چیا مهاباد
برای درک حقیقت تمامی رخدادهائی که در بطن کوبانی و در دهه‌ی آخر به بوقوع پیوست، قبل از هر چیز بایستی به شناخت گام تاریخی رهبر آپو، پس از تشکیل حزب کارگران کوردستان، جهت ایجاد کوردستانی آزاد به این شهر نهاده بپردازیم. در واقع شأن و منزلت جهانی کوبانی که در مبارزه با نیروی ضد بشریت داعش بدست آورد، از استقبال و پیشوازی که از فکر و فلسفه، رنج و زحمات رهبر آپو، در این راه به کار بسته، سرچشمه گرفته است. جنبش آزادیخواهی خلق کورد بر مبنای اندیشه و فلسفه‌ی مبارزاتی رهبر آپو در این بخش کوچک از جغرافیای جهان و در نزدیکترین تاریخ این عصر، بزرگترین جانفشانی را جهت آزادی تمامی کوردها و جهانیان رقم زده است. آوازه‌ی کوبانی از سرگذشت پر از جنگ و جدال چند سال اخیر به گوش جهانیان رسید. زمانی که بزرگترین جنبش تروریستی عصر جدید (داعش) با تشویق و حمایت دولت فاشیست ترکیه به رهبری رجب طیب اردوغان که در صدد بود تا از طریق برنامه و راهکارهای شوم، پیشاهنگی کوردها در دمکراتیزاسیون منطقه و دستاوردهای مردمان آزادیخواه در روژآوا را تصفیه و برای همیشه از صحنه‌ی تاریخ پاک کنند. دستارودهایی که با خون هزاران زن و مرد جنگاور کورد که بعد از سال‌ها ظلم و ستم دولت سوریه به دست آمده بود، در سال ۲۰۱۲ که اولین جرقه‌ی جنگ در کوبانی روشن شد، در روز 19 تموز در همان شهر می‌خواستند خاموش کنند و دیگر نامی از کورد و کوردستان را باقی نگذارند. با حمله به کوبانی و بعد از آن به تمام شهرهای کوردنشین از عراق گرفته و جنوب کوردستان، در صدد تشکیل دولتی از سوریه تا عراق (حکومت اسلامی) بودند. این حاکمان غاصب چشم به تسخیر هر دو بخش کوردستان دوخته و در این پروسه‌ی غصب و تاراج، هیچ ابائی از اجرای بزرگترین قتل‌عام تاریخی نداشته و زنان که از ارزش‌های بنیادین اجتماعی هستند را جزء غنایم جنگی و به عنوان برده و کنیز خود به حساب می‌آوردند. آنقدر به پشتیبانی و حمایت رژیم فاشیست ترکیه اعتماد داشتند که پس از چند روز از حمله به هر جائی آنجا را اشغال می‌کردند، به عنوان مثال شهری مانند موصل را می‌توان گفت به راحتی و بدون هیچ مقاومتی، تسلیم این حکومت خودخوانده شد. شنگال که پ د ک که با 15 هزار نیروی پیشمرگه خود را محامی آن می‌دید، طی یک هم‌پیمانی پنهانی، طی چند ساعت و بدون اطلاع مردم ایزدی، سنگرهایشان را رها کرده و عقب‌نشینی کردند. این خود بزرگترین خیانت تاریخ نه تنها به ایزدیها، بلکه به تمامی مردم این جهان بود. در حساب این نیروهای غاصب دیگر کسی یارای مقاومت در برابرشان را ندارد، آن‌ها در معادلات خود نیروهای آپوئی را به حساب نیاورده بودند، نیروهائی که از کوهستان‌های زاگرس به دشت‌های موصل، شنگال و کوبانی سرازیر شده و به صورت سپری کوبنده در برابر حملات تاریک داعش، مقاومت نمودند. گریلاهای زاگرس و زاپ به مانند مقاومت کنونی مناطق حفاظتی مدیا، سال 2016 نیز همه‌ی خواب و خیال‌های دولت تروریستی داعش و ترک عثمانی را نقش بر آب نمودند. مقاومت گستره‌ای بزرگتر یافت و اینک کوبانی بود که مقاومت می‌کرد و آن‌ها را پس می‌زد. این مقاومت‌ها بود که داعش اعتراف نمود ” بزرگترین خطای ما حمله به کوردها بود و ما به دست اردوغان وارد این بازی شدیم، در حالی که ما می‌خواستیم به سوی شام حمله ببریم. رژیم ترکیه ما را به سوی کوردها، علی‌الخصوص کوبانی تغییر مسیر داد. ” و این اولین شکست برای داعش بود. نیروئی که برای هر کس مایه‌ی رعب و ترس بود و حتی دولت‌هائی مانند عراق و سوریه و دیگر ابرقدرت‌ها، کسی جسارت مبارزه‌ی علنی با آن را نمی‌کرد، به رهبری جنبش آزادیخواهی کورد و جوانان و زنان انقلابی بودند که در یگانهای مدافع خلق ی پ گ و ی پ ژ با فلسفه‌ی آپوئی از شرافت و کرامت انسانیت، پاسداری نمودند.
