خلق کورد در طول تاریخ همیشه قربانی پیمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی بوده است. در طول یک سده‌ی اخیر پیمان‌های لوزان و سایکس‌پیکو در راستای تجزیه و تضعیف خلقی منعقد گشتند که ریشه‌ای به قدمت تاریخ انسانیت دارد. اگرچه منافع جداگانه‌ی نیروهای بین‌المللی و منطقه‌ای موجب پدیدارگشتن اختلافات اساسی مابینشان شده باشد نیز تمامی این نیروها و به‌ویژه دولت‌‌ـ ملتهای اشغال‌گر کوردستان، در موضوع نابودی اراده‌ی خلق کورد و تسلیم گرفتن این خلق همیشه هم‌پیمان بوده‌اند. مناسبات مابین ایران و ترکیه به منزله‌ی دو نیروی متقابل سیاسی و ایدئولوژیک نمود عریان این واقعیت ضدکورد می‌باشد.
در شرق کوردستان خلق کورد که پس از سال‌ها مبارزه به نتیجه‌ی دلخواه خود نرسیده بود، همزمان با دهه‌ی هفتاد میلادی از هر سو مورد هجوم دولت ایران قرار گرفت و سیاست‌های انکار، قتل‌عام و آسمیلاسیون در چارچوب یک جنگ ویژه‌‌ی تمام‌عیار به حداکثر خود رسید. در چنین شرایطی بود که جستجوها برای مبارزه در قالبی نوین سربرآورد و پژاک به پیشاهنگی جوانان آپویی وارد عرصه‌ی مبارزه‌ی دموکراسی‌خواهانه‌ی شرق کوردستان گردید. بر این اساس بود که دولتهای متخاصم ایران و ترکیه به‌رغم مسایل اساسی‌ای که با یکدیگر داشتند در قبال مساله‌ی کورد رویکردی مشترک را اتخاذ کردند. بدون هیچ شکی اکثریت قریب به اتفاق پیمان‌های امنیتی مابین این دو کشور حول محور نابودی اراده‌ی دموکراتیک خلق کورد بوده است. اوج این شراکت کوردستیزانه را می‌توان در حمله‌ای مشاهده کرد که اول ماه می سال 2008 علیه مرکز مطبوعاتی حزبمان صورت گرفت.
در این روز هواپیماهای جنگی ترکیه با همکاری دولت ایران، استفاده از حریم هوایی ایران و با کمک اطلاعاتی دولتهای اسرائیل و آمریکا مناطق حفاظتی مدیا را هدف حملات خود قرار دادند. در نتیجه‌ی این حملات شش تن از رفقای بخش مطبوعاتی پژاک به نامهای آرگش باور، آرمانج مریوان، فرات چله، وداد آمد، هیرش آمد و رامان جاوید به شهادت رسیدند. با گذشت شش سال از این حملات، بدون شک همکاری دولتهای اشغال‌گر کوردستان بر ضد جنبش آزادی‌خواهی خلق کورد همچنان ادامه دارد.
میلیتاریسم، ادامه‌ی سیاست اعدام و شکنجه در شرق کوردستان و ایران، حملات داعش به خلق‌مان در جنوب و غرب کوردستان و حمایت نیروهای اشغال‌گر از این نیروها، حفر خندق بر ضد خلق مان در غرب کوردستان، ادامه‌ی سیاست‌های منطقه‌ای و جهانی علیه خلق کورد و جنبش آزادی‌خواهانه‌اش از جمله‌ی این اقدامات می‌باشد. اما خلق کورد و جنبش آزادی‌خواهانه‌اش با ادامه‌ی مبارزه خود بر اساس راه شهیدان تا رسیدن به آزادی به مبارزه‌ی خود نیز بدون وقفه ادامه خواهد داد.
به مناسب ششمین سالروز شهادت رفقایمان در روز یک می، ضمن گرامی‌داشت یادو خاطره‌یشان، سوگند خود برای ادامه راه این شهیدان تا رسیدن به اهدافشان را تجدید می‌نماییم.
مرکز ایدئویوژیک حزب حیات آزاد کوردستان — PJAK
30.04.2014