، ژیان، آزادی! انقلابی بر اساس فکر و فلسفەی رهبر خلق‌های آزادەی جهان؛ رهبر آپــــو!
امروزە و در این اوضاع نابسمان خاورمیانە مسئله یا پرسمان کورد در کنار مسئله فلسطین و اسرائیل یکی از اساسی‌ترین مسائل منطقه و به تعبیری دیگر گره کور مسائل لاینحل خلق‌های منطقه است. سرمنشاء و بانی این مسئله و مسائل و مانع چاره‌یابی دموکراتیک آنها، سیستم مدرنیته سرمایه‌داری جهانی‌ست. این سیستم، با ایجاد بحران، شیوەی مدیریتی بحران‌زا، تضعیف نیروهای منطقه‌ای و وابستگی همیشگی منطقه به سیستم سرمایه‌داری جهانی که حضور مستمر گردانندگان سیستم سرمایه‌داری جهانی را در منطقه ضمانت می‌کند، این گره کور را ایجاد نموده و از چاره‌یابی دموکراتیک آن ممانعت بعمل می‌آورد. از اینرو چاره‌یابی دموکراتیک مسئله کورد نقش بسزایی در چاره‌یابی مسائل خلق‌های دیگر منطقه خواهد داشت. که این هم تنها با آزادی فیزیکی رهبر آپو میسر خواهد شد. ایشان که مدعی چاره‌یابی دموکراتیک این مسئله است و فرمول چاره‌یابی، نحوه چاره‌یابی و فرم اجرائیش را ارائه نموده است، سالهاست گروگان و زندانی این سیستم جهانی‌ست.
از اینرو آزادی فیزیکی رهبرآپو با حل دموکراتیک مسئله کورد، مسئله خلق‌های ایران و دیگر خلق‌های منطقه ارتباطی ماهوی دارد.
در شرایط بحرانی موجود بهترین راه حل مسئله خلق‌های ساکن در جغرافیای ایران و در رأس آنها خلق کورد، دموکراتیزه کردن ایران و ایجاد سیستمی دموکراتیک براساس فکر و فلسفه رهبر آپوست. موقعیت سرزمینی، سیرتاریخی و درهم تنیدگی تنوعات فرهنگی، اجتماعی و عقیدتی منطقه برای شکل‌گیری و نهادینه شدن این سیستم دموکراتیک بستری‌ست مناسب که این موارد اهمیت، ضرورت و فوریت مسئله را چند برابر می‌کنند.
امروزه فکر و فلسفه رهبر آپو گسترش جهانی یافته و دوستداران آزادی، دموکراسی و جویندگان حقیقت از گوشه و کنار جهان به تکاپوی شناخت و درک صحیح از ایشان افتاده و خواهان آزادی فیزیکی‌اش هستند. این موضوع حقیقتی‌ست انکارناشدنی که دلایل وجودی متعددی داشتە و همینطور مژده‌ای‌ست جهت شکل‌گیری و تکوین سیستمی آلترناتیو یا همان سیستم مدرنیته دموکراتیک.
در این میان علیرغم گسترش جهانی فکر و فلسفه رهبر آپو و فراهم شدن فرصت‌های تاریخی مساعد برای فعالیت در این راستا، درحد و اندازه قابل انتظار این اندیشه را در ایران و منطقه گسترش نیافتە است. بی‌گمان دلیل اصلی این کم کاری عدم درک صحیح جامعە از فلسفه رهبر آپو و بالطبع عمل کردن به آن است. آزادی فیزیکی رهبر آپو با سازماندهی، اجتماعی شدن، اشاعه و نهادینگی فکر و فلسفه آپویی، ایجاد زندگی نوین و زیستن بر مبنا‌ی ملت دموکراتیک، جامعه و جوامع دموکراتیک و ایجاد سیستم کنفدرالیزم دموکراتیک میسر خواهد شد. این نیز با مسئولیت پذیری و پیشاهنگی انسان‌های باورمند و دانا که حقیقت رهبری را به درستی درک نمودە و به تمامی درخویش نهادینه کردەاند امکان‌پذیر خواهد شد. با این اوصاف شایستە است ما نیز در روژهلات و ایران در این مورد به موقع، به جا و بطور شایسته عمل کرده و وظایف تاریخی‌مان را به درستی بە انجام برسانیم.
