اعتراضات مدنی در ایران از سوی اقشار مختلف از جمله معلمان و کارگران کماکان ادامه دارد و در راستای مطالبات دمکراتیک، برحق است. قریب ده‌سال است که معلمان سراسر ایران و شرق کوردستان برای اجرای طرح رتبه‌بندی در کف خیابان میدان مبارزه تشکیل‌داده‌اند. همچنین در کنار آنها در عرصه زندان مقاومت و پایداری زندانیان بر ضد سیاست‌های فشار و سرکوب رژیم ایران ادامه دارد.
تجمع اعتراضی دمکراتیک معلمان در قریب ۸۰ شهر ایران و شرق کوردستان در روزهای اخیر نشان داد که این مبارزات معلمان که یک صنف بنیادین هستند، تعیین‌کننده همبستگی همه اقشار و اصناف اجتماعی است و به الگویی مناسب برای نحوه تداوم خیزش‌های دمکراتیک و متقن همه کارگران، کارمندان، زنان، جوانان و سایر اقشار مدنی مبدل شده. تاوقتی که اعتراضات معلمان مستمر و یومیه نگردد و نیز با سایر اصناف همچو کارمندان، کارگران، زنان و جوانان و سایر اصناف و اقشار همبسته نگردد، این موج مبارزه، از حالت کنونی به وضعیت گسترش همگانی، تغییر پیدانخواهد کرد. با این وجود، مبارزات معلمان و مقاومت بی‌شائبه زندانیان به موازات هم ادامه دارد و تعیین‌کننده کیفیت و نحوه تحولات آتی گشته است.
مبارزات دمکراتیک معلمان امروز به سطحی پا نهاده که ناچارا از سطح طرح برخی مسایل چون هزینه‌‌های معیشتی و مطالبه حقوق مناسب ماهیانه عبور و آزادی و دمکراسی را مطالبه می‌کند. این جنبه مبارزات معلمان بایستی بنیان خیزش‌های همبسته تمامی اقشار و اصناف قرارگیرد. بنابراین تقلیل‌دادن مبارزات باشکوه سراسر ایران و شرق کوردستان از پدیده آزادی به حقوق، مزایا و یا مطالبه موردی «لایحه رتبه‌بندی» نیست بلکه عظیم‌تر از آن جلوه کرده که نمونه بارز آن، مطالبه آزادی تحصیل، آزادی زبان مادری خاصه زبان کوردی و آزادی‌های مدنی مسلم است. می‌رود که بصورت بی‌سابقه کف خیابان با تجمعات آرام و دمکراتیک به میدان اصلی ابراز وجود برای تحولات بنیادین در ایران و شرق کوردستان مبدل گردد. وجه‌مشخصه آن نیز سراسری‌بودن اعتراضات سازماندهی‌شده و سیستماتیک است. این اعتراضات دارای کیفیت تعین‌کنندگی در قالب سیاست دمکراتیک می‌باشد زیرا «مصوبه سرهم‌بندی‌شده مجلس ایران» در خصوص «لایحه رتبه‌بندی» را یک ترفند دیگر تلقی کرده و نمی‌پذیرند. حقوق معلمان، همانا حقوق همه جامعه ستمدیده است و همه اقشار و اصناف جامعه تضییع حقوق و تبعیض موجود را نمی‌پذیرند. این مبارزات اثبات کرد که بایستی از حقوق همه اصناف و اقشار جامعه رفع تبعیض شود. بنابراین نیاز هست که مبارزات معلمان از قالب صنف معلمان فراتر رفته و به مطالبه دمکراتیک و تحول ساختاری بنیادین در کل نظام ایران ارتقاء یابد تا همه اقشار و اصناف به موج خروشان آنها بپیوندند. امروز، جامعه بیش از پیش وظیفه دارد که از هرگونه تهدید و فشار و سرکوب علیه معلمان و سایر اقشار ستمدیده حمایت بعمل آورد و کف خیابان را ترک نکنند.
همچنین اعتصاب غذای خشک شش زندانی سیاسی محبوس در بند هشت زندان اوین با درخواست عذرخواهی مقامات به دلیل عدم رسیدگی پزشکی به بیماری «بکتاش آبتین» که به مرگ ایشان منجر شد، یک اقدام جسورانه است که لایق حمایت‌های همگانی جامعه می‌باشد. اعتراض و مبارزه آنها علیه نظام فاسد و ستم‌پیشه ایران کاملا برحق است و یک واکنش بزرگ به آزادی‌ستیزی آن نظام سرکوب و توطئه می‌باشد.
همچو «جامعه دمکراتیک و آزاد شرق کوردستان(کودار)» ضمن حمایت قاطعانه از مبارزات معلمان و زندانیان اعتصاب‌کننده، از تمامی روشنفکران، معلمان، کارمندان، جوانان، زنان و سایر اصناف آزادیخواه و دمکراسی‌طلب دعوت به عمل می‌آوریم که از سازماندهی سیستماتیک، برحق، آرام و دمکراتیک معلمان حمایت گسترده بعمل آورند و برای همبستگی عملی با آنها در میدان و کف خیابان بکوشند تا تحولات دمکراتیک و بنیادین در سراسر ایران و شرق کوردستان متحقق گردد.
جامعه دمکراتیک و آزاد شرق کوردستان(کودار)
۲۰۲۲-۰۱-۱۵