هفده سال پرشکوه از زمان تاسیس حزبمان، پژاک گذشت. این تاریخ، لبریز از حماسه‌ها و قهرمانی شهدا و از جان گذشتگی نیروی گریلا با تکیه بر ملت بزرگمان، نویددهنده فتح یکایک قله‌های رفیع آزادی و دمکراسی و نفیر آزادترین جوامع است. سالروز تاسیس پژاک به‌مثابه میلاد نوین ملتمان را بر آزادیخواهان و خانواده‌های شهدای گرانقدر تبریک می‌گوییم.
تاسیس پژاک، در واقع پاسخی بود به رنج و صیانت از زحماتی که خلقمان در راه دست‌یابی به آزادی خویش متحمل آن شده بودند . امید و آرزوی خلقمان که دست‌یابی به آزادی بود، از همان سرآغاز تاسیس حزب، در پایه‌گذاری استراتژی و برنامه‌های مبارزاتی نیروهای فدائیمان، مبنا قرار گرفته شد. پروردن این آرزو توسط پژاک، مبدل‌ساختن آن به «امید» به‌مثابه بزرگ‌ترین و زیباترین حقیقت، به یگانه رسالت حزبمان مبدل گشت. بی‌شک معمار و پیشوای راستین این بنای امید، رهبر آپو بوده که در این راه، متحمل دشوارترین و طاقت‌فرساترین زحمات گشته است . همانا پاسخ جدی به آرزوی راستین ملت کورد و ملت‌های تحت ستم طی مسیر واقعی مبارزه بود که به یک اندیشه مستحکم و شکوهمند نیاز داشت. رهبر آپو ستون‌های این اندیشه سترگ را بر بستر بزرگ‌ترین نیاز بشری که همان دمکراسی‌‌ست را بنا نهاد.
آغاز راه انقلاب هر حزبی از مسیر «حزبی‌شدن» و تکوین حزبی می‌گذرد تا لایق فداکاریهای بی‌پایان خلق کورد گردد. این مهم بدون دست‌یابی به توان درک دمکراسی مبتنی بر مشارکت دمکراتیک خلق غیرممکن بود. سال 2004 پژاک زمانی پایه‌گذاری شد که رهبر آپو نیز پارادایم نوین جامعه‌ی دمکراتیک واکولوژیک مبتنی بر آزادی زن را ارائه داده بودند. همزمانی این هر دو رویداد فرخنده، سبب گشایش راه مبارزاتی پیش‌روی پژاک گشت. تاسیس حزبمان که مصادف بود با اعلان مرحله‌ی نوین مبارزات حزبی و سازمانی شدن نوین توسط رهبر آپو، به کالبد انقلاب نوین خلق کورد و خاورمیانه، روح و نفس تازه‌ای بخشید.
خلقمان در عصر سکوت جهانیان در برابر نسل‌کشی فرهنگی و انکار هویتش، با امید به نوزائی و احیای دوباره، آغوش خویش را به روی پژاک گشود و با تکیه به نظام بی‌همتای کنفدرالیسم و ملت دمکراتیک، کارآمد و جسورترین فرزندان خود را در راه رسیدن به قله‌های آزادی به بلندای قندیل – زاگرس اهدا کرد . اینک حزبمان وظیفه دارد با تکیه بر مبداهای پارادایم دمکراتیک، رسالت موفقیت قطعی در امر «حزبی‌شدن» را بجای آورد. در فراز و نشیب مبارزات هفده سال گذشته، حزبمان عملیات‌های دشواری را پشت سر گذاشت و علی رغم سنگ‌اندازی‌ها خبیثانه‌ی استعمارگران و مزدوران همکارش ، مسیر ناهموار را با تمامی کاستی‌ها طی نموده و بر مسیر پیروزی قرار گرفته است. مسلما با تمرکز بر مفهوم دمکراسی و آزادی زن جهت دمکراتیزه‌کردن شرق کوردستان و ایران، کار فرهنگی را در مقابل نسل‌کشی فرهنگی دشمن مبنا قرار داد. هرچند دشمن که در فقر و قحطی دمکراسی و صلح دست‌و‍پا می‌زند، با تمام وجود کمر به نابودی پژاک بست و دسیسه‌ها چید، اما توانمندی ایدئولوژی و پارادایم نوین پژاک همچو دو ستون مستحکم مقاومت آه از نهاد دشمن برآورده. نمونه‌ی اثباتگر آن حماسه‌ی قندیل است که با ایستار فدائی رفقائی چون رفیق سمکو نمود یافت و رفقائی چون رفیق جنگاور باهوز ادامه دهنده‌گان این شیوه از ایستار مبارزاتی گشتند.
