مصاحبه رادیویی با اعضای مرکز رسانه‌ی حزب حیات آزاد کوردستان -پژاک در برنامه (لاپه‌ره) که از رادیو(ده‌نگی وه‌لات) پخش می شود.
محوریت این برنامه به فشارهای رژیم اشغالگر جمهوری اسلامی ایران بر تنوعات هویتی موجود در ایران به خصوص خلق کورد، اختصاص دارد. این گفتگو با حضور دو تن از عضو مرکز رسانه‌ی پژاک، رفیق زاگرس مانی و رفیق هاوار هه‌رده‌م صورت گرفت.
مسئول مطبوعات حزب حیات آزاد کوردستان-پژاک، زاگرس مانی در ابتدای سخنانش با اشاره به اینکه: باید به ابعاد تاریخی مسئله ستم ملی بر خلق‌های ایران بنگریم. این مسئله محدود به دوران رژیم استبدادی اسلامی ایران نیست. باید به عقب بازگردیم که به دوران قاجار و ادوار پس از آن خلقها در نزد رژیم‌های حاکم بر ایران دشمن درجه یک خود خلق‌های ایران بودند. درواقع دولت‌ـ ملت در ایران با دشمنان خارجی تقابل چندانی نداشته؛ چنانکه در دوره‌ی رضاخان روس‌ها از شمال و انگلیسی‌ها از جنوب ایران را اشغال نمودند ولی درگیری اصلی دولت مرکزی و استبدادی ایران در آن برهه با لرهای بختیاری، کوردها و مازنی‌ها و سایر تنوعات فرهنگی ایران بود و این سرکوب سالها ادامه داشت. رژیم استبدادی موجود ایران نیز از این قاعده مستٍثنی نیست بنابراین دشمن و مشکل اصلی نه آمریکاست و نه اسرائیل و انگلستان، دشمن اصلی برای دولت‌های استبدادی ایران، خلق‌های موجود در جغرافیای ایران و این مسئله همچنان وجود دارد.
رفیق هاوار هه‌رده‌م عضو رسانه‌ای پژاک در پاسخ به همین سوال افزود: این مسئله -مسئله خلقها در ایران- همیشه بخشی از دستور کار دولت‌های حاکم بر ایران، بخصوص ٰرژیم اشغالگر ایران بوده و دارای پروژه و برنامه‌ای پیچیده به ویژه در شرق کوردستان بوده‌اند؛ زیرا کوردستان دارای جایگاه ویژه‌ای به لحاظ ژئواستراتژیک و ژئوپلتیک در منطقه است و شاهد تغییرات و قیام‌های فراوانی بوده است. دولت ایران هم به این مسئله واقف است که تنها با اعمال خشونت توانایی برخورد و پاسخگویی به خواسته‌های دمکراتیک خلق‌های ایران را ندارد به همین دلیل در تلاش برای یافتن راه‌های دیگری است. یکی از این راه‌ها اعمال سیاست و پروژه‌های پلید جنگ ویژه در گستره‌ی شرق کوردستان است. دامن زدن به مشکلات اجتماعی، صعود آمار مصرف مواد مخدر و تن فروشی در میان جوانان و تفرقه افکنی میان ملت‌ها همانند کورد و آذری و حتی میان شهروندان شرق کوردستان به طور مثال اختلاف بین کرماشانی و سنندجی از راهکارهای رژیم در برابر ایجاد تنش میان خلق هاست.
