به افکار عمومی:
بر سر کار آمدن دولت یازدهم در ایران مصادف بود با اوج گرفتن تنش در سیاست خارجی ایران و حاد شدن هرچه بیشتر بحرانهای داخلی. از همین رو با توجه به گزینه هایی که پیش روی ایران بود، رسیدن دو دولت ایران و آمریکا به سازشی دیپلماتیک در نتیجه اعمال فشار متقابل آنها علیه یکدیگر چیزی دور از ذهن نبود. گفته های آقای روحانی در سازمان ملل و گفتگوی تلفنی میان روسای جمهوری ایران و آمریکا در همین چارچوب بود. با این حال از آنجا که ریشه ی اساسی مسائل ایران ناشی از سیاست های نادموکراتیک داخلی نظام در قبال خلق های مختلف ایران است، چنین ارتباطات دیپلماتیکی که با هدف برطرف سازی تنشها صورت می گیرند تنها وقتی می توانند برای ایران دستاوردی به همراه داشته باشند که همانند پوششی جهت پنهان سازی مسائل داخلی مورد استفاده قرار نگیرند.
واقعیت این است که آقای روحانی و کابینه ی وی از همان بدو امر با شعارهایی وارد عرصه شدند که مسائل خلقهای ایران در کانون آن بود. بحث از تدوین حقوق برابر شهروندی، اجرای اصل پانزدهم قانون اساسی(حق آموزش به زبان مادری برای تمام تنوعات هویتی موجود در ایران)، رفع تبعیض علیه خلقهای مختلف ایران و نظایر آن میتوانست در صورت برداشتن گامی عملی، برای شروع گشایشی دموکراتیک در ایران مثبت ارزیابی شود. اما چیزی که شاهد آن بودیم نوعی بی ثباتی بود که در گفته ها و عملکرد دولت یازدهم خود را نمایان ساخت. از یک سو بحث از آزادیهای فرهنگی می شود و از سوی دیگر فرهنگها وتنوعات هویتی ایران را کوچک و خرده می خوانند. این نوع تناقضات در سیاست داخلی ایران نشان میدهد که مسئولین نظام هنوز به اندازه اصراری که برای تنشزدایی از سیاست خارجی خود نشان می دهند، در زمینه سیاست داخلی خود به استراتژی مشخص تازه ای دست نیافته یا دست کم هنوز قادر به مطرح سازی آن نگشته اند.
با توجه به وضعیت سیاسی منطقه ی خاورمیانه، مسئله ای که در حال حاضر می طلبد به طور جدی از سوی دولت یازدهم راهکاری چاره یاب برایش ارائه گردد، مسئله ی کورد است. چرا که این مسئله نه صرفا از نقطه نظر ملت کورد بلکه با توجه به وسعت حوزه ی دربرگیری اش، بر تمام سیاستهای ایران و روند تحولات آن اثرگذار خواهد بود.
ما حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک) در تمام مقاطع گذشته با اصرار بر مبارزه ی دموکراتیک و راهکارهای چاره یاب که هم موجب تحقق استاتویی دموکراتیک برای خلق کورد باشد و هم فضای سیاسی ایران را به سمت گشایش سوق دهد، مسیر تحولات دموکراتیک احتمالی را هموار ساختیم. در اصل پروژه های ما برای حل مسئله، می توانست از مدت ها پیش در رفع بحرانهای کنونی ایران بسیار اثرگذار باشد. به راحتی می توان گفت که اگرچه تاکنون پاسخ مثبتی به راهکارهای دموکراتیک داده نشده است، اما همینکه در ایران کنونی از مسائلی نظیر لزوم رفع تبعیض علیه خلقها و آزادی آموزش به زبان مادری و نظایر آن بحث میشود، ثمره اصرار و مبارزه ای است که خلق کورد و پژاک در جهت پیشبرد فضای دموکراتیک در ایران به عمل آورده اند. اینکه هنوز هم دولت یازدهم نتوانسته گامی جدی در راستای حل ریشه ای مسائل بردارد و تنها به برخی گفته ها بسنده کرده و بی ثباتی در برنامه ها و عملکردهای فعلی اش مشهود است، چیزی از ارزش مبارزات دموکراتیک خلق ما نمی کاهد. بلکه روز به روز بیشتر آشکار میشود که دموکراسی و راهکار مسالمت آمیزی که از سوی خط سوم و خلق کورد ارائه می گردد بسیار واقع گرایانه و منطبق با نیازهای جامعه ایران است. با این حال توجه بیش از پیش دولت یازدهم به رفع تنشهای خارجی و چشم پوشی از مطالبات خلقهای ایران میتواند تمام پروسه تحولی که دولت یازدهم به آن دل بسته است را ناکام بگذارد. به ویژه برخوردهای تبعیض آمیزی که هنوز هم علیه خلق کورد صورت می گیرند، گویای این مسئله است. به عنوان مثال آزاد کردن شماری از زندانیان سیاسی در ایران گامی مثبت بود اما واقعیت این است که صدها زندانی سیاسی کورد و زندانیان سیاسی دیگر خلقهای ایران در زندانهای ایران به سر می برند که تنها جرمشان مبارزه برای پیشبرد فضای دموکراتیک بوده است. تبعیض علیه زندانیان سیاسی خلقها نشان میدهد که هنوز هم شعار آزادی بیان و سیاست آزادانه که دولت یازدهم خود را بر مبنای آن تعریف می کند، از چنان پشتوانه ای فکری و عملی برخوردار نیست که به کرسی بنشیند.
ژست دموکراتیک و مقبول در سیاست خارجی اگر از پشتوانه ی اجتماعی ای که محصول رشد دموکراسی راستین باشد محروم بماند، چندان ماندگار نخواهد بود که بتواند دولتی را از بحرانهای حاد به سمت آرامش و ثبات سوق دهد. هرچند سیاست خارجی دولت روحانی می تواند گشایشی در معضلات منطقه ای و جهانی ایران به وجود آورد اما موردی که سرنوشت سیاسی ایران را رقم خواهد زد و تفاوت و کاراکتر دولت روحانی را مشخص خواهد ساخت نوع سیاست، برنامه ریزی و عملکردی است که در قبال مسائل داخلی و به ویژه مسائل خلقها در پی خواهد گرفت. در این میان مسئله ی کورد از اهمیتی کلیدی جهت تعیین سمت و سوی آینده ایران برخودار است. اینکه دولت روحانی با اتخاذ سیاستی دموکراتیک خواهد توانست از مسئله ی کورد برای تحولات دموکراتیک و بحران زدایی استفاده کند یا نه مسئله ای است که از سوی خلق کورد پیگیری میشود. ما به عنوان پژاک سیاستهای دولت یازدهم را در این چارچوب پیگیری نموده و با توجه به پشتوانه فکری عظیمی که در زمینه ی پیشبرد پروژه های دموکراتیک و چاره یاب داریم، مواضع سیاسی خود را مورد بازنگری قرار خواهیم داد.
در پایان خطاب به خلق کورد در شرق کوردستان اعلان می داریم که دراین برهه ی سرنوشت ساز با حساسیتی بیش از پیش روند تحولات سیاسی ایران را پیگیری نمایند. سیاستهایی که تاکنون در راستای رسیدن به مطالبات دموکراتیک خود داشته ایم صحیح بوده و از این پس نیز با اتکا به نیروی ذاتی خود میتوانیم در راستای تحقق این مطالبات دموکراتیک در سطح ایران گامهایی جدی برداریم.
باسلام و درود انقلابی
کوردیناسیون حزب حیات آزاد کوردستان ─ پژاک
20.10.2013