فرزندان قهرمان این سرزمین مانند آرین، رِوان ، مُردَم و گَلهات، ویان پیمان، امین ارکندی و صدها فدایی در حالی از کوبانی دفاع نمودند، که بخش بزرگی از این شهر به دست داعش افتاده بود، آن‌ها با مقاومت خود و به کارگیری تاکتیک‌های خاص گریلائی و با پشتیبانی مردمی عل‌الخصوص در شمال کورستان، توانستند جبهه‌ی مقاومت را گسترش دهند.
تاکتیک جنگ خیابانی که از طرف گریلاها پیروی شد، تاریک‌پرستان داعش را از کوبانی بیرون رانده و روشنائی را به آنجا بازگرداندند. این سرآغازی شد برای شکست داعش و قوت قلبی شد برای مردم متوحش شده‌ی جهان. داعش در این نبرد بیش از سه هزار نفر کشته دادند. اوج این شکست‌ها در منطقه‌ی باهوز بار دیگر توسط فدائیان ی پ گ و ی پ ژ و نیروهای سوریه‌ی دمکراتیک رقم خورد که پایانی شد بر افسانه‌ی وحشت داعش.
دولت ترکیه به طور مصرانه‌ای سعی در سرپا نگه‌داشتن داعش داشت، ولی با مقاومت نیروهای خودمدیریتی دمکراتیک سوریه در طول این چند سال تمام نقشه‌های اردوغان نقش بر آب نمود. همین شکست موجب گشت تا دولت ترکیه نقاب داعش را کنار زده و خود به صورت علنی و با پرچم رژیم ترکیه به کانتون عفرین حمله نماید. این حمله‌ی ددمنشانه‌ی ارتش فاشیستی اردوغان، نسل‌کشی، استیلا و اشغال عفرین در مقابل چشم نظام جهانی صورت گرفت.
حملات اشغالگرانه‌ی رژیم ترکیه به عفرین و متعاقبا به سرکانی و گرسپی ترس نیروهای کاپتالیستی بود نسبت به توسعه‌ی نظام خودمدیرتی شمال شرق سوریه که مبتنی بر فکر وفلسفه‌ی رهبر آپو بود. انقلابی که با شعار ملت دمکراتیک وضعیت خصمانه‌ی خلقهای منطقه را به همزیستی مسالمت‌آمیز تبدیل نموده، که در صورت گسترش آن زمینه‌ی مداخلات خارجی در منطقه را از میان برمی‌دارد. نیروهای امپریالیستی با نشان دادن چراغ سبز به رژیم ترکیه سعی در قبولاندن خواسته‌های خود بر جنبش آپوئی دارند و بدین صورت این جنبش را از مطالبات آزادیخواهانه‌ی خود دور کنند. درواقع با این حملات با فشار حداکثری بر خلق روژآوا تلاش دارند میان مردم و جنبش فاصله ایجاد کنند. در حال حاضر جنبش آزادی و خلقهای شمال سوریه با خواسته‌های انقلابی همبسته بوده و با فدا نمودن هزاران شهید در مقابل این اشغالگریها مقاومت نموده‌اند.