تلاش و مبارزه برای آزادی فیزیکی رهبر آپو، در روژهلات کوردستان و ایران همزمان با آغاز کمپین‌های آزادی فیزیکی در سرتاسر جهان مهمترین موضوع در ادامەی انقلاب ژن، ژیان، آزادی است. زیرا امروزه با انقلاب و فلسفه‌ی “ژن، ژیان، آزادی” ابعاد و عمق بحران‌‌های جهانی و منطقه بیش از پیش بر همگان روشن شده و در عین حال نیز، بر میزان تلاش‌ها جهت گذار از این بحران‌ها افزوده می‌شود، این مهم نیز به یُمن مبارزات شکوهمند و موثر رهبر آپو حاصل گشتە است؛ رهبر آپو در نظریات و تحلیلات تاریخی خویش بارها بیان داشته است که: “انقلاب‌های این سده به انقلاب‌های زنان، و “آزادی زن” نیز به ایدئولوژی سده مبدل خواهد شد”. مشارکت و حمایت از کمپین “آزادی فیزیکی رهبر آپو و حل مسئله‌ی کورد” به وضوح نشان خواهد داد که افکار و فلسفه‌ی رهبر آپو تا چه میزان موثر و در سطح جهان اشاعه پیدا کرده است.
نیروهای هژمونیک بیشتر از هر چیزی از افکار و اندیشه‌های رهبر آپو در هراس هستند، آزادی ایشان، به معنی گشودن درهای چاره‌یابی و گذار از مسئله‌‌ای خلق‌ها در خارومیانه است.
تحمل شرایط خارق‌العادە شکنجە و نسل‌کشی در امرالی بە مدت بیست و شش سال، از نظر جسمی، روحی و فکری، یک ویژگی رهبری و تفاوت در رهبری بودە و این قدرت فکری، معنوی و ارادەی پولادین ایشان را نمایان می‌نماید. زیرا این تنها جسم ایشان نیست کە در تابوت امرالی گروگان گرفتە شدە است، بلکە این ارادەی آزادی‌خواهانە است کە قلب‌اش در همان امرالی می‌تپد. لذا لازم و وظیفە است کە آحاد مختلف جامعە از جملە زنان، جوانان و پیشاهنگان مبارزە برای آزادی در قبال تحقق آزادی فیزیکی رهبر آپو خود را مسئول بدانند.