پژاک طی هفده سال مبارزات پرمخاطره، مهر خویش را بر عرصه مبارزه در شرق کوردستان و ایران زده و با داعیه راستین پیشاهنگی همچنان با روح حماسه قندیل و شهدا مصرانه بر مسیر مبارزاتی خویش قرار گرفته است. با مبنا قرار دادن شعار ششمین کنگره خویش یعنی «با تکوین ملت دمکراتیک بسوی اتحاد دمکراتیک خلق‌های ایران» استراتژی جنگ انقلابی خلق را منوط به مشارکت دمکراتیک خلق‌ها و اتحاد قوی‌بنیان در راستای پیروزی کامل، گردانده. قطع‌یقین مبرم‌ترین نیاز جوامع امروز ایران و شرق کوردستان، تحقق ملت دمکراتیک در کالبد سیستم کنفدرالیسم دمکراتیک با پ‍ذیرش شرافتمندانه‌ترین صلح در قرن رنسانس خاورمیانه است. ایران بیش از همه کشورهای منطقه به این تغییر زیبا و رنسانس خوش‌یمن نیاز فوری دارد. قطعا در این مسیر پرفراز و نشیب، هر طرفی دست رد بر سینه دمکراسی و صلح بزند، بازنده میدان خواهدشد. بسی جای خوشبختی است که حزبمان در این کارزار و در آستانه سال ۱۴۰۰ و آغاز قرن جدید در ایران، منسجم‌ترین برنامه و نقشه‌راه را ارائه داده و کماکان بر تحقق آن پافشاری می‌کند. ادای دین به ملت کورد و سایر ملل ایران که هزاران سال است در کنار یکدیگر می‌زیند و لایق شکوهمندترین آزادیها هستند، مگر با اصرار بر پارادایم دمکراتیک و صلح پایدار ممکن گردد. مسلما در اواسط جنگ جهانی سوم که اخیرا با مرکزیت کوردستان ادامه دارد، تنها راه راستین و غیرتمندانه جهت خروج کشورهای ایران، ترکیه، عراق و سوریه از بن‌بست جنگ بر ضد ملت کورد، تن‌دادن به برادری و اتحاد با ملت کورد و قبول جسورانه مسئله و موجودیت کورد است. مسئله کورد در کانون و مرکز اصلی مسائل ایران و کشورهای حاکم بر هر چهار بخش کوردستان قراردارد و چاره‌یابی آن کلید حقیقی تحقق رنسانس و رهایی از ستم هژمونی سرمایه‌داری می‌باشد. باشد که بالاخره درهای زنگارگرفته ستم فاشیسم و نسل‌کشی با استفاده از کلید مسئله کورد گشوده شود و تولدی دیگر آغاز گردد.
همچو «حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک)» سالروز تاسیس حزبمان و تولد رهبر آپو در ۴ آوریل را به ملت شریفمان، خلقمان در شرق کوردستان و بویژه خانواده‌های شهدا، زندانیان سیاسی، اعضای کادر، فعالین و میهن‌دوستان تبریک می گوییم. عموم دوستداران حزبمان و آزادیخواهان و دموکراسی‌طلبان اعم از جوانان، زنان، کارگران و روشنفکران را فرامی‌خوانیم که در سایه همزمانی خوش‌یمن ۴ آوریل، سالروز تولد رهبر آپو و تاسیس پژاک با امید تحقق حیاد آزاد، عزم خویش را برای ادامه قوی‌ترین مبارزات دمکراتیک و آزادیخواهانه جزم کنند و در مقابل دشمن فاشیست، همیشه در میادین عمل حضور به هم برسانند. گسترش کمپین «نه به اعدام بله به دمکراسی» در ایران و شرق کوردستان در برهه سرنوشت‌ساز کنونی وظیفه همگان است که در دمکراتیزه‌کردن ایران نقشی بسزا دارد. در پایان، ضمن تبریک مجدد و با التفات به پیروزی‌ها و رفع کاستی‌ها، سوگند یاد می‌کنیم که با تحقق ملت دمکراتیک با پیشاهنگی زنان و اتکای بر ایدئولوژی آزای زن، از پای ننشینیم و تا دست‌یابی به آرمان‌های شهدای راه آزادی کوردستان مجدانه تلاش نماییم.
حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک)
۲ آوریل ۲۰۲۱