ناتو و رژیم ترکیه که نسبت به تسلیم گرفتن و انتگره نمودن انقلاب روژآوا مایوس شده‌اند، از سال 2019 به بعد مرحله‌ی نوینی از حملات اشغالگرانه‌ی خود به مناطق حفاظتی مدیا را در استراتژی نوین خود قرار داده‌اند. این حملات به طور ویژه در راستای نابودی کانون مقاومت انقلاب خاورمیانه به پیشاهنگی جنبش آزادیخواهی خلق کورد می‌باشد. سکوت مجامع بین‌المللی که تحت سیطره‌ی نظام سرمایه‌داری قرار دارند، در همین راستا می‌باشد.
نیروهای گریلائی در پروسه‌ی نوسازی نیروها و تاکتیک‌های خود، دوران نوینی از جنگ‌های مقاومتی تاریخ خلق کورد را با دست‌یابی به اندیشه و نظام دفاعی در راستای صیانت از دست‌آوردهای انقلابی
ارتش ترکیه در حال حاضر با همکاری نیروهای مزدور کورد همانند نیروهای روژ و گولان به رهبریت پ د ک همچنین با بکارگیری تکنولوژ ناتو و حملات پهبادی و سلاحهای کشتارجمعی و شیمیایی به مواضع گریلا حمله نموده اما بعد از شش ماه هنوز نتوانسته به نتیجه‌ی خاصی برسد. گریلاهای زاگرس با عظمی پولادین ماه‌هاست در چند تونل جنگی دشمن را زمین‌گیر نموده. لازم به یادآوریست جنگی که در روژآوا رخ دهد و در سایه‌ی خود مدیریتی دومکراتیک جنگی مبتنی بر مشارکت نیروهای مردمی و یگانهای مدافع خلق می‌باشد و بصورت انقلابی خلق خواهد بود در چنین وضعیتی جنگ وضعیت کوچه به کوچه خواهد داشت و ملتی که خواهان آزادی و دمکراسی است دفاع از آزادیهای خود را مبنا قرار داده و از سیستمی دفاع می‌نماید که سالهاست حافظ آزادی‌هایش می‌باشد. خلقی که در طی این سال‌ها و در سایه‌ی فلسفه‌ی رهبر آپو به سطحی از آگاهی رسیده و دشمن خود را شناخته و به سطح بالایی از خودآگاهی ملی رسیده که بتواند از خود دفاع نموده و توطئه‌های دشمنان را نقش بر آب نماید. مردم کورد بویژه خلقمان در روژآوا همواره با فداکاری در مقابل دشمن ایستادگی نموده و امروزه نه تنها کوردها بلکه خلقهای آزادیخواه در اقسا نقاط جهان پشتیبان انقلاب روژآوا می‌باشند، نامگذاری یک نوامبر بعنوان روز کوبانی نمونه‌ای از این همبستگی جهانی است. به موازات آن یگانهای مدافع خلق ی پ گ و ی پ ژ در طول مبارزات خود با نیروهای داعش و دولت ترکیه بیشتر از هر زمانی تجربه کسب نموده‌اند و نقاط ضعف دشمن را تثبیت نموده‌اند. هر گونه حمله‌ای با بسیج مردمی از اقشار کورد و عرب و نیز سایر خلق‌ها جواب داده خواهد شد. در آخرین جنگ سرکانی شاهد بودیم که دشمن بعد از پانزده روز مقاومت مبارزین روژاوا دوام نیاورده و با حیله و دسیسه‌های گوناگون سعی در فرار از مدان جنگ نمود و جهت پرده پوشی زا این شکست با پادرمیانی سایر نیروها بمانند آمریکا و روسیه مسئله آتش بس را مطرح نمودند. در صورتی که نیروهای کورد این سیاستهای مکارانه را تشخیص می‌دادند می توانستند با همکاری سایر خلقهای جهان آن را خنثی نموده و توازن ایجاد شده را بنفع خودمدیریتی دمکراتیک برهم بزنند.