نتیجە نهایی اینکە در دومین سال از آغاز انقلاب ژن، ژیان، آزادی در ایران و روژهلات کوردستان و همچنین دومین سال از آغاز کمپین جهانی آزادی فیزیکی رهبرآپو در وهلەی اول ارتباط متقابل احزاب سیاسی و مردم می‌تواند در شالودەی هماهنگ مابین این دو برای رسیدن بە جامعەای دموکراتیک تاثیرگذار باشد. اما متاسفانە بە ظاهر احزاب سیاسی بخصوص در روژهلات کوردستان بەصورت یک‌جانبە خط‌دهی نمودە و خواهان تاثیرگذاری خود هستند و از سویی دیگر با قطع ارتباط معنامند و هم‌سو میان مردم و احزاب، کە توسط نظام از طریق جنگ و بازی روانی صورت می‌گیرد، تلاش می‌شود گذار از این موضوع بەسوی یک استخوان‌بندی سیاسی سوق نیابد. در واقع هدف، خروج اعتراضات مردم از جریان مطالبات سیاسی و هدفمند و تقلیل‌دهی بە نارضایتی نسبت بە مشکلات اقتصادی است. احزاب سیاسی چە در کوردستان و همچین در ایران لازم است با هم‌گرایی و تمرکز بر نقاط مشترک، ضمن مشارکت دادن اقشار و طیف‌های مختلف جامعە، روشنفکران، سیاسیون و طبقاتی کە بە حاشیە راندە شدەاند، بر روی پروژەای منسجم و فراگیر فعالیت نمایند. در این مرحلە عدم وجود هماهنگی و هم‌سویی میان احزاب سیاسی حاصل عدم درک واقعیت موجود است کە موجب هدر رفتن پتانسیل انقلاب می‌گردد. توسعە و پویایی سیاسی با مشارکت اقشار مختلف مردم بەخصوص زنان و جوانان صورت می‌گیرد، این مشارکت در برساخت نظم نوین جهانی از اهمیت خاصی برخوردار است. جریان‌های سیاسی وظیفە دارند با مشارکت و درک مطالبات زیستی، سیاسی و اجتماعی مردم، خواستەهای آنها را در چارچوب طرح‌های اجرایی سازماندهی نمایند. بدین‌صورت تنها با گریز از وضعیت تک‌ساحتی در حوزەی گفتمانی احزاب و گشودن زمینە دیالوگ و گفتگو میان احزاب و جامعە، می‌توان دورنمایی روشن و دموکراتی را برای خود و جامعە ترسیم نمایند.
در خاتمه باید گفت که آزادی فیزیکی رهبرآپو، راه تحقق عملی پارادایم انقلاب ژن، ژیان، آزادی برای برساخت جامعه دموکراتیک در ایران را هموار می‌سازد و این به معنای حل مسایل و پایان جنگ‌ها و نسل‌کشی‌ها در دیگر نقاط مورد درگیری در جهان است. در دومین سال انقلاب انتظار گسترش مبارزات برای تحقق آزادی رهبر آپو را از همه آحاد خلقمان داشتە و بر این باوریم که مردم نیز در مقابل همچنان به این فداکاری‌های خویش ادامه خواهند داد. مرحله دوم کمپین بین‌المللی آزادی برای رهبر آپو و حل مسئله کورد آغاز گشتە است، آزادی فیزیکی برای رهبری کە پایەهای فلسفی پارادایم جامعەی اکولوژیک ـ دموکراتیک و آزادی‌خواهی زن را بە گونەیی همە جانبە تشریح نمودە است. همچنین غور در ابعاد متفاوت و گذشتەی تاریخی نیز تلاشی است در جهت راست نمایانیِ حقایقی کە نە تنها در خفا نگاە داشتە شدەاند بلکە بە واسطەی نقاب‌زنی‌های پیاپی از سوی نظام تمدنی، تحریفاتی در آنها ایجاد شده است.
تلاش بس عظیم‌تری که در سطر به سطر مانیفست تمدن دموکراتیک ایشان هویداست، گرفتار نشدن در دام “روش” و “شیوه”ی مرسومی است که از سوی شبکەی دانش ـ قدرتِ نظام سلطەگر ترویج داده می‌شود.
این پیکار، موازی با ترسیم مسیر نوینی است؛ مسیری مستلزم شهامت اندیشیدن به سیاقی خلاف معمول!
پیمودن طریقی است دشوار، با تلاشی هم‌طراز عشق و بدون چشمداشت.
درعین حال بازگویی داستان پیشروی ابر انسانی مبارز است که در جستجوی آزادی و آفریدن حقیقتی اجتماعی، پیمودن این طریق را کمر همت بسته و نوسرود خویش را از جزیرەای دور در گوش بشریت زمزمەساز است؛ پس بایستە و شایستە است که هم در روژهلات کوردستان و ایران و نیز در سرتاسر دنیا مبارزات در این زمینە گسترش یابد زیرا تنها این مبارزات است کە آزادی همه‌جانبە خلق‌های تحت‌ستم را در جهان به ارمغان خواهد آورد.