زیلان وژین، ریاست مشترک حزب حیات آزاد کردستان
سیستم اقتدارمحور موجود نشات گرفته از ذهنیت مردسالاری، جامعه را دچار بحران و به وضعیت بیمار مبتلا به سرطان و در حال احتضار درآورده که پنجه های آن بر روح، افکار و جسم انسانها سایه انداخته و همچون بلایی بر سر انسانیت است. چنین ذهنیتی هر روز به شیوه ای خود را در حیات اجتماعی بروز می دهد و پیداست نظام مردسالاری در مراحل پایانی خود قرار دارد. این نظام با تمام توانایی و امکانات خود در تلاش است به بقای ذهنیت و نظام خود استمرار بخشد. سیستمی که بر روی به بردگی کشاندن زنان بنا نهاده شده و زنان از نخستین قربانیان آن هستند و همانند فاجعه ای در زندگی زنان نمود یافته و نه تنها محدود به زنان نبوده بلکه کل جامعه را تحت تاثیر قرار داده و به سوی نابودی سوق داده است. زنان در مقابل چنین ذهنیتی همواره مقاومت و بی امان مبارزه نموده اند و ضدیت خود با چنین نظامی را در تمامی ابعاد زندگی نشان داده اند. زنان در راه این مبارزات هزینه های سنگینی پرداخت نموده اند و بسیاری از آنان جان خود را فدا نموده اند.
عقلانیت مردسالاری بیش از تمام اقشار جامعه، نهاد خانواده را تحت تاثیر و سلطه خود قرار داده است. علاوه بر این، جامعه سنتی حاکم زنان را با انواع ممنوعیت و محدودیت مواجه نموده و تمام حقوق فردی آنان در چنین جوامعی نادیده گرفته شده و این واقعیت محصول دردناک چنین ذهنیتی است.
در برابر چنین رویکردی، جنبش آزادیخواهی زنان کرد بر اساس فلسفه رهبر آپو و استفاده از تجارب و آزمونهای مبارزات همه زنان تاریخ تاکنون در هر بخش از کردستان، خاورمیانه و دنیا مبارزه می نمایند. در طول این مبارزات مقاطع تاریخی فراوانی زیسته شده است. با ارتقای سطح مبارزات زنان کرد، بسیاری از آنان در جهت مبارزه با سنتهای اجتماعی که از سوی پدر، برادر و همسر و به ویژه دولت بر زنان تحمیل می گشت، به صفوف مبارزاتی وارد شدند. زنان در این جنبش به توانایی، اراده مندی و خودشناسی دست یافتند و در راستای حیاتی دمکراتیک و آزاد مبارزات خود را آغاز نمودند.
هم اکنون کارزاری که از سوی کژار، جامعه زنان آزاد شرق کردستان با شعار ” در برابر خشونت متحد گردیم، مبارزه نماییم و آزاد گردیم” آغاز شده گامی در برابر خشونت روحی و فیزیکی است که روزانه از سوی رژیم استبدادی ایران بر زنان اعمال می گردد. ایران یکی از دولتهایی است که حقوق زنان در آن به شیوه ای سیستماتیک پایمال می گردد و جامعه و زنان را در میان انبوه مشکلات محصور نموده است. خشونت در جامعه ایران به مرز بحرانی رسیده و آمار مسائلی همچون خودکشی و قتل زنان، بیکاری، فقر و کودک همسری روند صعودی داشته است.
قرائت صحیح چنین بحرانهایی گام اصلی در حل این مسائل است. برای رسیدن به اراده ای آزاد و حیاتی دمکراتیک نیاز به مبارزه وجود دارد. وحدت و انسجام در مبارزات مهم است. زیرا هم اکنون سیاست سرکوب و اعمال خشونت در تمامی لایه های جامعه به شیوه ای باریک بر زنان وجود دارد. بنابراین بایستی زنان در مقابل چنین رویکردی و در تمامی ابعاد زندگی مبارزه و فعالیت نمایند.
کارزاری که کژار آغاز نموده گام مهمی در ایجاد تغییر و تحول در وضعیت زنان ایران و شرق کردستان است. رژیم استبدادی ایران از بدو بر روی کار آمدن تلاش نموده مطالبات زنان را بی پاسخ گذاشته و مبارزات آنان را خنثی و تضعیف نماید. بدون شک با فشرده شدن محدودیتها و سرکوب دولتی، روح مبارزه و مقاومت زنان در راستای کسب آزادی افزایش یافته است. زنان ایران و شرق کردستان همواره مواضع خود را در برابر سیاستهای رژیم نشان داده اند. نمونه بارز آن انقلاب 57 است که زنان از نخستین کسانی بودند که در برابر سیاستهای رژیم ایران تظاهرات نمودند. بنابراین پیوستن به این کمپین و پیشاهنگی برای ریشه کن نمودن خشونت علیه زنان، رسالتی است که بر دوش همه زنان در ایران و شرق کردستان قرار دارد. در عین حال کمپینی هم در باکور کردستان با شعار” هم اکنون زمان تغییر و آزادی است” آغاز شده است. زیرا زنان بیش از همه در این عصر(سرمایه داری) مورد خشونت و تبعیض قرار می گیرند. در روزهای اخیر در شبکه تلویزیونی 24 k اقلیم کردستان مورد هجمه قرار دادن ریاست مشترک کنفدرالیسم جوامع کردستان، ک.ج.ک، بسه هوزات یکی از بخشهای کونسپت ضدیت با مبارزان راه آزادی است.چنین اقدامی خارج از پرنسیبهای اخلاق اجتماعی و سیاست است. هر زمان که سطح مبارزات زنان در راستای کسب آزادی، دمکراسی و برقراری صلح ارتقا یافته تعرضاتی همچون کانال 24 k نیز افزایش یافته است. چنین اقدامات و هجمه هایی هیچگاه مانعی در برابر مبارزات زنان نخواهد بود و هر اندازه که ذهنیت مردسالاری خود را در جامعه نهادینه سازد مبارزات ما زنان نیز باید سرسختانه و متداوم باشد.