مسئله‌ی کورد در حال حاضر بعدی بین المللی پیدا کرده در صورتی که خلق کورد با دیدگاهی ریزبینانه و با برنامه و استراتژی هماهنگ عمل کند امکان پیروزی بیشتر از هر زمانی برای کوردها می‌باشد زیرا وضعیت کنونی برای دولت اردوغان بمانند گذشته نبوده و در حال حاضر از درون با عدم مشروعیت روبرو می‌باشد این دولت هم از نظر نظامی متحمل شکست گردیده و هم از لحاظ اقتصادی با ورشکستگی روبرو می‌باشد همچنین از لحاظ اجتماعی جامعه ترکیه با بحران مواجه است بالا رفتن میزان تجاوز و کشتار زنان و نیز حملات فاشیستی به کوردها مانند نمونه قونیه و… بیانگر این اوضا‌ع بحرانی می‌باشد. در مقابل کوردها هم در طول این مدت تجاربی را کسب نموده‌اند که می‌تواند آینده روشنی را برای آها رقم زندو دولت اتلافی آ ک پ و م ه پ دیگر توانایی کنترل شرایط موجود را ندارند و دیگر امکان طولانی نمودن عمر دولت خود را از طریق جنگ نداشته. حال دولت ترکیه به حدی با ورشکستگی روبرو است که در صورت عدم همکاری مادی و تکنولوژی سایر کشورها امکان پایداری در مقابل نیروهای گریلا و جنبش آزادیخواهی خلق کورد را بری چند ماه هم نخواهد داشت. در صورتی که خلق کورد و نیروهای گریلا جنگ پیش‌رو را به خوبی ادامه دهند و هماهنگ با هم آن را تبدیل به جنگ انقلابی خلق نمایند و سایر اقشار جامعه نیز در آن مشارکت داشته باشند به طور حتم می‌توان درهای امرالی را نیز گشود. بایستی بخوبی بر این مسئله آگاه باشیم که هر تحولی که از سوی جنبش آزادیخواهی صورت می‌گیرد به طور مستقیم بر وضعیت رهبری و سایر بخشهای کوردستان و خاورمیانه بصورت خوب یا بد تاثیر خواهد نهاد. لذا لازم است با چنین حساسیتی هر یک از بخشهای جامعه و نیروهای گریلا مسئولیتهای خود را انجام دهند.
وضعیت جامعه‌ی ایران و شرق کوردستان، در تلاطم بحران‌های موجود به یک ساختار نظام‌مند خودمدیر در تمامی عرصه‌های حیات خود نیاز دارد. خلقهای ایران به طور مداوم از طرف نظام حاکم مورد ستم قرار گرفته و آزادیهای آن‌ها پایمال می‌گردد. در وضعیت جهانی حاضر و درس‌هائی که از مداخلات خارجی چه در عراق و چه در افغانستان کسب گردیده، بدون تکیه بر نیروی ذاتی خود امید به رهائی توسط نیروهای مداخله‌گر، امیدی واهی می‌باشد و امکان رهائی از وضعیت تحت ستم تنها با مشارکت مردمی با تکیه بر نیروی دفاع ذاتی امکان‌پذیر است. در چنین وضعیتی لازم است جامعه خود را در چارچوب یگانهای دفاع مشروع خلقی سازماندهی نماید. مطمئنا نیروهای مبارز شرق کوردستان بویژه در زاگرس الهام‌بخش این مبارزات می‌باشد.
مقاومتی که امروزه در سلسله جبال زاگرس در جریان است برای خلق کورد و خاورمیانه سرنوشت‌ساز می‌باشد، خلق کورد با تمامی فداکاری و بدلهایی که داده است به جز پیروزی گزینه‌ی دیگری پیش رو ندارد. طرح پیشنهادی رهبر آپو راهکاری سازنده برای چاره یابی مسائل خاومیانه می‌باشد و تنها با مقاومت در مقابل اشغالگران و نیروهای سرمایه‌ی جهانی و ذهنیت فاشیستی امکان پیروزی وجود دارد.