٦٨ سال از سالروز مقاومت و اعتراضات دانشجویان ایرانی در ١٦ آذر سال ١٣٣٢ می‌گذرد. اعتراضاتی کە در اصل بر علیه مسببین کودتای ٢٨ مرداد سال ١٣٣٢ برپاگردید تا به ابرقدرت‌ها و دولت اشغالگر پهلوی نشان دهند، حکومت کودتا و ظلم و ستم نمی‌تواند بر جای بماند. اعتراضات دانشجویان دانشگاه تهران به ورود ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهوری وقت آمریکا به ایران بود، چرا که آمریکا حامی اصلی دولت کودتا بود. اعتراضات دانشجویان نشان از آگاهی و بیداری سیاسی جوانان است و بار دیگر اثبات کرد که جوانان پیشاهنگ جامعه هستند و با حس مسئولیت پذیری و فداکاری در مقابل دشمنان خلق‌ها می‌ایستند. در این اعتراضات ٣ جوان آگاه و عصیانگر به نام‌های آذر شریعت رضوی، احمد قندچی و مصطفی بزرگنیا شهید گشتند و نام آنها در آسمان پرستاره‌ی مبارزات خلق‌های ایران جاودانه گردید.
رهبر عبدالله اوجالان خاطر نشان می‌سازند که تاریخ اکنون است و به عبارتی دیگر اوضاع اشغالگری و کودتاگری امروز نیز بر خلق‌ها در شرق کوردستان و ایران حکم‌فرماست. امروزه در جای جای شرق کوردستان و ایران شاهد خیزش‌های پراکنده خلق‌ها هستیم و در مقابل این خیزش‌ها پاسخ دولت اشغالگر کماکان سرکوب و گلوله است. در سال‌های اخیر دولت اشغالگر ایران، بسیاری از جوانان و زنان معترض و مبارز را در زندان‌های مخوف‌اش با اتهامات واهی، به اسارت در آورده است و آنها را با احکام سنگینی همچون اعدام و حبس ابد تهدید می‌کند. دولت اشغالگر ایران با سیاست‌های پلیدش کماکان به استعمار کوردستان ادامه می‌دهد و ظلم و ستم را بر خلق کورد و دیگر خلق‌ها روا می‌دارد. دولت اشغالگر ایران اعتراضات اخیر خوزستان، شهرکورد و اصفهان را با توحش تمام سرکوب کرده و کوچکترین اعتراضات مدنی را به خشونت می‌کشاند. در نتیجه بار دیگر ضرورت دارد تا دانشجویان با ایستار ٣ شهید گرانقدر ١٦ آذر در مقابل دولت اشغالگر ولایت فقیه بایستند. دولتی که جز استعمار، استثمار، کشتار و شکنجه نتیجەای دیگر برای خلق‌ها، زنان و جوانان در بر ندارد.
بعد از سرکوب خلق‌ها در دهه‌ی ٦٠ شمسی و اعدام جوانان پیشاهنگ خلق کورد و دیگر خلق‌های ایران، مبارزات انقلابی کم فروغ گردید، تا هنگامی که دانشجویان شرق کوردستان در سال ١٣٧٧ بر علیه توطئەی بین المللی علیه رهبر عبدالله اوجالان دست به سازماندهی خود و خلق کورد زدند که منجر به قیام‌های ٣ اسفند سال ١٣٧٧ در شرق کوردستان و بسیاری جاهای دیگر گردید و این قیام‌ها که در تهران نیز برپاگشتند خود تبدیل به چراغ راهی برای اعتراضات و قیام کوی دانشگاه تهران در تیرماه ١٣٧٨ گشت، چرا که بی‌گمان خلق‌ها از مبارزات همدیگر مبارزە را یاد می‌گیرند. دانشجویان کورد در آن هنگام تبدیل به پیشاهنگان نوین جوامع در شرق کوردستان و ایران گشتند که بسیاری از این دانشجویان جوان از زن و مرد راه کوهستان‌های آزاد کوردستان را پی گرفتند و در حالیکە در یک دست قلم به دست داشتند، دست دیگرشان را نیز با سلاح دفاع مشروع پُر نمودند و تبدیل به انقلابیون حرفەای آپویی، جهت برساخت آزادی و دموکراسی برای خلق کورد و دیگر خلق‌ها گشتند. تاسیس حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) و جامعه جوانان شرق کوردستان (ک.ج.ر) از ثمرات مبارزات این دوره انقلابین نوین به ویژە شهدای گرانقدر جنبش آپویی می‌باشد.
تمامی دانشجویان کورد، عرب، بلوچ، تورک آذربایجانی، گیلک، مازنی، تات، ترکمن، فارس و دیگر خلق‌های ایران می‌بایست در اوضاع بحرانی کنونی عهدەدار وظایف انقلابی گردند و با ایجاد اتحاد مابین خلق‌ها دسیسەها و تفرقەهای دولت اشغالگر را خنثی نمایند. پیوستن جوانان به صفوف گریلاهای کوردستان وظیفه‌ی اخلاقی و انقلابی است که در این برهه‌ی حساس تاریخ به عرصه‌ی عمل در بیاورند.
ما همچون جامعه جوانان شرق کوردستان و زنان جوان شرق کوردستان با مبارزات دانشجویان شرق کوردستان و دیگر خلق‌های ایران اعلام همبستگی می‌نماییم و در راه برساخت کوردستانی آزاد و ایرانی دموکراتیک گام‌های خود را تداوم می‌بخشیم. ١٦ آذر را به یاد شهدای ١٦ آذر و دانشجویان آپوئیست در ایستار شهید مانی کیاکسار گرامی می‌داریم. با مبارزات انقلابی خود ١٦ آذر را بار دیگر به عرصه‌ی مبارزات دمکراتیک، برای بدست آوردن حق مشروع و طبیعی خویش ایران مبدل نماییم.
جامعه جوانان شرق کوردستان – KCR
۱۶ آذر ۱۴۰۰