زاگرس مانی در ادامه صحبت‌هایش با اشاره به اینکه NGOها یا سازمان‌های مردم نهاد غیر دولتی نقش مهمی در نیرومند کردن جامعه مدنی برعهده دارند و نبایست وابسته دولت باشند، در ادامه گفت: اما متاسفانه در کل جهان و حتی منطقه خاورمیانه، NGOها وابستگی زیادی به دولت دارند و در نتیجه به همان نسبت هم از میزان نفوذ آنان در جامعه کاسته می‌شود، در واقع NGOها به شاخه‌ی فرهنگی دولت‌ها و سرمایه‌داری جهانی تبدیل شده‌اند به عنوان نمونه مؤسسهٔ خیریهٔ آکسفام یکی از NGOهایی که در رابطه با مشکلات مردم آفریقا فعالیت می‌کند، یک چهارم از درآمد ۱۶۲ میلیون دلاری در سال ۱۹۹۸ خود از محل کمک‌های دولت بریتانیا و اتحادیهٔ اروپا تامین می‌کند، در ایران هم به این منوال است، هلال احمر در ایران به شدت وابسته به دستگاه‌های امنیتی و دولتی حکومت است. تعداد زیادی از NGOها در ایران و شرق کوردستان فعال هستند به خصوص در زمینه‌های فرهنگی سیاست‌های دولت را پیگیری می‌کنند. امروز دولت ایران برنامه‌های خود در کوردستان را از این طریق برخی از این نهاد ها اعمال و اجرایی می‌کند، به طور مثال انتشار نشریه فرهنگی- اجتماعی سروه با جذب نخبگان و جوانان کورد و استحاله کردن آنان در چنین فضاهایی آنان را در خدمت سیاست‌های خود قرار می‌دهند. مردم ایران و به طور کلی تمامی خلق‌های جهان به این نتیجه رسیده‌‌اند که NGOها کارایی لازم و دمکراتیکی را ندارند. بنابراین اقدام به تشکیل INGO کرده‌اند که بدون هیچ وابستگی به دولت، مشارکت آن برعهده خود مردم می باشد.
در ادامه مصاحبه عضو رسانه‌ای پژاک رفیق هاوار هه‌رده‌م با اشاره به فشارهای رژیم ایران به ویژه بر جوانان خاطر نشان ساخت: جوانان پیشاهنگان جامعه هستند. در ایران و کوردستان نیز به دلیل جوان بودن جمعیت آن همواره از سوی دولت مورد هدف قرار می‌گیرند. جوانان در صورت نبود امکانات به ناچار مجبور به ترک وطن می گردند. جوانان یکی از اقشار کنش‌مند در شرق کردستان هستند. در آتش سوزی مراتع مریوان در سال گذشته این جوانان بودند که آتش را مهار و در انجام سه تن از فعالین محیط زیست جان خود را از دست دادند. امروز جریان سیال مقاومت در کوردستان توسط جوانان رهبری می شود و دولت ایران با اشراف به این مسئله که جوانان پیشاهنگان هر جامعه‌ای هستند در تلاش برای به خدمت واداشتن و استحاله‌ی جوانان در سیاست‌های شوم خود است.
زاگرس مانی در پایان این مصاحبه رادیویی افزود: راه برون‌رفت از این بحران خودآگاهی مردم است. در یک صد سال گذشته این آگاهی در جامعه ایجاد شده است. در این راه جامعه انسانی هزینه‌های انسانی زیادی اهدا نموده است. تجارب انقلاب‌های نیروها و جنبش‌های سوسیالیستی این حقیقت را اثبات نموده که خودآگاهی مردم مقوله مهمی است، چرا که سیستم سرمایه‌داری جهانی در صدد تصاحب و برده و کالایی نمود حوزه‌ی اندیشه‌ورزی جامعه و دشمن این هدف آنان خودآگاهی اجتماعی در گستره‌ی محلی و جهانی هستند. یکی از راه‌های رسیدن مردم به آگاهی سیاسی و اجتماعی وجود احزاب و شفافیت عمل آنان است. در سایر نقاط جهان مردم تاحدودی این مسیر را طی نموده‌اند ولی در خاورمیانه به ویژه کشورهای ایران و ترکیه وجود فاشیسم و سوءاستفاده از مذهب، تضاد جنسیتی، خلقی و طبقاتی از مباحثی است که دولت بر آن سرپوش ملی و مذهبی گذاشته یا به عبارتی استتار نموده و با احساسات ملی و مذهبی مردم بازی می‌کند. حزب حیات آزاد کوردستان، پژاک همه رهیافت‌ها را در اساسنامه راهبردی خود و در پروژه‌ی نقشه‌ی راه که سال گذشته ارائه داده است. به کوتاه می‌توانم بگویم باید شیوه‌ی نگرش و نظرگاه خود را نسبت به جامعه، انسان و حتی طبیعت را مورد بازبینی و تغییر دمکراتیک با توجه به روح زمان-مکان قرار دهیم.
