حمله ارتش دولت اشغالگر و فاشیست ترکیه به شنگال در روزهای ۱۶ و ۱۷ آگوست، تداوم سیاست‌های نسل‌کشی علیه ملت کورد است. سیاست‌های ترکیه با پشتیبانی قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای، ممانعت از «خودمدیریتی دموکراتیک شنگال» می‌باشد. همچو «حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک)» این حملات را شدیدا محکوم می‌نماییم. در زنجیره رخدادهای روزهای اخیر نیز تحولات افغانستان، خاصتا برخورد ضددموکراتیک طالبان بر ضد مردم و زنان، خلق آن کشور را شبیه خلق شنگال و زنان شنگال تحت‌ستم قرارداده.
حمله هوایی ددمنشانه ارتش اشغالگر رژیم فاشیست ترکیه به شنگال نمونه بارز تلاش‌های خاورمیانه‌ای آن دولت در جهت جلوگیری از تحقق آزادی و دموکراسی با پیشاهنگی ملت کورد در هر نقطه از کوردستان است. به شهادت‌رساندن رفیق «سعید حسن» و همراهانش و نیز مورد هدف قراردادن بیمارستان روستای سکینی که به شهادت ۸ تن منجر شد، با سکوت نه بلکه با رضایت دولت عراق انجام گرفت. یک کنسبت بزرگ بر ضد «خودمدیریتی دموکراتیک شنگال» است که پیام «نسل‌کشی» همه ملت کورد در هر چهاربخش کوردستان را در خود نهفته دارد. تحمل‌نکردن خودمدیریتی شنگال به معنای عدم‌تحمل خودمدیریتی و دموکراتیزاسیون ملت‌های خاورمیانه و عراق است.
حملات و سیاست‌های نسل‌کشی اگر چه با ژاندارمی ترکیه در منطقه انجام می‌شود، اما دارای ابعاد بین‌المللی و منطقه‌ای گسترده فی‌مابین دول و حکومت‌هاست. یک کشتار جمعی دیگر در ادامه زنجیره کشتارهای داعش علیه خلقمان در شنگال است که ترکیه بدنبال ناکامی «گروه نیابتی داعش» خود آن را انجام می‌دهد. «فریب افکار عمومی، حمله نظامی و سیاه‌نمایی» مراحل پی‌درپی هر حمله ترکیه است که با پشتیبانی رسانه‌های جمعی دست‌اندرکاران کنسبت «ضدکُرد» صورت می‌گیرد.
همچو «حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک)» حمله به شنگال و شهادت رفیق سعید و رفقایش را بشدت محکوم می‌کنیم و از همه خلقمان بویژه خلق کورد در جنوب کوردستان می‌خواهیم که در حالی که شنگال به تحقق کامل خودمدیریتی نزدیک است، به انحاء دمکراتیک و برحق از آن پشتیبانی نمایند زیرا سنگ‌بنا و سلول‌بنیادین خودمدیریتی و آزادی خلقمان در اقلیم جنوب کوردستان است. دشمنان از آن هراس دارند که شنگال بعنوان پیش‌زمینه خودمدیریتی در هولیر، کرکوک و سلیمانی نیز اشاعه یابد.
متأسفانه عکس مقاومت خلقی که در شنگال و بخش‌های کوردستان با پیشاهنگی جنبش آزادیخواهی کوردستان در جریان است، در افغانستان خلق دموکراسی‌خواه و ستمدیده باردیگر در ظلمات ارتجاع و زن‌ستیزی گرفتار گردانده شده‌اند. این می‌رساند که در هر کشور خاورمیانه یک انقلاب بایستی با اتکای بر اراده ملت و نه قدرت‌های جهانی پیشبرد یابد. درحالی که در کوردستان و شنگال زنان قتل‌عام و ربوده شده و «ملت کورد و زنان کورد» با مقاومت متکی بر اراده خویش به مراحلی از تحقق سیستم «خودمدیریتی دموکراتیک» بر محوریت آزادی زن رسیده‌اند، عقب‌گرد در روند دمکراتیزاسیون افغانستان و سربرآوردن مجدد رژیم زن‌ستیز طالبان، واقعه‌ای عکس پیشرفت‌های شنگال و کوردستان است. ملت و زنان افغانستان هم قربانی همان سیاست‌ها هستند که در منطقه ملت کورد را تحت ستم و نسل‌کشی قرارداده. همانطور که جامعه جهانی از کوبانی حمایت کرده و برای شنگال حرکت‌هایی به انجام رساندند، بایستی به عنوان یک وظیفه انسانی، از ملت تحت ستم افغانستان، بویژه زنان آزادیخواه آن کشور که در سال‌های اخیر از ملت کورد اعلام پشتیبانی‌کردند، حمایت کامل بعمل آورند.
همچو پژاک از خلقمان و سازمان‌های دمکراتیک کورد در اروپا می‌خواهیم که از هیچگونه پشتیبانی دمکراتیک در حمایت از شنگال و ملت و زنان افغان دریغ نورزند. این مبارزات خلقی زنجیروار در خاورمیانه علیه کانون‌های ستم دولت‌ملت از سوریه تا ترکیه، عراق، ایران و افغانستان ادامه دارد و روند دموکراتیزاسیون خاورمیانه را با خودمدیریتی‌های دمکراتیک خلق‌ها و آزادی زنان تکمیل می‌سازد. هرگونه مبارزه خلقی در راستای آزادی و دموکراسی قطعا پیروز خواهد شد.
حزب حیات آزاد کوردستان- پژاک
۲۱-۰۸-۲۰۲۱